"ဟိုအသေးလေးတောင်အသက်16နှစ်ရှိပြီ~"
"ceoလဲအသက်32နှစ်ရှိပါပြီ ကြင်ဖက်ရှာပါတော့
One-night standတွေနဲ့ဘဲပျော်ပါးမနေပါနဲ့~"
"ငါကအသေးလေးအကြောင်းပြောနေတာလေ
ငါ့အကြောင်းမပါလာနဲ့~"
"ကြုံတုန်းပြောတာပါ ceoရဲ့တူအကြောင်းဆက်ပြောလို့ရပါပြီ~"
"ဟိုတစ်ပတ်ကဖုန်းဆက်တာ သူ့အသံအောနေလို့တဲ့ဖုန်းလာမပြောဘူးOmmaတို့နဲ့ဘဲပြောလိုက်ရတာ~"
"ဆယ်ကျော်သက်တွေကအဲ့လိုပါဘဲအရမ်းရှက်တတ်ကြတာလေ~"
တည်ငြိမ်ရင့်ကျက်ချောမောခန့်ညားလှတဲ့
အသက်32နှစ်အရွယ်ကင်မ်ထယ်ယောင်းက
အလုပ်ကြိုးစားလွန်းသူမို့ နောက်ခံမရှိဘဲ
ဆယ်နှစ်ကျော်အတွင်းကိုယ်ပိုင်ကုမ္ပဏီထောင်နိုင်တာ~
"Ceoရဲ့မိဘတွေကအသက်ဘယ်လောက်ရှိပြီလဲ~"
"Appaက58 Ommaက57အဲ့လောက်ရှိကြပြီ~"
"ဒါဆိုရင်တော့ မိဘတွေကိုအနားပေးသင့်နေပြီနော်~"
"အခုလဲပေးထားတာဘဲလေ ဘာအလုပ်မှမလုပ်ခိုင်းဘူး
ပိုက်ဆံကိုငါဘဲပို့တာ ထမင်းချက်အိမ်သန့်ရှင်းရေးလုပ်ဖို့လဲငှားထားပေးတယ်~"
"အဲ့တာတော့ဟုတ်တယ်လေ ဒါဘေမဲ့
မြေးဖြစ်သူကအထက်တန်းကျောင်းသားမဟုတ်လား
သူ့ကိုစောင့်ရှောက်နေရမှာပေါ့ အိမ်ပြန်နောက်ကျရင်စိတ်ပူ
ကျောင်းမှာအဆင်ပြေရဲ့လားဘာညာအကုန်ပူနေရမှာ~"
"အဲ့ဒီတော့??~"
"အဲ့ဒီတော့ceoခေါ်ထားလိုက်ရင် အဲ့အပူတွေမရှိတော့ဘူး
နှစ်ယောက်တည်းအေးအေးချမ်းချမ်းနေလို့ရပြီလေ~"
"အမလေး အဲ့အသေးလေးကသူတို့ချစ်မွှေးလေး
ခေါ်လို့ရမှာမဟုတ်ဘူး အခုအထက်တန်းရောက်နေတာတောင်အခန်းခွဲမတိတ်ပါဘူးဆို~"
"ceoကသေသေချာချာပြောပြရမှာပေါ့
အစိမ်းသက်သက်ကြီးတော့ဘယ်ခေါ်လို့ရမလဲ~"
သူ့ရဲ့မန်နေဂျာပြောတာလဲဟုတ်နေတာမို့
ထယ်ယောင်းတစ်ယောက်သူ့မိဘတွေကို
ခက်ခက်ခဲခဲနဲ့ညှိကြည့်ရာအဆင်ပြေသွားတာမို့
ထယ်ယောင်းကိုယ်တိုင်ကြိုဖို့သွားရတယ်။
YOU ARE READING
~~သွေး~~{Complete}
General Fictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
