"မီးညောင်ပုံလေးယူဦးမှာမဟုတ်လား~"
"ယူမှာ မုန့်ရောပေး~"
"အေ ယူသွားဟေ့~"
ထယ်ယောင်းတစ်ယောက် ပုံဆွဲထားတဲ့စာရွက်ရော
မုန့်ထုပ်တွေရော အိတ်တစ်ခုနဲ့ထည့်ကာ
kookieလေးကိုပေးပြီးလက်တွဲရင်း
ခနကkookieဆော့နေတဲ့အပင်အောက်သို့~
"ဧည့်သည်ကလဲပန်သေးဘူးလားအသိဘူး~"
"ဟုတ်မှာပေါ့ ဒီမှာခနလောက်ဆော့နေလိုက်လေ~"
"ဆော့ချင်တော့ဘူး အိပ်ချင်ပီ~"
ပါးဖောင်းဖောင်းလေးနှစ်ဘက်ကြားက
နှုတ်ခမ်းလေးစူကာပြောလာတဲ့kookieကြောင့်
ထယ်ယောင်းလဲပွေ့ချီပေးလိုက်တယ်။
"အိပ်လိုက် ခနနေမင်းအမေလာရင်ပေးလိုက်မယ်~"
"သူညားတွေကိုပေးရဘူးနော်~"
"အင်းပါ ငါပြောပြီးပြီ မင်းကိုရောင်းစားလို့ဘယ်လောက်မှမရဘူးလို့~"
သူ့စကားအဆုံးမှာ လက်သေးသေးလေးတွေက
သူ့လည်တိုင်ကိုဖက်လာပြီး ပါးဖောင်းဖောင်းလေးတွေက
ပုခုံးမှာကပ်လာတော့ ထယ်ယောင်းအတွက်ခံစားချက်ကတစ်မျိုးလေး~
"ဦး~ကျောမှာပွတ်ပေး~"
"ယားလို့လား~"
"ဟုတ်ဘူးလေ kookieကိုချော့သိပ်ရမှာ~"
"အဲ့လောက်ထိလိုတာလား~"
"အာ့ချိုလဲ ပင်ပါးမှာပုတ်ပေး~"
"ဟာ~အသေးလေးရာ ငါ့မှာလဲ ကလေးအဖေကျနေတာဘဲ~"
လမ်းဘေးသစ်ပင်အောက်မှာ ကလေးချော့သိပ်နေရတဲ့ထယ်ယောင်းတစ်ယောက် ဖြတ်သွားဖြတ်လာလူတွေကကြည့်တာမို့ရှက်လို့ မျက်နှာတစ်ခုလုံးနီရဲနေရော~
"သားလေးkookie~"
"အခုမှအိပ်ပျော်သွားတာ ဒီတိုင်းပွေ့ခေါ်သွားလိုက်တော့~"
"ပေး~နောက်တစ်ခါငါ့သားကိုမထိနဲ့~"
"အခုမှလာပြီး ကလေးကိုစိတ်ပူသလိုလုပ်မနေနဲ့
ကလေးကိုအိမ်ပြင်မှာနာရီနဲ့ချီပြီးပစ်ထားပြီးတော့~"
"သား ဘာလုပ်နေတာလဲ ဒီကသမီးလေး
အန်တီ့သားကအမှားလုပ်မိရင် အန်တီကဘဲတောင်းပန်ပါတယ်နော်~"
YOU ARE READING
~~သွေး~~{Complete}
General Fictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
