Entwining our Frayed Strings (Strings #1)

Chapter 6

"Saan mo gustong pumunta? Uwi na ba tayo agad?" Tanong ni Ralph habang naglalakad kami sa isang iskinita patungo sa sakayan ng jeep.

"G lang. Birthday mo naman ngayon"

Binigyan ko siya ng ngiting agad niyang naintidihan at tumawa agad siya.

"Ayaw mo kumain?" Tanong niya. "Libre ko naman."

"Anong kakainin natin? Sa bahay nalang tayo."

"'Wag na! Baka iba pa ang makain natin do'n"

He smirked at me and I just burst out laughing. Iba talaga ang makakain niya sa bahay.

May alam akong park sa lugar na ito at maganda doo ngayon kasi wala na ang araw. Marami ring kainan roon pero hindi ko pa na-try dahil iyo nila Papa na kumakain ako kung saan-saan. Madumi daw kasi. Napakaarte!

He brushed his hands on mine and I felt electricity surging through my veins. Hinawakan ko ang kamay niya habang naglalakad kami sa labas ng iskinita.

Pumara ako ng ibang kulay na jeep at ikinagulat ito ni Ralph. Binigyan n'ya ako ng nalilitong tingin at mga mTang nagsasabing Saan tayo pupunta?

Hindi na s'ya umimik pa at sinundan lamang ako.Pagka-upo namin sa jeep ay ka-agad kong kinuha ang pitaka ko at nagsilaglagan ang mga pills na binili sa'kin ni Mika kanina.

Pinagtinginan kami ng mga tao -lalo na ako. Agad ko itong pinulot at namula sa hiya.

Shet! Alam ba nila kung ano 'to?

I scanned all of the people who boarded, lahat sila ay Junior High School sa iba't ibang school. Luckily, wala rito ang galing sa school namin, kami lang. I felt the freedom to slide my hands and layed it on Ralph's.

Napapansin kong pinagtitinginan siya ng mga dalagita sa jeep kaya naman pinasok ng masamang kaluluwa ang pag-iisip ko. Isinandal ko ang ulo ko sa balikat niya at ipinikit ang aking mga mata. Inakbay naman ni Ralph ang kamay n'ya sa'kin kaya nadulas ang ulo ko at napunta sa dibdib niya.

Ibinaba niya ang kamay na naka-akbay sa akin at inilagay ito sa bewang ko. Halos mamatay na ako sa kilig nang gawin n'ya ito. Cesca, 'wag mo kalimutan paano huminga...

"Saan pala tayo pupunta?" Mahina niyang tanìjjong.

Oo nga, ako lang pala ang nakakaalam saan yun. Ba't ako natutulog?!

"Sa plaza lang. Sasabihin naman ni Manong."

Dinamdam ko pa rin ang masarap ng pagtulog ko sa dibdib n'ya -kahit 'di naman talaga ako tulog.

"Cesca. Malapit na tayo." Pagising niya sa akin.

Kaagad kaming bumaba ng jeep. The Plaza was just exactly how I remembered it. I've been here twice, kapag may inaasikaso lang si Papa. Trees of Acacia and Mahogany are shading the park at lahat sila ay may ilaw na palamuti.

There were also so many street vendors in every corner of the Plaza. Bushes of Santan and Roses were on the borders.

"Ice cream muna tayo." Inilabas niya ang itim niyang pitaka.

Hawak-kamay kaming nagtungo sa nagtitinda ng ice cream at bumili nung naka baso. Isa lang ang binili ni Ralph.

"Di ka kakain?" Tanong ko sa kanya.

"Basta."

Kumuha siya ng isang kutsara at nagpatuloy kami sa paglalakad. We sat down near an Acacia tree.

"Say ah...

"Huh? An-" Bago pa man ako natapos sa sasabihin ko ay sinubuan niya ako ng isang kutsara ng ice cream.

Ralphael Celestrino De Guzman

7:00 PM na kami natapos sa hindi ko matawag na 'date' dahil wala pa kaming label. We're walking the streets to her house. She was smiling at me and I can't help but to smile back.

"Ready for your birthday cake?" Tanong niya sa'kin.

I had no idea on what she was talking about. I came into mind with an idea. Baka s'ya ang birsthday ckae ko.

"Sure, kung ikaw yun."

Natamaan na naman uli ako ng maliit n'yang bag. Halos isang daang beses na akong nataman nito.

"Gago! Seryosong birthday cake kasi!" She shrieked.

Hindi ko alam kung anong reaction ang dapat kong ibigay. Kung mahihiya ba ako or I'll be fluttered by the thought.

"Hindi ka na dapat nag-abala."

"Sus"

I had the best time of my life with her. I learned every bit of her. Starting from her demanding parents, her forgotten dream and her siblings. I sure do hope someday they'll stand up for themselves. Maging doktor ang matagal ko nang pangarap kay Papa, however it's painful to see that it was also the path she was unhappily taking.

Even though na ang haba-haba ng oras namin kanina ay may tanong pa rin akong 'di natanong. I'm doing it now, it's now or never.

"Cesca." Tawag ko sa kanya at agad naman n'ya akong nilingon.

"O?"

"I know na wala akong magagandang regalo, I don't live in a mansion, wala akong maipagmamalaki. I'm definitely out of your leauge, but will you be my girlfriend?"

I expected a surprise face from her pero sa halip, binigyan niya ako ng mga kilay na nagsasalubong.

"'Di pa pala tayo? Naghoholding hands tayo, may nangyari na and wala pang label? That's pathetic."

"So is that a yes?" I smirked as I asked.

Binigyan niya lang ako ng naka-arkong kilay.

"Maybe?"

If that was a yes, then her sweet 'Yes' is my greatest birthday gift.