Entwining our Frayed Strings (Strings #1)

Chapter 3

"Like is far different from liked."

"What do you mean?"

"Yes, I liked you."

I tried to push him away but instead he pulled me closer. I was no match for his strenght. Himala nalang kung matutulak ko pa s'ya.

Pilit pa rin akong kumakawala sa mga kamay n'ya. Palapit ng palapit kanyang mukha sa akin. Balak n'ya akong halikan. Napapikit na lamang ako.

Ito ang pinapangarap ko noon, pero hindi sa ganitong paraan. At ang pangarap na 'yon ay patay na.

Naramdaman kong nakabitaw na ang mga kamay n'ya sa mga balikat ko. Naramdaman ko ring malayo na ang katawan n'ya sa katawan ko. Ang kasunod kong natuklasan ay nasa sahig na s'ya at hinihimas ang pisngi n'ya. Sinuntok pala s'ya ni Ralph na nasa tabi ko na.

Hindi na umimik pa si Harrison nang makita n'ya ang kamaong sumira sa minamahal niyang panga. Napaurong s'ya ng makasalubong niya ang mga mata ni Ralph.

Kaagad siyang tumayo at kinuha ang mga gamit niyang tumalsik nang suntokin s'ya. Tumakbo agad sya't wala nang oras na sinayang.

"Okay ka lang ba?" Nag-aalala n'yang tanong.

"Yeah."

"Yung gagong yun"

"Gusto mo bang magcoffee? treat ko."

"'Wag na, mag-gagabi na Ma'am."

He gave me a weak smile and gestured something like offering to carry my bag. Hindi ko sure anong pinahihiwatig n'ya kasi sobrang labo ang ibig-sabihin n'ya.

"Gusto n'yo bang dalhin ko nalang yung bag n'yo Ma'am."

Nahiya ako nang sabihin n'ya ito. I was used to carry my own bag. Wala naman kasing willing magbuhat dito. Kaunti lang ang mga kaibigan ko lalaki. Ang mga pinasan naman ay walang ka gentleman-gentleman sa pag-iisip nila. He was the first to lend me a hand on carrying my things.

Medyo kumakapal ang mukha ko dahil mabigat din ang mga dala ko kaya pumayag na lamang ako.

Paglabas namin ng campus ay nakita namin na naroon pa si Harrison. May yelo s'ya at nasa bandang pisngi n'ya ito. Napapaisip ako kung gaano ba talaga ka lakas ang suntok ni Ralph.

Napa-urong nang bahagya si Harrison habang dumaraan kami sa harapan n'ya at dama ko ang pagliyab ng mga mata n'ya nang makita n'yang dala-dala ni Ralph ang mga gamit ko.

****

Parang pamilya narin namin si Ralph. Kasabay namin s'ya sa hapag habang naghahapunan. Kaming apat lamang dahil wala sina ate Khaye at kuya Austin dahil may sari-sarili silang dormitory dahil may kalayuan ang university sa bahay namin.

"We won't be here for a a month or two." Panimula ni Mama sabay subo ang isang tinidor ng pasta.

"Why?!"

"Me and your Mom are voulunteering for a medical mission in India and some other countries in central Asia. Baka hindi lang kami 3 months doon. Maybe half a year."

I was astounded by this sudden news. Bakit ngayon pa?! Bakit sa taon pa ng graduation ko?!

"How about my graduation?! Sinong aakyat ng stage para sa'kin?! it's also my birthday on august!"

"Nandyan naman si ate Khaye mo." Mom said na parang wala lang yon sa kanya.

This was my first graduation. The Freakin' pandemic made my elementary gradution fuckin' online. Ang pangit ko pa sa slideshow na pinost sa FB.

"How about my birthday?" Mahina kong sabi.

"It's not you're debut, Francesca. It's your 19th. You can surely celbrate it on your own."

"Celebrating it by myself for the first time." I mumbled.

Mukhang narinig iyon ni Papa kaya tinaasan n'ya ako ng makapal n'yang kilay.

"Excuse me?!" Malamig niyang sabi. It didn't sound good kaya pinigilan ko ang sarili kong sumagot ng pabalang.

"Wala sabi ko lang na Medyo maalat ang steak for the first time. Kailan pala ang alis n'yo."

"Tomorrow, morning."