Chapter 11

2 1 0
                                    

"What?" nagtatakang bulong ni Jhasper sa likuran ko. Humarap naman ako sa kanya at nakita siyang nakatingin sa Camp House kung saan halos lahat ay pumupunta na roon. 

I know he was confused just as I am, but we won't get any answers if continue to sit here. Kaya, tumayo na ako at nilapitan siya.

"Tara na, baka maubusan pa tayo ng pagkain doon" saad ko sa kanya. Ilang segundong nanatili ang kanyang mga mata sakin hanggang sa mamaya-maya ay tumango na siya. 

Tumayo na siya at sabay kaming naglakad papunta sa Camp House kung saan sinasabing naroon ang pagkain. 

"Tingin mo, bakit ganito?" Jhasper asked me seriously and I glanced at him. He has his hands in his pockets while seriously walking through the woods, he also has this poker face plastered na pati ako ay kinakabahan dahil hindi naman siya karaniwang ganito. But he does look like a matured man beside me, dead hot and gorgeous.

"No idea" I simply said at nakipila na rin sa mga nakapila roon. Si Jhasper naman ay sumunod sa akin at nanatili kaming tahimik, ganoon rin ang mga nasa pila na tila wala talaga silang balak magsalita o makipag-usap manlang.

Ngunit binasag ni Jhasper ang katahimikang iyon nang marinig ko siyang bumulong sa likuran ko.

"Don't eat the food" mahinang bulong niya. The whisper was so faint that if I didn't put much attention to it, I would've never heard it. Confused, I looked at him to see that he was looking somewhere in the woods.

"What were you saying?" I asked to confirm what he said. Nagtataka naman siyang tumingin sa akin ngunit mamaya maya ay nginitian niya lang ako.

"Wala naman akong sinasabi Mr. Pogi" I winced at the nickname kaya hindi na ako humarap sa kanya at nag-focus nalang sa unahan at baka ako na ang kasunod.

Nakuha na namin ang mga pagkain namin at habang pabalik kami ay dinadaldal at kinukulit na ako ni Jhasper. He was back to his old self again after hours of being dead serious. 

"Alam mo ba? Simula noong nakilala kita, nagsimula na akong maging ganito kakulit?" He randomly said as we approached our site. Nagtaka naman akong tumingin sa kanya at umupo sa inilapag kong higaan na manipis na kumot.

Umupo naman siya sa tapat ko kung saan doon nakalatag ang kanyang higaan na tingin ko rin ay kumot.

"Anong pinagsasasabi mo jan?" I asked him. He opened the food that was given to him and shoved a spoonful in his mouth before speaking to me. The food was rice and a dish that I was not familiar with.

"This is so good. Try it!" he said and tried to feed with me with a spoonful of the dish. Iniwas ko naman ang mukha ko ang kept my mouth shut.

"I'm good, mamaya ko nalang titikman" sabi ko nalang habang itinutulak palayo ang kanyang kamay and he just shrugged it off. He continued to eat so I didn't bother to ask more questions at hinayaan muna siyang kumain. Hindi naman halatang gutom na gutom siya.

While he's busy, I tried to check my phone. Walang signal dito sa kagubatan so I didn't bother to check any messages or tried to open my data. It was near 7 pm and the other campers are starting to light their fire.

"I'll get some wood" paalam ko kay Jhasper at tumango nalang siya sa akin.

Umalis naman ako and tried to search deeper into the forest while marking the tress I've gone through to remember my path back. Hindi ako umalis ng campsite para lang kumuha ng kahoy, I need to find information about what was the test going to be about this time. 

Habang kumukuha ng ilang kahoy na nadadaanan ko, I suddenly heard footsteps coming from behind me kaya agad akong nagtago sa puno na malapit sa akin. 

The footsteps grew louder and my grip tightened on the woods that I was holding. I don't who they are but knowing that the participants are only there at the campsite, I have a hunch that they are looking for one missing member.

Guns and Roses [GL]Where stories live. Discover now