Sztuka zmysłów

218. Alternatywny Epilog

#teamEliza

Eliza

Przyszła jesień, która przypomniała mi o tej wyjątkowej jesieni, która przeżyłam rok temu. Zawsze lubiłam jesienne słońce i kolory, ale w tym roku moja ukochana jesień miała być inna. Już prawie zapomniałam o Jeremiaszu i tym co wydarzyło się w zeszłym roku. Prawie, ponieważ czasem jeszcze wracałam myślami do tego jak się to wszystko skończyło. Przez to zdarzało mi się płakać za nim w nocy mimo wszystko. Jednak w dzień nie pozwalałam sobie na smutki. Dzięki temu jako tako udało mi się ukryć wszystko przed mamą. Nie chciałam jej martwić, chociaż i tak niekiedy pytała mnie o Jeremiasza i czy na pewno już o nim nie myślę. Myślałam, ale nie tyle co kiedyś.

Największym wsparciem w tym okresie okazała się dla mnie Zosia i jej pogoda ducha oraz Karol, który rozumiał, że Zośka mnie wspiera. Nawet wysłał nas w lipcu na tygodniowy urlop do SPA, gdzie naprawdę odpoczęłam. Pojechałyśmy w góry, do Szczyrku. Chociaż mogłyśmy wybrać między morzem i górami, to jednak nie byłam gotowa patrzeć na błękit wody i słuchać jej szumu. Morze musiało jeszcze na mnie poczekać.

Zosia i Karol zamieszkali razem w jego bardzo luksusowym apartamencie, ponieważ Karol uznał, że nie ma co tracić czasu na randki w jego wieku. Nie wypadało mi go pytać, ile ma lat, ale musiał być koło czterdziestki, skoro miał prawie dorosłą córkę. Zośka była szczęśliwa, ale nie emanowała tym szczęściem jak na prawdziwą przyjaciółkę przystało. Kiedy ja poznała nigdy nie myślałam, że będę miała tak wspaniałą osobę obok siebie. Była dla mnie jak starsza siostra, której nigdy nie miałam, a o której marzyłam.

Reklama kosmetyków nagrana w Maladze wyszła świetnie. Za każdym razem, kiedy widziałam ja w telewizji wychodziłam z pokoju. To w sumie przez nią przestałam oglądać tradycyjne programu. Nie dlatego, że mi się nie podobała, ale dlatego, że przypominała mi o nim i o tym jak to wszystko się skończyło.

Posłuchałam Patryka i zaczęłam czytać książki. Nie wiedziałam od czego zacząć, więc zapisałam się do osiedlowej Biblioteki, gdzie przesympatyczny pan Adrian polecał mi ciekawe pozycje z ich księgozbioru. Na początku czytałam poradniki o tym, jak zaczaić zmieniać swoje życie, ale w końcu przerzuciłam się na inne. Poznałam nawet książkę, o której mówił Patryk, a w której znalazły się jego rysunki.

Tak ja się domyślałam, książka była z gatunku książek „dla dorosłych", ale dobrze mi się ja czytało. Ciekawe przygody Artura i jego nowo poznaje kobiety wciągnęły mnie bez reszty. W końcu byłam dorosła. Jednak to rysunki najbardziej przykuwały moja uwagę i doszło do tego, że zakupiłam swój własny egzemplarz książki „Krocząc ciemna doliną", abym mogła oglądać rysunki Patryka, kiedy dusza zapragnie.

Ten jeden, który mi obiecał, dostarczono mi pocztą na adres agencji. Wisiał na ścianie, oprawione w ramę w moim pokoju. Moja mama za nim nie przepadała, a ja wręcz przeciwnie. To była jedyna rzecz z tego okresu, która dobrze mi się kojarzyła. Miałam wrażenie, że Patryk zawsze dobrze mi życzył i żałowałam, że nie miałam jego numeru telefonu, aby się z nim spotkać. Z drugiej strony myślałam, że właśnie tak powinno być. To nie był mój znajomy, a Jeremiasza.

Przez całe wakacje pracowałam w agencji z Zosią pomagając jej i jednocześnie ucząc się jak wygląda praca agentki. Jednocześnie brałam zlecenia na reklamy i promocje różnych produktów w Social mediach. Zarabiałam przyzwoite pieniądze, dlatego pracę dla Zosi wykonywałam praktycznie za darmo. Słowa Zośki na temat współpracy z Erosem były prorocze i rzeczywiście miałam masę umów, które pozwalała mi na pomoc przyjaciółce właściwie za jedną kawę dziennie. 

Pracując w agencji zrozumiałam, że to nie jest praca dla mnie, a nawet jeśli nią była, bo tak twierdziła Zosia, to zapragnęłam do życia czegoś więcej. To dlatego podjęłam decyzję o złożeniu dokumentów na studia i mimo strachu, że nie dam sobie rady z nauka, to przygotowałam dokumenty i dostarczyłam je na jedną z uczelni w moim mieście.