"ဒီမှာခနထိုင်နေ ငါရေချိုးလိုက်ဦးမယ်~"
"အာ့ချို kookieတစ်ယောက်တည်းပျင်းနေမှာပေါ့~"
"မင်း မုန့်စားရတာကြိုက်တယ်မဟုတ်လား
မုန့်စားနေလိုက် ယူပေးမယ်~"
"ကြိုက်တယ် ချားမယ် ချားမယ်~"
လက်ခုပ်လက်ဝါးတီးကာပျော်ရွှင်နေတဲ့ကလေးငယ်ကိုကြည့်ကာထယ်ယောင်းတစ်ချက်ပြုံးရင်း
မုန့်တွေယူပေးပြီးသူကရေချိုးရတာပေါ့~
"အခုမှဘဲလန်းဆန်းသွားတော့တယ်~"
"ရေချိုးလို့ပီးပီရား~"
"အွန်း ပြီးပြီ မင်းရော မုန့်စားလို့ပြီးပြီလား~"
"ပီးသေးဘူး ဗိုက်ပြည့်ဝါးလို့နားနေတာ~"
"တကယ့် အစားပုပ်ကောင်ပါကွာ ဘယ်လိုဟာလေးလဲ~"
ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ထယ်ယောင်းကအဝတ်စားအမြန်ဝတ်ကာ
စာရွက်အလွတ်နဲ့ကျောင်းသုံးရောင်စုံခဲတံတွေကိုယူပြီး
သူ့အိပ်ယာပေါ်ကkookieရှေ့ချပေးလေရဲ့~
"ကဲ မင်းကြိုက်တဲ့ပုံဆွဲပေတော့ ငါလဲgameဆော့တော့မယ်~"
"ဘိုလိုဆွဲရမှာလဲ~"
"အော် ဟုတ်သားဘဲ မင်းပါ့ကျောင်းမတက်ရသေးတာ
လာ အတူတူဆွဲမယ်~"
ထယ်ယောင်းကkookieလက်ထဲ
ရောင်စုံခဲတံထည့်ပေးကာသူ့လက်နဲ့ထပ်ကိုင်ပြီး
အခြေခံကြောင်ပုံလေးတွေ ပန်းပုံလေးတွေရေးဆွဲတော့
kookieက သဘောကျနေဟန်~
"ခစ်ခစ်...မီးညောင်ရေး~"
"ဟုတ်တယ် အဝါရောင်မီးညောင်လေးလေ သဘောကျရဲ့လား~"
"ဟုတ်~ဒါကို kookieယူသွားလို့ရရား
ommaကိုပချင်ရို့~"
"ရတာပေါ့ ခနနေပြန်ရင်ယူသွား~"
"ကျေးဆုတင်ပါတယ်ဦးရေးကြီး~"
ကျေးဇူးတင်တာကိုလက်ခံဘေမဲ့
ဦးလေးကြီးလို့အခေါ်ခံရတာကိုမကြိုက်တဲ့ထယ်ယောင်းက
ကလေးကိုလဲအပြစ်မဆိုနိုင်~ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့
ကလေးရဲ့အမေနဲ့သူကအသက်တစ်နှစ်သာကွာတာကိုး~
"ပြန်ရအောင်လေအသေးလေး မင်းအမေရှာနေတော့မယ်~"
"ဟုတ်~"
YOU ARE READING
~~သွေး~~{Complete}
General Fictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
