Skllav I Skllaves

Pjesa 4

Zbriti poshte dhe u drejtua nga tavolina e ngrenies. Bashke me Feliksin ishte ulur edhe Edriku dhe gruaja e tij, Zoela. Ishin ulur edhe disa njerez te tjere te afert te tij. Ishte Simoni. Aleksa . Ishte Arti dhe Xhejmsi. Ata ishin binjake identike. Se fundmi ishte edhe Maksi, hakeri i tij.

U ndje shume e sikletosur nga shikimet zhbiruese te te gjitheve. Feliksi nuk ja kishte hedhur syte fare. U ul ne karrigen e vetme bosh qe ishte afer Feliksit dhe Maksit.

Te gjithe e vune re gjendjen e mjerueshme te saj. Zoeles i erdhi tmerresisht keq. Duke qene se ajo dhe Aleksa ishin femrat e vetme te kesaj shtepie, perpos sherbetoreve, ishin te privilegjuara dhe trajtoheshin si mbreteresha. Ndaj i erdhi keq te shikonte Katrinen ne ate gjendje. Gjendje te cilen ajo se kishte provuar kurre.

Burrat qendruan sa me indiferente. Nese nje gje kishin te qarte nga Feliksi, ajo ishte qe kurre nuk duhet ti diskutonin vendimet e tij. Ishte pune per te se cfare bente me Katrinen.
Ishte Feliksi ai qe beri prezantimet me nje ze monoton dhe mekanik. Nuk e levizi fare shikimin nga pjata madje. Kurse Katrina thjesht u tundtte koken atyre. Ne ndonje situate tjeter do te ishte me vend te thoshte se ishte e kenaqur qe po i njihte por kjo ishte nje situate shume ndryshe. Ajo jo vetem qe nuk ishte e kenaqur por ishte edhe shume e merzitur qe po i njihte.

- Nuk rri dot pa e thene, Feliks. 20 milione per kete? Jam e sigurte qe kjo 20 milione nuk i ka pare as ne televizor. Para te cuara dem.

Aleksa po derdhte helmin e saj sikur Katrina te mos ishte perballe saj. Ishte me te vertete nje femer e poshter dhe e pashpirt. Katrina nuk i ngriti fare syte qe ta shikonte. Vetem sa do mbushej me lote. Feliksi nuk u trazua fare nga fjalet e saj. Heshtjen e tij, Aleksa e mori si sinjal per te vazhduar fjalet e saj.

- Kjo nuk eshte e afte te kenaqe njeri. Gjithsesi mund te provosh ti japesh edhe para semos gjallerohet pakez. Dihet , ai 20 milionshi ja ka rritur mendjen dhe kujton se e ka aq vleren.

Sesi nje femer mund te fliste per nje femer tjeter ne mes te gjiths ketyre njerezve , Katrines i dukej shums e habitshme. Feliski perseri nuk e prishi fare terezine.

E pse duhet ta bente?
Ajo nuk kishte asnje lloj rendesie per te.

Kete here ngriti syte dhe e pa me shikimin me te shtrember qe kishte pare ne jeten e saj. Ishte i vetmi reagim qe kishte dhene qekur kishte ardhur ne kete shtepi.

- Aww, vogelushja u lendua. Nuk te fajesoj, jo. 20 milion dollare do ka kishin ngritur mendjen kujtdo.

- Do ta kishin ngritur ty dhe llojit tend. Te sugjeroj te dalesh ne shitje meqe qenke aq e interesuar pas parave.

Ja ktheu sa me qetesisht qe mundi. Zoeles ju harkua fare lehte cepi i buzes. Nuk e kishte pelqyer asnjehere Aleksen dhe ishte shume e lumtur qe Katrina po i dilte per zot vetes.

- Femrat e verteta nuk dalin ne shitje. Ajo eshte vec per prostitutat.

- Femrat e verteta nuk flasin ne kete menyre si flet ti. Ajo eshte gjuhe vec per prostitutat.

Njje vale guximi e kishte pushtuar. Po ndihej si Katrina e vjeter. Si Katrina e lire.
Aleksa mori goten e vet me leng portokalli dhe ja zbrazi ne fytyre.

