Entwining our Frayed Strings (Strings #1)

Chapter 2

Tumayo lamang s'ya at tinignan ang kaniyang relo. Matapos n'yang tignan ang oras, kinuha n'ya ang bag n'ya.

"5:30 na pala." He patted my head. "Hatid nalang kaya kita."

Ba't pa ako hihindi? May kotse s'ya at may license na. Makakauwi pa ako ng maaga.

"Sure."

*****

He opened the car door for me. Kulay itim ang sasakyan n'ya at mukhang bago pa ito.

Di naman kalayuan ang bahay ko sa School, kung naka kotse ay baka 20 minutes lang ang byahe. Kung magco-comute naman ako, doble ang haba ng oras ng byahe.

Oo, doctor ang pamilya ko. Nagtataka nga rin ako ba't di nalang nila ako ihatid at sunduin. Maramil masyado silang abala sa mga trabaho nila. 'Di pa rin naman binibigyan ng sasakyan si kuya Austin kasi 'iresponsable' raw siya.

Si ate naman, takot daw s'yang mamatay ng maaga. Well, sino bang hindi?

Walang imikan ang unang limang minuto ng byahe namin. We hit the road as though we were strangers. May nakakabinging katahimikan namang bumabalot sa paligid.

"Gusto mo ba ng 4 fingers?" Pagbasag n'ya sa katahimikan.

What the hell is he talking about. 4?! Di ko kaya 'yon noh!

"That's gross, Harrison!" Pranka kong sabi ng may pagtaas ng boses. Its really gross actually, lalo na't kaming dalawa lang ang nasa kotse.

Baka ma deflower ako ng 'di oras.

"Masarap yun eh, iyo mo 'yon?" Gosh will this man freakin' stop?

I know that he's damn gorgeous, he's damn hot and freshly 19. I know that he's like those men I'd read on some novels, but no. Marami pa akong pangarap. It can't and will never be ruined.

"If you won't stop, then stop the fucking car!" I shrieked.

"Sorry, I was just craving the 4fingers hot wings. Bakit pala ayaw mo sila?" He gave me a concerned look.

I went red. Napaka-judgemental ko. I forgot na may madadaanan pala kaming 4fingers restaurant pauwi. I felt the worst shame in my life.

"I just thought... you meant something else." Mahina at nahihiya kong sabi.

He chuckled and made a smirk. He seems to be laughing and mas nahiya ako dahil dito. 'Di pala s'ya ang madumi and isip, ako pala.

"We're here." He stopped the car infront of our house.

Before I could remove the seatbelt, bumaba s'ya sa kotse at nagtungo sa side ng pintuan ko at binuksan ito mula sa labas.

"Goodnight, Cesca."

Bumalik uli s'ya sa kabilang side at pumasok sa kotse.

"Salamat."

"Anytime" At doon, tuluyan na n'yang inapakan ang gas at umandar. Nasa labas ako hanggang mawala sya sa paningin ko.

Cesca! Nakakahiya ka! Sabi ko sa isipan ko habang naglalakad ako patungo sa pintuan ng bahay namin.