Entwining our Frayed Strings (Strings #1)

Chapter 12

Pinutol ko agad ang sasabihin niya. I know kung saan 'yon papunta. It will transform to absolute cheesiness.

"Ralph, bawal maging corny sa birthday ko." Saad ko sabay tanaw sa bintana.

We were driving really fast. Maraming palayan at malalawak na grass field sa paligid. Nakuha ng malaking sign na kulay green ang atensyon ko. Mayroong nakalagay roon na 'San Fernando'. Nasa Pampanga na nga kami.

It was my first time in Pampanga though lagi namin s'yang nadadaanan sa tuwing may pupuntahan kami sa Ilocos. However visiting Pampanga was something I can't explain. I could feel the shiver of something new.

"Saan ba kayo sa Pampanga?" Tanong ko kay Ralph na umiinom ng kape habang abala pa rin ang mga mata niya sa kalsada.

"Sa Magalang ang bahay namin nila Papa, medyo probinsya ang vibes doon. Yung bahay naman ng asawa ni Mama, sa Angeles, doon naman may kaunting city vibes na." Pagpapaliwanag niya.

"So yung Angeles yung pinaka-city ng Pampanga?" Curious kong tanong.

"No, San Fernando ang capital tapos may Porac at Mabalacat din naman." He goes on and on on explaining habang ako naman ay sa tingin ko dudugo nalang ang ilong ko sa kaka-imagine sa mga lugar na iyon.

I knew nothing about these cities or whatsoever. Basta ang alam ko lang, Pasay, Manila, Makita et cetera, et cetera. 'Di ko alam na nag-eexist pala ang mga 'to.

Baka totoo pala ang sinabi ni kuya Axel, ako lang yung matalinong 'di ginagamit ang isip. Cesca, erase.

AFTER a few minute ay nakalabas na kami sa exit ng 'Angeles'. Akala ko ay medyo ruralized ang lugar siyudad but I was astounded as I was welcomed by such buildings at isang mall na Ayala.

"Pupunta muna tayo sa bahay namin." Saad ni Ralph habang inaabot ang ticket ng toll sa babae kasama ang bayad rito.

Nararamdaman ko na lumalandi ang babae dahil napakabagal niyang  matapos sa pagpa-process ng kung ano man sa device n'ya sa loob ng isang cubicle ng toll gate at kanina pa s'ya panay ayos sa buhok niya.

I assume na nasa 25 na s'ya pero lumalandi pa rin s'ya kahit obvious na mas bata sa kanya sj Ralph. Nang inabot niya ang resibo kasama ang sukli ay parang sinadya niyang mahawakan ang kamay ni Ralph at mukhang wala 'ata itong balak bitawan hanggang businahan nalang kami ng sasakyan na nasa likuran namin

We then drived —siya lang pala, and took the next left sa rotonda. I could tell na sa Magalang kami papaunta dahil sa bawat paglayo namin mula sa toll ay  may nagiging probinsya ang dating ng paligid.

There was a huge mountain na nasa harapan namin and fortunately, may kaunti akong alam tungkol rito kaya hindi ako magmumukhang matalinong 'di ginamit ang utak.

It was the Mt. Arayat. The only mountain in Pampanga at syempre tanging 'yon lang ang nalalaman ko. Mas mabuti na 'yon kaysa sa walang laman na utak.

"Mt. Arayat 'yon, 'di ba?" Proud na proud kong tanong na kunwari hindi sure.

"Yes, actually may k'wento din 'yan." Nakangiti niyang sabi.

"Ano?"

"Alamat ni Mariang Sinukuan." Proud na proud niyang sabi pero sa tingin ko ay gawa-gawa niya lang ito para magmukhang kamangha-mangha talaga ang lugar nila.

"Hindi ba Mariang Makiling 'yon? Sa Laguna?"

"Iba naman 'yon." He chukled.

"Sige nga, ikuwento mo." I commanded as I relaxed my back and stared at the view. Hindi naman ganoon ka bongga pero the swinging of the rice leaves made my mind relax. "Direct tk the point na, 'wag na masyadong maraming pasikot'sikot, summary lang ang ikuwent mo.