- Si guxon moj bushter? Kush kujton se je? Nuk e ke kuptuar qe puna jote eshte vetem te plotesosh nevojat e Feliksit kurdo dhe kudo qe ai te kete deshire ? Nuk ke te drejte ta hapesh gojen fare.

U cua me vrull nga tavolina. Lotet e pushtuan te teren. E vrane shume ato fjale. E urrente kthesen qe jeta e saj kishte marre. E urrente Feliksin qe e kishte thirrur ne tavoline vetem e vetem qe te shijonte shfaqjen teksa Aleksa e poshteronte.

Pas asaj u cua dhe Feliksi. E urrente kur te tjeret nuk i bindeshin dhe ai e kishte urdheruar te hante mengjes ne ate tavoline. Nuk i interesonte fare qe ajo ishte e merzitur. I interesonte vetem fakti qe ajo ishte cuar nga tavolina pa pyetur ate. Do t'ja bente shume te qarte asaj qe ne ate shtepi ishte vecse prona e tij dhe nuk kishte asnje te drejte te shfaqts ndjenja. Ai e kishte blere si objekt dhe ajo duhet te sillej si e tille.

Ajo hyri ne dhome duke vrapuar e perplasi deren fort pas vetes. Vetem pas pak sekondash dera u hap dhe brenda hyri ai.

-Kush te dha leje te ikesh ?

Ajo vetem e pa me syte e saj te medhenj e te perlotur qe mbartnin shume lendim. Dukej si nje kotele e vogel e frikesuar. Cdokush do te ishte prekur prej asaj pamje. Por ai nuk ishte cdokush. Ai nuk ndikohej fare. Thjesht vazhdonte me idete e veta te semura.

- Pergjigjmu kur te flas!

E urdheroi.

- Un..Ajo e ...Ti e pe vete. Unnee nuk mund te qendroja me aty.

Foli duke belebezitur me zerin qe i dridhej.

- Do ta them vetem njehere dhe nuk do e perseris, skllave e vogel. Mos guxo here tjeter te besh dicka pa me pyetur mua. Dhe gjithashtu mos guxo te ofendosh me anetaret e kesaj shtepie.

Ajo e kishte ofenduar Aleksen?
Katrina kishte qene e keqja?

Feliksi duhej te ishte maniak ose i semure. Ky ishte i vetmi shpjegim qe kishte. Ai kishte qene vete aty. E kishte pare poshterimin qe ajo kishte kaluar.
Si mund ta thoshte ai dicka te tille?

Ndihej e pashprese si nje kafshe ne kafaz ku te gjithe ishin mbledhur spektatore dhe po shijonin cirkun qe luhej me te. Donte te bertiste e te qante me te madhe por as kete nuk e bente dot. Ishte e bllokuar nga te tera anet. Nuk kishte nje shteg nga te dilte.

- Si denim per sjelljen tende do ti kerkosh falje Alekses dhe do te ndihmosh pastrueset per te pastruar gjithe shtepine per nje jave rresht.

Feliksi kishte vetem nje qellim. Ti bente te qarte Katrines qe ajo ishte thjesht nje orendi dekorative dhe si e tille nuk kishte te drejte te shfaqte as ndjenja e as emocione.
E dinte fare mire qe po tregohej i padrejte. Aleksa kishte qene ajo qe e kishte ofenduar gjate gjithe mengjesit. Katrina thjesht kishte mbrojtur veten. Por nuk i interesonte. Aleksa ishte me e rendesishme se Katrina. Ajo kishte rol thelbesor ne funksionin e bizneseve te tyre kurse Katrina ishte thjesht per ti ngrohur shtratin dhe per tu mbajtur si nje kukull e bukur ne tavoline.
Asnjehere nuk ishte ndier aq e ulur ne jeten e saj sa tani qe po i kerkonte falje Alekses.

- Me fal!

I kerkoi te falur duke ndrydhur ndjenjat e veta dhe duke shkelur krenarine. Koken e mbante ulur. E dinte qe syte do e tradhetonin. Ato do e shprehnin fare mire percmimin qe ndiente per ate femer.

Syte jane pasqyra me e mire e shpirtit. Kete gje e kishte besuar gjithmone. Per veten e saj, te pakten kishte qene gjithmone e vertete. Ajo shprehte te gjitha ndjenjat nepermjet syve te saj dhe njerezit e kishin patur gjithmone te lehte per ta kuptuar e lexuar.