Entwining our Frayed Strings (Strings #1)

Chapter 13

There was not an option left for me kung hindi sumang-ayon na lang . It won't be that bad... I hope.

Pero considering the fact na once in a lifetime lang naman 'to kasi for sure na hindi ko na uulitin, it will be a great shot.
ero ayaw ko pa rin. Pero magmumukha naman akong sira kung kakawala ako dito, marami pa namang tao dito.

"Ma'am, okay lang ho ba kayo?" Nag-aalalang tanong ni manong dahil bunat-buhat pa rin ako ni Ralph.

"No-" Hindi na ako natapos sa sasabihin ko dahil sumabat na naman si Ralph.

"She's my wife. Asawa ko po, tinatamad lang s'yang maglakad kasi masakit raw ho ang mga paa niya at mukhang malawak raw po ang field. Baka may ahas raw po." He chuckled slightly ay may kinuna sa bulsa niya.

Hindi ko alam kung kikiligin ako o maiinis sa sinabi niya pero alam ko na siya ang una kong ihuhulog kapag nasakay niya talaga amo sa hot air balloon.

"Aas?! Walang aas rito iha!" Pinigilan ko ang tawa ko nang marinig ko ang sinabi niya.

"Ganyan talaga sila magsalita dito walang 'H'." Bulong ni Ralph sa'kin mukhang natatawa rin s'ya sa accent ng sarili n'yang lugar.

"Heto po pala ang bayad manong." Saad ni Ralph habang inaabot ang libo-libong pera. Grabe, sa loob ng ilang months, naipon n'ya yung allowance na bigay ni Papa. Ako since grade 1na ako binibigyan ng allowance pero kahit pisong ipon 'di ko magawa.

Nagpatuloy na kami sa paglalakad kasama si Manong patungo sa isang balloon at ngayon hindi na ako magrereklamo. Mamamatay man ako at least nakaharap ko 'to. You only live once nga, ika nila. Kung mamamatay man ako at least na experience ko 'to.

Umakyat na kami at ibinaba ako ni Ralph sa hot air balloon. Habang si manong naman ay abala sa pagpapa-andar nito hanggang may apoy na sa gitna.

"Ang sweet n'yo ah. Mukhang bago pang kasal." Saad ni Manong at ikinapula ko naman.

Naramdaman ko ang kamay ni Ralph sa kamay ko at hinawakan niya ito ng mahigpit.

Ilang minuto ang lumipas ay unti-unti na kaming lumilipad, dahilan para isara ko ang mga mata ko. Hindi ako ganoong tao na mahilig magsimba pero napadasal ako ngayon.

"Open your eyes." Sabi ni Ralph at ramdam kong hawak-hawak na njya ang mga pisngi ko. "'Sayang 'yong view oh, just don't look down."

Dahan-dahan kong minulat ang mga mata ko. Akala ko na sa ulap na kami pero masyado lang pala akong nag-exaggerate. Unti-unti kong tinanaw ang ginintuang tanawin dulot ng sikat. Dahan-dahang nawala ang pangamba ko pero I didn't dare to look down.

Natatanaw ko ang mga building sa malayo at ang mga bundok. It was beautiful. I never imagined that it would be this beautiful.

Humarap si Ralph sa'kin and his beautiful eyes were made more beautiful noong natamaan ito ng medyo gintong sikat ng araw.

He smiled at me. It was a glowing smile -hindi dahil sa sikat ng araw, pero nararamdaman ko na espesyal ito. He gave me a one of a kind smile. Hindi 'yong ngiting nambobola, hindi 'yong ngiting pilyo, at lalong-lalo na hindi 'yong ngiting gago.

He raced his hands from my arms to my chin. He tilted my head up which made me blush. Lumalakas ang kabog ng puso ko at bumagal ang takbo ng paligid.

Nakikita ko sa gilid ng mga mata ko si Manong na abala sa apoy ng hot air balloon. Ngumiti s'ya ng napaka-awkward. Yung ngiting nagpapahiwatig na Respeto naman sa mga single. Agad naman s'yang tumalikod at nagkunwaring ine-enjoy ang tanawin.

He leaned closer to me and smirked.

"Happy 19th birthday Ces-" Bago pa man siya makatapos hinila ko siya sa kwelyo at hinalikan.