Entwining our Frayed Strings (Strings #1)

Chapter 5

"I SAID BE GENTLE! Punyeta" Naiinis kong sigaw.

"I am gentle." Mahina n'yang sabi habang patuloy sa marahang pagbayo.

His thrust was also five times painful compared to his finger. The increase of size is the increase of pain pala 'to. Wala kasing nakapagsabi sa'kin eh.

He started to thrust faster. Akala ko mas sasakit iyon but to my amazement, nawala na ang sakit. I felt the greatest pleasure in my life.

Nagiging agresibo si Ralph sa bawat pagbayo niya hanggang hinihila na niya ang buhok ko. Wala akong nararamdamang sakit despite knowing the fact na tila sinasabunutan niya ako. Ako naman ay patuloy na inu-ungol ang pangalan niya.

"Na-surprise na kita." I could feel him smirking though my neck.

"Ralph..."

"Ito pa." Bigla niyang binilisan at s'ya namang ikinabaliw ko. Natamaan niya lahat ng good spots sa loob ko at lalalong gumaganda ang pakiramdam ng bawat tissue ng katawan ko sa bawat paggalaw niya sa loob.

"Malapit na ako." He reminded me.

"Hah?" Nalilito kong tanong.

"Lalabas na."

"You mean ejaculation?" Naguguluhan kong tanong.

"Alam kong matalino ka, but just shut up." Sabi niya habang hirap sa paghabol ng hininga.

Naramdaman ko muli ang extremely good feeling na naramdaman ko kanina. Kung sa nobela, para s'yang climax.

Matapos ang ilang pagbayo ni Ralph ay hinablot niya ang pagkalalaki niya sa pagkababae ko. Itinapat n'ya iyon sa akin habang itinataas-baba. Tinalsikan and mulha at katawan ko ng maiinit na tila tubig.

Naramdaman ko rin na basa ang iniupuan ko.

We both smile and he leaned forward once more for a kiss. It was simple and passionate this time at kaagad s'yang umatras.

"Kailangan na nating maglinis."

Tinignan ko ang wall clock at napansin na alas sod na pala ng madaling araw. Ang tagal pala naming naglalandian dito.

I walked upstairs naked para kunin ang tuwalya ko. Hindi na kailangan ang hiya-hiya pa. Nakita na n'ya akong hubad, ba't pa ako mahihiya. Total, s'ya rin naman ang naghubad sa akin.

*****

Hindi na ako naligo dahil maliligo din naman ako mamayang umaga. Pagkatapos kong magbihis ng desenteng mga damit ay bumaba muli ako sa sala.

It was clean now. Parang wala lang nangyari. There were no clothes, kahit isang patak ng semilya ni Ralph, wala. Napakasipag niya naman kung nagawa niyang linisin ito in a matyer of a few minutes.

Nauuhaw ako at nais kong uminom ng napakalamig na tubig. Paika-ika akong naglakad patungo ng kusina dahil mahapdi pa rin.

Nakita ko roon si Ralph nagluluto ng Ramen. May damit na s'ya. Naka-kulay itim siyang t-shirt at blue na P.E. pants na hula ko ay mula sa dati n'yang school.

Ningitian n'ya ako habang naghahanda ng dalawang mangkok ng Ramen at kinuha ang pitsel ng malamig na tubig mula sa ref.

Napagpasyahan kong i-check ang cellphone ko dahil hindi ko ito natignan kanina dahil busy kaming naglinis ng bahay kagabi at busy rin doon sa ginagawa namin kanina. Maraming message ang bumungad sa akin. Mostly, galing sila kay Liam.

Nang tignan ko ang notification ko sa itaas, may pumakaw ng atensyon ko. Yung isang notification mula sa FB.

It's Ralphael Celestrino De Guzman's Birthday today!

Napatingin ako kay Ralph na kumakain na ng Ramen n'ya habang nakatitig sa akin.

"Di mo sinabi!"

"Na ano?" Nagtataka niyang tanong,

"Birthday mo pala ngayon!"

"So? Hindi naman ako nag-cecelebrate ng birthday ko." Patuloy niyang paghigop ng sabaw sa ramen n'ya.

"What the fuck! Hindi. Kailangan natin i-celebrate 'to. Bibilhan kita ng regalo." Seryoso kong sabi. Sino ba naman kasing hindi nagce-celebrate ng birthday nila eh minsan lang 'yon sa isang taon. Well, malakas lang siguro ang amats nito.

"Natanggap ko na ang regalo ko."

Naguguluhan ako sa sinabi n'ya. Anong ibig sab8hin niya sa 'natanggap'. Sa pagkaka-alam ko, wala na s'yang mga magulang. Imposible namang ang mga toxic na kamag-anak n'yan ang nagbigay.

"Huh?"

"Napasaya mo ako kanina." Sabi niya at sinundan niya ito ng halakhak.

Namula ako sa mga sinabi niya hindi ko na tuloy maisubo ng maayos ang noodles na nasa tinidor ko. Napansin n'ya ang pamumula ko kaya tinago ko ng cellphone ang pagmumukha ko.

"Ito oh, kumain ka muna. Matutulog ka pa. May debate pa tayo bukas." Sabi n'ya habang sinusubuan ako ng noodles.

Nawala na sa isip ko na may debate kami bukas. Randomized ang pagpapapares ng makakalaban at on the spot ang topic na paglalabanan kaya wala akong ideya kung anong lalabas na topic -wala kaming ideya. Nagpa-debate pa sila noh?

Instead na dumiretso ako ng kuwarto ko ay sa kuwarto ni Ralph ako nagtungo. Inilapag ko ang cellphone ko sa kama at humiga. Medyo nanginginig pa rin ng kaunti ang mga binti ko pero hindi na ganoon kalala.

Pero nahihirapan pa rin ako maglakad dahil sa hapdi. Buset! Ginusto ko 'to eh.

Dulot ng pagod ay kaagad akong nakatulog.

I'll never forget this night.