"ဟင့်...အီးးဟီးးး~"
"မငိုပါနဲ့တော့အသေးလေးရယ် မျက်လုံးတွေနာကုန်လိမ့်မယ်~"
"ဟင့်...အင်း...အီးးဟီးး~"
"ဦးကအရမ်းဆိုးတယ်မဟုတ်လား ရိုက်လိုက်
ဦးကိုရိုက်လိုက် အော် အသေးလေးကကိုက်ချင်တာမဟုတ်လား ကိုက်လိုက် လာခဲ့~"
"အွန်း~"
"အား!"
သူ့ပုခုံးပေါ်မျက်နှာအပ်ခိုင်းလိုက်တာနဲ့
ယုန်သွားတွေနဲ့ အားရှိအားကုန်ကိုက်ချလိုက်တာမို့
ထယ်ယောင်းအတော်လေးနာသွားတာအမှန်~
"ဟင့်...အွန်း~"
"အား...နာတယ်အသေးလေး တောင်းပန်ပါတယ်
နောက်ဆိုငိုအောင်မလုပ်တော့ပါဘူး~"
"ခစ်ခစ်...ခစ်ခစ်...ခစ်~"
"အခုကျေနပ်သွားပြီမဟုတ်လား မငိုနဲ့တော့နော်
ဦးလဲနောက်ထပ်ငိုအောင်မလုပ်တော့ဘူး~"
"ကတိပေး~"
"ပေးတယ်...မွ...မွ~"
ဂျောင်ကုရဲ့ပါးဖောင်းဖောင်းလေးနှစ်ဖက်ကို
ဖိနမ်းလိုက်တဲ့ထယ်ယောင်းက ဂျောင်ကုပိုပြီးစိတ်ပျော်စေရန်အတွက် အပြန်လမ်းမှာမုန့်တွေအသီးတွေပါဝယ်ပေးပြီးမှ
အိမ်ပြန်ခဲ့လိုက်တယ်။
"ဦးအလုပ်လုပ်ဦးမယ်နော်
အသေးလေးကဆော့နေလိုက်~"
"kookieအိမ်စာပါတယ် အိမ်စာလုပ်ရမှာ~"
"ဟုတ်ပြီ အဲ့တာဆိုလုပ် မသိတာရှိရင်ဦးကိုလာမေးနော်~"
"ဟုတ်ကဲ့~"
အိမ်ရောက်တာနဲ့ မိုးကချုပ်ပြီမို့
ထယ်ယောင်းကအဝတ်စားလဲကာ
သူ့ရဲ့အလုပ်တွေကိုလုပ်နေပြီး အိမ်စာလုပ်နေတဲ့ဂျောင်ကုကလဲ အညိုရောင်ညအိပ်ဝတ်စုံလေးနဲ့ အသားကဖြူတော့
ချစ်စရာအတိ~
*အား...ပင်ပန်းလိုက်တာ~*
"ဂျောင်အီရေ ဂျောင်ဟိုနဲ့ကောင်းကောင်းနေရဲ့လား
ငါမင်းကိုအရမ်းလွမ်းနေတာ~"
"အိမ်စာတွေကပြီးပြီလားအသေးလေး~"
"သူများစကားပြောနေရင်ဖြတ်မပြောရဘူးလေ~"
"ok ok..sorryပါဗျာ အခုပြောလို့ရပြီလား~"
"အိမ်စာကပြီးပြီ ဘာမှခက်ခဲတာမရှိဘူး~"
YOU ARE READING
~~သွေး~~{Complete}
General Fictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
