Entwining our Frayed Strings (Strings #1)

Chapter 9

He stood up and started to pace away but he bend himself and leaned closer until I could feel his breath near my ear.

"Vitamin Sex." He whispered using a sexy tone.

Bago pa man siya makabalik sa upuan niya ay hinampas ko s'ya at napaiwas nalang siya habang tumatawa. As he disappeared in my sight, my eyes met Lianne's and he gave me a soul piercing stare.

LALABAS ako nang mag-isa sa classroom dahil cleaners ako. Nililinis ko ang buong klase na DAPAT ay ang buong row ko ang maglilinis. Si Ralph ang nag-aasikaso ngayon sa mga basurang itinipon ko gamit ang walis.

"Saan nga pala yung mga plastic?" Tanong niya as he checked the cupboard kung nasaan ang mga gamit panlinis gaya ng mga sabon.

"Umuwi na- Ay ibang plastic pala 'yon. Nasa ilalim ng table."

He chukled as he approached the teachers table. Tinulungan ko na siya sa pagpapapasok ng mga basura sa loob ng plastic —yung plastic talaga. I was left all alone nang umalis na si Ralph pero ibinilin niyang dalhin ko ang bag niya at magkikita raw kami sa gate.

Nang isinarado ko ang kuwarto I was called by someone from behind. It was Lianne.

"Bitch. Did you know that my man is my-" I slammed the door hard as I walked away completely ignoring her.

"You little Bitch! When I see a finger of your's on Rafael's skin-"

"He's my boyfriend and it's not Rafael, it's Ralphael."

***

NAGISING ako sa nakakabanas kong alarm. It was still 5:30 in the morning. I was too tired to turn it off kaya hinayaan ko na lang s'yang mag-ingay.

After some moments or rather seconds nagising uli ako dahil nararamdaman kong umiinit na sa kuwarto ko. I reached for my phone to see that it was already 7:00 AM on the daymy graduation. My eyes widened when I gpt into my right senses. I over slept and, shit! I have less an hour to prepare.

8:30 ang simula ng program proper pero hindi kakayanin ng isang babaeng ihanda ang kaniyang sarili sa loob lang ng isang oras. Marami pa akong kailangan gawin, kailangan ko pa ayusin ang buhok ko at mag-make up.

I'm starting to regret kung bakit ko hinayaang dumiretso nalang si ate sa venue ng graduation and I am also irritated by the stupid fact na hapon ang recognition ng mga junior high school samantalang maagang maaga ang amin.

Hindi na ako nag-inarte pa at naligo na lamang ng mabilisan. I had no time to condition my hair today but it left me no choice. Irita kung binanlawan ang buhok ko pero iyo pa rin umalis ng conditioner.

Habang palabas ako ng bathroom ay naalala ko na wala pa akong pinlantsang uniform kahapon. Punyeta!

Dali-dali akong nagpunta sa closet para hanapin ang uniform ko pero wala akong dinatnan roon. Paiyak nalang akong nilipat ang tingin ko sa laundry baslet at naroon nga ang mga uniform ko. Mukhang nagamit ko yata silang lahat noong nag-practice kami. Mukhang kailangan ko atang maglaba pa.

I was unsure of what I was feeling now. Extreme Regret. Anxiety. Madness at myself dahil napaka-iresponsable ko. I closed my closet and I noticed something in my window. It was a well-ironed uniform at katabi noon ay ang toga ko. Wala na akong naisip na gagawa non kund hindi si Ralph lang.

Kasi kung hindi si Ralph edi ang multo. Wala naman akong ibang kasama sa bahay.

I don't know how to react. Sasaya pa ako kasi inihanda niya ang susuutin ko o magagalit kasi muntik na akong inatake sa puso. Kung gusto niya talagang ihanda yung damit ko sanabinalik n'ya nalang ito sa closet.