"အဲ့တာဦးကိုချိုပြမယ်~"
"မလိုပါဘူးကွာ ငါနားမထောင်ချင်ဘူး~"
"ဒေါင်း ပထုံးနဲ့ ဒူး ခြေပါး ဒူးခြေပါး
မက်ချိ နား နောင်းနဲ့ပါးစပ်~"
"ဟားဟားး~"
ပုလုံး ပုလုံးနဲ့ ကပြရင်း စကားမပီဘဲ
သီချင်းဆိုပြနေတဲ့kookieကအရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းဘေမဲ့
ရယ်ချင်စရာလေးဖြစ်နေတော့ ထယ်ယောင်းကအော်ရယ်လို့~
👉🌟👈💬💬
...........................................................
Thank you for reading🙏
#Zawgyi#
ထယ္ေယာင္းတစ္ေယာက္Seoulၿမိဳ႔ရဲ့
နာမည္ႀကီးတကၠသိုလ္မွာတက္ေရာက္ရတဲ့အတြက္
သူေနခဲ့တဲ့နယ္ၿမိဳ႔ေလးနဲ႔မတူကြဲျပားတဲ့အျမင္သစ္ေတြရတာေတာ့အမွန္~
"Oppaနဲ႔သူငယ္ခ်င္းလုပ္လို႔ရမလား~"
"မရဘူး တစ္ေယာက္တည္းေအးေဆးေနခ်င္တယ္~"
"ရက္စက္လိုက္တာ~"
ဘယ္ေလာက္ဘဲေက်ာင္းေျပာင္းျဖစ္ေနပါေစ
သူငယ္ခ်င္းမရွာ ဘာကိုမွအေရးမလုပ္တဲ့ထယ္ေယာင္းက
seoulကိုေျပာင္းလာရတာတကယ္မေပ်ာ္~
*ပ်င္းစရာေကာင္းလိုက္တာ~*
ထယ္ေယာင္းဟာ ေက်ာင္းအသစ္ေလးမွာ
တစ္ေန့လံုးစိတ္မပါလက္မပါနဲ႔စာသင္ၿပီးေနာက္
အိမ္ျပန္လာေတာ့ သူတို႔အိမ္အနီးကသစ္ပင္ရိပ္ေအာက္မွာ
ေက်ာက္ခဲေလးေတြနဲ႔ပစ္ေပါက္ေဆာ့ကစားေနတဲ့kookieေလးကိုေတြ့ၿပီ~
*အဲ့ဒီကေလးက ဘာလုပ္ေနျပန္တာလဲ မဟုတ္မွ
သူ႔အေမဆီဧည့္သည္လာလို႔မ်ားလား~*
"ငါ့ကိစၥမဟုတ္ပါဘူးေလ~"
"ၪီးေရးႀကီး ေက်ာင္းပန္လာတာရား~"
ကရုစိုက္မေနဘဲထြက္သြားဖို႔အလုပ္
ကေလးဆီကေခၚသံေၾကာင့္ စိတ္ပ်က္ဟန္နဲ႔
ျပန္လွည့္ၿပီးစကားဆိုရျပန္တဲ့ထယ္ေယာင္း~
"ငါကၪီးေလးႀကီးမဟုတ္..ဟူးး ထားပါ မင္းရဲ့အေမနဲ႔ငါကသက္တူရြယ္တူေလာက္ဘဲကို~"
"kookieကေက်ာင္းသြားရေသးဘူး~"
"ငယ္ေသးလို႔ေနမွာေပါ့~ငါသြားေတာ့မယ္~"
YOU ARE READING
~~သွေး~~{Complete}
General Fictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
