တစ္ပတ္အၾကာမွာပဲ ေဆး႐ုံဆင္းခြင့္ရလာခဲ့တယ္။ မိုးစက္ ပစၥည္းမ်ားသိမ္းဆည္းေနတုန္းမွာပဲ သူ႕ခါးေပၚထိေတြ႕လာတဲ့ လက္တစ္စုံကိုခံစားမိလိုက္သည္။
" ေမာင္ ေရာက္လာၿပီလား "
" မိုး ေစာင့္ေနရမွာဆိုးလို႔ ေမာင္ အလုပ္ကေန ေစာေစာထြက္ခဲ့လိုက္တာ တည္စက္သာေရာ "
မိုးစက္ ဧည့္ခန္းထဲမွာ ဗီဒီယိုဂိမ္းကစားေနတဲ့ တည္စက္သာကို ေမးၫႊန္ျပလိုက္သည္။
" ဟိုမွာေလ "
ေမာင္က သူ႕ပါးကို နမ္းၿပီး သာသာအနားကိုကပ္သြားတာကို ၾကည့္ပဲၾကည့္ေနခဲ့မိတယ္။ တည္စက္သာေလး သတိရလာေတာ့ အႏြံတာကအရင္လာၿပီး သူ႕ကိုေတာင္းပန္ခဲ့တယ္။
"တည္စက္သာက ပုံပုံဇိန္ရာေလးကို အနိုင္က်င့္ေနတာျမင္ေတာ့ သူသြားတားတာကို သူ႕ကိုတြန္းလိုက္တာမို႔ သူ႕ပါလန့္ၿပီး ျပန္တြန္းမိသြားတာပါ။ဒီေလာက္ထိျဖစ္သြားဖို႔ မရည္႐ြယ္ခဲ့ပါဘူး"
မိုးစက္ အဲတုန္းက စိတ္မထိန္းနိုင္ဘဲ အႏြံတာကိုထိုးလိုက္မိေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ေမာင္အေဖကပါ ၾကားဝင္ေတာင္းပန္ေနတာမို႔ မိုးစက္လဲစိတ္ေလ်ာ့ခဲ့ရတယ္။
အခုေတာ့ အိမ္ျပန္ရင္ မေတြ႕ခ်င္တာေတာင္ ေတြ႕ရအုံးမွာ မိုးစက္ ႀကိဳ စိတ္ဆင္းရဲေနရသည္။
"မိုး ကိုယ္တို႔ မနက္ျဖန္သြားဖို႔ အကုန္စီစဥ္ထားၿပီးၿပီ "
ဘယ္အခ်ိန္ကမွန္းမသိ တည္စက္သာေလးကို ခ်ီထားတဲ့ ေမာင္က သူ႕ေဘးနားေရာက္ေနခဲ့တယ္။
" အြန္္....ေကာင္းပါတယ္ "
ဆရာဝန္ကလဲ တည္စက္သာကို ပတ္ဝန္းက်င္ေကာင္းေကာင္းမွာ အနားယူဖို႔ မွာထားတာမို႔ မင္းဒႆေမာင္ သူစီစဥ္ထားတဲ့ ႏွစ္ကိုယ္ၾကား သူနဲ႕မိုးရဲ႕ ဟန္နီးမြန္းေလးက မျဖစ္နိုင္ေတာ့မို႔ ဝမ္းနည္းေနေပမယ့္ ဒါက သူနဲ႕မိုးနဲ႕အရင္လို ျပန္အဆင္ေျပဖို႔ အခ်က္ေကာင္းတစ္ခ်က္ျဖစ္တာကို မင္းဒႆေမာင္ႀကိဳျမင္ေနခဲ့သည္။
************
"ျပန္လာၾကၿပီလား ဒီေန႕ေဆး႐ုံဆင္းရမယ္ဆိုလို႔ ကြၽန္ေတာ္ မနက္ကတည္းက ေမွ်ာ္ေနတာ "
YOU ARE READING
မောင် ပိုင်ဆိုင်မှု
Science Fictionမင်းဒဿမောင် မင်းလက်ခံသည်ဖြစ်စေ လက်မခံသည်ဖြစ်စေ မင်းကမောင်ရဲ့ ပိုင်ဆိုင်မှုဖြစ်လာမှာပဲ မိုးစက် လောကကြီးကိုတောင် ပြောင်းပြန်လှန်နိုင်တဲ့မင်းကို ငါက လွန်ဆန်နိုင်မှာတဲ့လား ဤ Fic သည် စာရေးသူ၏ ကိုယ်ပိုင် စိတ်ကူးယဥ်ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပြီး မည်သည့်ဗဟုသုတမှ မရ...
