မင္းဒႆေမာင္ လက္ပတ္နာရီကို ၾကည့္လိုက္ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကို ၾကည့္လိုက္နဲ႕ အလုပ္ရႈပ္ေနသည္။ အခ်ိန္ေတြ တစ္ျဖည္းျဖည္းကုန္လာေပမယ့္ မက္မြန္သီးကေတာ့ အခုထိ ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္မလာေသးတာမို႔ စိတ္မရွည္နိုင္ေတာ့ဘဲ တံခါးေခါက္လိုက္သည္။
" မိုး မၿပီးေသးဘူးလား "
"မ...မၿပီးေသးဘူး ေမာင္ဝင္မလာနဲ႕ "
မိုးစက္တစ္ေယာက္ အထဲမွာ တကယ္အခက္ႀကဳံေနသည္။ ေမာင္ ဆႏၵကို ျဖည့္ဆည္ေပးခ်င္ေပမယ့္ သူဒီလိုႀကီးဝတ္ရမွာကို ရွက္ေနေသးသည္။
ေမာင္ အႀကိဳက္က ဒီလိုထူးထူးဆန္းဆန္းေတြလား
" က်စ္ ကိုယ္စိတ္မရွည္ေတာ့ဘူး "
မင္းဒႆေမာင္ တံခါးတြန္းဖြင့္ၿပီး ဝင္လိုက္ေတာ့ မက္မြန္သီးရဲ႕ နီရဲေနတဲ့ မ်က္ႏွာေလးနဲ႕ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနသည္။ မလုံတလုံအဝတ္စားေတြကိုလဲ သူျမင္မွာဆိုးလို႔လား အတင္းဆြဲခ်ေနေသးသည္။
မိုးစက္ ရွက္လြန္းလို႔ တြင္းေလးတစ္တြင္းထဲသာ ေျပးပုန္းခ်င္ေနေတာ့သည္။
မိန္းကေလးဝတ္ ညဝတ္အပါးေလးကို ေဘာင္းဘီမွာ ေဖာင္းေဖာင္းေလးျဖစ္ၿပီး တိုလြန္းသည္။ တစ္ခါလမ္းေလွ်ာက္လိုက္တိုင္း မိုးစက္ရဲ႕ တင္ပါးေလးကို ျမင္ေနရသည္။ အကၤ်ီမွာ ဂ်ိဳင္းျပတ္ေလးျဖစ္ၿပီး ဖဲျပားေလးေတြ အတြန့္ေလးေတြနဲ႕ ဒီဇိုင္းဆင္ထားသည္။ ထူးျခားတာက ခ်ည္ထားတဲ့ ဖဲျပားကို ေျဖလိုက္ရင္ သူ႕ရဲ႕ ရင္ဘတ္ေလးက လုံးဝျပသထားသလို လြတ္သြားေတာ့သည္။
ဇာကာေပါက္လို ေျခအိတ္အျဖဴက ဒူးအေပၚထိရွည္ၿပီး ဖဲျပားပန္းႏုေရာင္ေလး ပါ အလွဆင္ထားသည္။
" တကယ္လွသည္။ "
" ေမာင္ အဲလိုမၾကည့္နဲ႕ ငါ့ရွက္လာၿပီ "
" က်စ္ လွလို႔လွတယ္ေျပာတာ ကိုယ္အခုခ်က္ခ်င္းေတာင္ ဒီေနရာမွာပဲ မိုးကို fu*k ပစ္ခ်င္ၿပီ "
နား အနားကပ္ကာ ေျပာလာတဲ့ ေလသံတိုးတိုးေၾကာင့္ မိုးစက္တစ္ေယာက္ ရင္ေတြခုန္ရျပန္သည္။
" ဒါေလးကို ကိုယ္တိုင္တပ္ေပးမယ္ "
မင္းဒႆေမာင္ သူ႕လက္ထဲ ေၾကာင္ၿမီးအျဖဴေရာင္ေလးကို ကိုင္ထားရင္း လႈပ္ရမ္းျပလိုက္သည္။
YOU ARE READING
မောင် ပိုင်ဆိုင်မှု
Science Fictionမင်းဒဿမောင် မင်းလက်ခံသည်ဖြစ်စေ လက်မခံသည်ဖြစ်စေ မင်းကမောင်ရဲ့ ပိုင်ဆိုင်မှုဖြစ်လာမှာပဲ မိုးစက် လောကကြီးကိုတောင် ပြောင်းပြန်လှန်နိုင်တဲ့မင်းကို ငါက လွန်ဆန်နိုင်မှာတဲ့လား ဤ Fic သည် စာရေးသူ၏ ကိုယ်ပိုင် စိတ်ကူးယဥ်ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပြီး မည်သည့်ဗဟုသုတမှ မရ...
