Professor || Tom Marvolo Riddle

Bölüm 20

"Nott ofisime gelsin, Weasley."

"Peki, profesör."

Elimi çenemin altına koyup kitabı sayfalarını çevirmeye başladım. Karanlık Sanatlar kendini içine çeken bir bölümdü, bu bölümde içine çok fazla çekilirseniz, çıkmak oldukça zordur. Zaten dönülmeyecek yola girmişsiniz demektir. Ben zaten bu yolculuğu bitirmek üzereydim..

Kapım çalınmadan açıldığında gözlerimi devirdim. "Riddle, bu okulda kapımı çalarak giremen gerektiğini sana kaç defa söylemem gerek?"

"Nott ile ne halt karıştıracaksın burada?"

"Ne saçmalıyorsun sen? Gelmişsin burada bana hesap soruyorsun. Kimsin sen!? Burada görevimi yerine getirmeye çalışıyorum engel olma buna!"

"Benim kim olduğumu öğreteceğim sana Scarlett. Ama Nott bu odaya gelmeyecek."

"Nott bu odaya gelecek ve bende bana düşeni yapacağım. Sen ise bu odadan derhal tıpış tıpış gideceksin. Çık şimdi."

Tom olduğu yerde dikilmeye devam ederken başımı salladım. "Ne bekliyorsun!? Çıksana çocuk gelecek şimdi!"

Tom hala orda dikilirken kapı tıklatıldı ve ardından sırıtan bir Nott içeri girdi. 

Dudaklarımı birbirine bastırdım ve Tom'a döndüm. "Peki Riddle, sen artık çıkabilirsin."

"Bu kadar mutlu olmanı neye borçluyuz Nott?"

"Başarılı bir profesörden 'özel' bir ders almanın mutluluğudur belki Riddle. Yoksa sende bu mükemmel profesörden ders almak için mi buradasın? İhtiyacın olduğunu bilmiyordum."

"Beyler! Burada benim olduğumun farkındasınız öyle değil mi? Riddle dışarı, Nott sende otur."

Nott, koltuktaki yerini alırken Riddle bir süre ona baktı ve ardından arkasını dönüp kapıdan çıktı.

2 Hafta Önce - Tom Marvolo Riddle

"Potter ile Nott'u tek yakaladığın an bunu tüm okula yay Abraxas. Ardından birlikte olduklarını bir şekilde Dippet ve Dumbledore'a ulaşmasını sağla. Önce itibarı, sonra mesleği gidecek."

"Bunu yapmak ne kadar doğru Riddle? Ya sadece bir dedikodu deyip geçiştirirlerse? Bu riski düşündün mü?"

"Benim planlarımda şüphe olamaz Abraxas, sen sana düşeni yap."

Abraxas kafasını onaylarcasına sallayıp ihtiyaç odasından çıktı, ben ise hedefime bu kadar yakın olmamın keyfini sürecektim.

Şimdiki zaman - Tom Marvolo Riddle

Koridorda anlamsız bir sinirle yürürken neden bu kadar çok hırs yaptığımı anlayamıyordum. Scarlett nasıl olurda onu odasına alırdı? O aptalın ona ilgi duyduğunu anlamayacak kadar kör müydü?

"Profesör Scarlett ve Nott mu? Nott hızlı davranmış, sıra bize ne zaman gelir dostum?"

İki oğlan kahkaha attıktan sonra devam etti. "Bizim profesör de hızlı çıktı ama. Bir geri çekilme falanda yapmamış, hep böyle devam ederse sıra bize çabuk gelecektir."

Ve tekrardan kahkaha sesleri..

Dişlerimi sinirle sıktım ve bu saygısızlığı yapanların yanına gittim. "Sizleri bir profesöre karşı saygısız tutumunuzdan dolayı Müdür Dippet'e bildirmek durumundayım. Sizi odasında bekliyor olacak."

