"ထားပါတော့ ခဗျားတို့သမီးက
ဒီနှစ်တွေမှာမကောင်းတာလုပ်စားတယ်လို့ပတ်ဝန်းကျင်ကိုစစ်ဆေးတာကနေကြားတယ် ပြီးတော့
ခဗျားတို့ကပြောင်းလာတာမကြာသေးဘူး ဘာတွေလဲ~"
"အာ...အဲ့တာက သမီးကငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ယောကျာ်းနောက်လိုက်သွားလို့#$%&#$%&~"
kookieလေးရဲ့ဖွားစာရင်းလုပ်တုန်းက
အလိမ်ညာစကားအတိုင်းပြောကာ ထယ်ယောင်းအတွက်
ထောက်ခံချက်တွေပေးတဲ့Mr.kimတို့ကြောင့်
အချုပ်ကျထားရာကနေလွတ်မြောက်လာတဲ့ထယ်ယောင်း~
"Ommaရောဟင်ဖွားဖွား~"
"သားommaက ဟိုးးကောင်းကင်မှာ~"
"ဘာလို့ပန်ခဲ့သေးတာရဲ kookieကommaနဲ့အိပ်ချင်တာ~"
kookieအမေကိုသဂြိုလ်ပြီးတာနဲ့kookieလေးကို
Mr.kimတို့ဘဲခေါ်ထားပြီး ပြုစုစောင့်ရှောက်ရာ
ကလေးကနေ့ဘက်ဆိုကျောင်းသွား ဆော့ကစားမုန့်စားဆိုတော့သူ့အမေကိုမရှာဘေမဲ့ ညအိပ်ရင်တော့ရှာတာမို့
Mrs.kimတို့စိတ်မကောင်းဖြစ်မိတာအမှန်~
အဆိုးဆုံးကKookieအမေကိုသတ်သွားတာဘယ်သူမှန်းမသိ ထယ်ယောင်းကရုပ်ကိုမှတ်မိဘေမဲ့
သက်သေကမရှိ လက်ဗွေရာလဲမကျန်တော့ဒီတိုင်းကြီးအမှုပိတ်လိုက်ရတာ~
"Ommaတို့အဆင်ပြေပါတယ်သားရယ်
အဲ့လိုလုပ်ဖို့မလိုပါဘူး~"
"ကျွန်တော်ကဒီတိုင်း သူများတွေလိုအပြင်လောကကို
လေ့လာချင်ရုံပါ~"
"ဦး သွားရဘူး..ဟင့်~"
"ဦးပြန်လာမှာပါအသေးလေးရယ် မငိုရဘူးနော်~"
လူလတ်တန်းစားမိသားစုလေးမို့
အိမ်ရဲ့အသုံးစရိတ်အပြင် ကလေးနှစ်ယောက်ရဲ့ကုန်ကျစရိတ်ကိုပါပေးချေနေရတဲ့မိဘတွေကိုအားနာလာတဲ့ထယ်ယောင်းက အပြင်ထွက်အလုပ်လုပ်သူ့ဟာသူကျောင်းတက်လေရဲ့~
သူ့အတွက်ဘာမှမကုန်တော့တဲ့အိမ်ကအဆင်ပြေလာပြီး
သူလဲကျောင်းပြီးတာနဲ့အလုပ်ထဲဝင်အလုပ်လုပ်
သူ့အတွက်အသုံးစရိတ်ပိုလျှံရင်အိမ်ကိုပေးနဲ့ အိမ်မပြန်တဲ့ထယ်ယောင်းကအိမ်နဲ့တော့အဆက်သွယ်မပြတ်~
*ဘာလိုလိုနဲ့အချိန်12နှစ်ကြာသွားလို့ငါတောင်
ကိုယ်ပိုင်စီးပွားရေးလုပ်နေနိုင်ပြီဘဲ~*
YOU ARE READING
~~သွေး~~{Complete}
General Fictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
