"မင်းကငါ့ထက်အကြီးမို့လို့လားအရူးလေး~"
*Tito~~Tito*
"မင်းအမေလာပြီထင်တယ် ဟူးး သွားရအောင်~"
kookieအမေနဲ့အပေါက်စပ်မတည့်တဲ့ထယ်ယောင်းက
လေပူတစ်ချက်မှုတ်ထုတ်ပြီးkookieကိုပွေ့ကာ
တံခါးသွားဖွင့်ပေးတော့ တကယ်ကိုkookieအမေဖြစ်နေတာ~
"ဒီမှာခဗျားသား ကျုပ်သူ့ကိုကိုက်မစားထားဘူး~"
"အန်တီရှိလား~"
"မရှိဘူး ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ~"
"ပြောစရာလေးနည်းနည်းရှိလို့~"
"ဘာလဲ သတိပေးစကားတွေပြောမလို့လား~"
"သား ဘာလို့ဧည့်သည်ကိုအထဲမခေါ်တာလဲ
အထဲဝင်လေသမီး~"
ထယ်ယောင်းနဲ့စကားပြောနေတုန်းMrs.kimတို့ရောက်လာတာမို့Mrs.kimကkookieအမေကို
အိမ်ထဲခေါ်ဝင်ထိုင်ခိုင်းတော့ ထယ်ယောင်းကသူ့ရဲ့လက်ကျန်ခေါက်ဆွဲပြုတ်ကိုသွားစားရာ kookieကလဲလိုက်သွားတာဘဲ~
"ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနေနော်သမီး ဘာမှမကြောက်နဲ့~"
"ဟုတ်..ကျွန်မ အန်တီတို့ကိုတောင်းဆိုစရာရှိတယ်~"
"ဘာများလဲသမီး ပြောလေ
အန်တီတို့ကူညီနိုင်သမျှအကုန်ကူညီပေးမယ်~"
"ဟိုလေ..ကျွန်မသားလေးကို ကျောင်းထားချင်တာ~"
"အော် ပိုက်ဆံအကူညီလိုလို့လား~"
"မဟုတ်ဘူး မဟုတ်ဘူး ပိုက်ဆံကရှိတယ်
အိမ်ထောင်စုမရှိတာ ပြီးတော့သားလေးအတွက်
အဖေနာမည်လိုတယ်~"
"ဟင်?"
"အဲ့တာ ဘယ်လိုလုပ်ရမှန်းမသိလို့ကူညီပါဦး
သားလေးကကျောင်းတက်ချင်နေပြီ~"
"အန်ကယ်တို့လုပ်နိုင်တာကတော့ kookieကို
အန်ကယ်တို့မွေးစား မဟုတ်ရင်
သမီးတို့သားအမိကိုအန်ကယ်တို့အိမ်ထောင်စုထဲထည့်ပြီး
Kookieအတွက် ဆေးရုံမှာဖွားစားရင်းလုပ်ရုံဘဲ~"
"ဒုတိယတစ်ခုအဆင်ပြေတယ်ဆိုရင်လုပ်ပေးပါ
သားလေးကျောင်းတက်ရရင်ဘဲတော်ပါပြီ
ကျန်တာဘာမှမလိုပါဘူး ဘာအခွင့်ရေးမှလဲမယူပါဘူး~"
YOU ARE READING
~~သွေး~~{Complete}
General Fictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