Arkamdan söylenmelerinin dersini sonra verecektim, şuan daha önemli işlerim vardı.

Koridorda köşeyi döndüğüm an Abraxas'ı gördüm, o da beni görür görmez bana doğru geldi. "İstediğini yaptım Riddle, hatta şanslı günümüzde olmalıyız ki şuan Profesör Scarlett'in odasında baş başa olmaları bile bu dedikoduyu doğruluyor."

"Profesörlerden herhangi birine bu duyum gitti mi?"

"Yani, sanmıyorum. Daha yeni yayıldı fakat çok sağlam bir yayılma oldu. Profesör Scarlett bunu hemen yarın fark edecektir. Diğerlerinin ciddiye alması en fazla iki haftayı bulur, ve sonrası belli."

Hiçbir şey demeden yanından ayrıldım, herkes bu olayı konuşuyordu. Onun hakkında söylenenler oldukça ağır ithamlardı. Hepsine haddini bildirmek istiyordum, fakat bunu başlatan kişi zaten bendim.

3 Gün Sonra - Scarlett Potter

"Bu söylentilerde ne demek oluyor!? Nasıl böyle bir olay yayılabilir aklım almıyor ya!"

Ellerimi boynuma sardım ve ileri geri yürümeye devam ettim. Adam olayları kavramaya çalışıyordu. 

Adam'a döndüm. "Bu olayı kanıtlayamazsam benim sonum olur biliyorsun değil mi? O aptal Nott gidecek zamanı buldu."

Adam bir şey deme cesaretinde bulunamadan yüzüme boş boş bakınıyordu. "Tamam çık sen, duruma göre çağıracağım ben sizi."

Adam direkt ayağa kalktı ve başını sallayıp ofisten çıktı. Adam çıkar çıkmaz kapım tekrar açıldı ve içeri Tom girdi. "Tom?"

"Scarlett, iyi misin?"

"İyi miyim sence Tom? Bu saçmalık beni işimden edecek." Alayla güldüm. "Hayır, işin ironisi bunun zaten doğru olması. Tek fark ilişki yaşadığım kişi Nott değil, sensin." Dudaklarımı ıslattım. "Aptalım ki ben zaten! Bu işe baştan girmeyecektim! Öğrendiğimden beri benim hakkımda söylenenlerin haddi hesabı yok Tom!"

Koltuğa oturdum ve dirseklerimi dizlerime yasladım. "Hamilelik dedikoduları bile dönüyor inanabiliyor musun? Bu kadar nasıl ilerledi gerçekten anlamıyorum."

Tom yanıma oturdu ve tek kolunu bana sardı. "Sen benimle olsan da olmasan da bu yayılacaktı zaten Scarlett, bunun bizim ilişkimizle alakası yok."

"Bu müdürün kulağına gidince ne olacak? Ne halt yiyeceğim? Nott gidecek zamanı buldu ulaşamıyorum."

"Bu kadar endişelenme Scarlett."

Kapı çaldı ve çaldığı an Tom'un göğsünden kalkıp uzaklaştım. "Gir!"

Malfoy içeri girdi ve Göz ucuyla Tom'a bakıp bana döndü. "Müdür Dippet sizi çağırıyor Profesör. Acil olduğunu söyledi."

"Pekala Malfoy, çıkabilirsin."

Malfoy çıktı ve dudaklarımı ısırdım. "Kahretsin! İki aptal ergenin çıkardığı dedikodu yüzünden ne hale düştüm! Sikeyim böyle işi!"

Kapıya doğru ilerledim, tam çıkacakken Tom'a döndüm. "Bu aralar bana fazla yaklaşma, ben bu durumdayken senin de başını yakarlar elbet. Ortamın sakin olduğu bir zaman çık ofisten."

Tom bir şey demeden bana bakarken gözlerimi ondan çektim ve ofisten hızlı bir şekilde çıktım.

Bölüm sonu

Sonraki bölümde görüşmek üzere..