ဂျောင်ကုကိုချော့မော့ပြီး အလုပ်လုပ်တဲ့ထယ်ယောင်းက
ဂျောင်ကုအမေရဲ့နှစ်ပတ်လည်နေ့ရောက်ချိန်မှာ
အနက်ရောင်suitကိုဝတ်ဆင်ပြီး ဂျောင်ကုကိုလဲ
ဝတ်နေကျအဝတ်စားတွေထဲက အနက်ရောင်ကိုဝတ်ဆင်စေလေရဲ့~
"အသေးလေး ဘာဖြစ်လို့နှုတ်ခမ်းကထော်နေတာလဲ~"
"ခေါင်းကိုက်လို့~"
"ခေါင်းကိုက်တယ်?..အဲ့တာဆိုဆေးသောက်ရအောင်နော်~"
"ဟုတ်ကဲ့~"
ခေါင်းကိုက်လို့ မျက်နှာမရွှင်မလန်းဖြစ်နေတဲ့ဂျောင်ကုကို
ထယ်ယောင်းကကိုယ်ပူစမ်းကြည့်တော့
အပူချိန်ကပုံမှန်မို့ ခေါင်းကိုက်ပျောက်ဆေးလေးသာတိုက်ပြီး
ဂျောင်ကုအမေရဲ့ပြာအိုးဆီသို့~
"မေမေ~kookieလာတွေ့တယ်
ဟိုမှာကောင်းကောင်းရှိနေရဲ့လား kookieက
ကောင်းကောင်းရှိနေပါတယ်~"
"မတွေ့တာကြာပြီနော်အစ်မ အသေးလေးကိုစိတ်မပူနဲ့နော်
အသေးလေးကလိမ္မာတယ်~"
"အိမ်ပြန်ချင်ပြီ ဦး~"
"အခုမှရောက်တာလေအသေးလေးရဲ့
မေမေကစိတ်မကောင်းဖြစ်နေဦးမယ်~"
"ဟင့်အင်း..ပြန်ချင်ပြီ..ဟင့်..နောက်နေ့မှလာတော့မှာ~"
"ဘာဖြစ်လို့လဲအသေးလေးရဲ့ ခေါင်းကိုက်တာကမသက်သာသေးဘူးလား~"
"မသက်သာဘူး..အဟင့်...ဟင့်~"
"အင်းပါ မငိုရဘူးနော် ပြန်ကြမယ်~"
မျက်နှာတွေပါနီရဲလို့နေပြီဖြစ်တဲ့ဂျောင်ကုကြောင့်
ထယ်ယောင်းလဲစိတ်ပူစွာနဲ့ချက်ချင်းအိမ်ပြန်ခေါ်သွားကာ
family doctorခေါ်ပြီးစစ်ဆေးခိုင်းရတာပေါ့~
"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး အဖျားလဲမရှိဘူး သွေးပေါင်ချိန်လဲပုံမှန်ဘဲ~"
"ဘာကပုံမှန်ရမှာလဲ ကလေးကဒီလောက်အခြေနေဆိုးနေတာကို~"
"ဘာဖြစ်နေတာလဲတကယ်မသိပါဘူး
အဖျားလဲမရှိတာအမှန်ပါ~"
"kookieခေါင်းတွေ ပေါက်ကွဲတော့မယ်..အီးးဟီးး~"
"မငိုနဲ့အသေးလေး ငိုရင်ခေါင်းပိုကိုက်လိမ့်မယ်
ဆေးရုံသွားကြရအောင်နော်~"
أنت تقرأ
~~သွေး~~{Complete}
قصص عامةဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
💜6💜
ابدأ من البداية
