Cora Chiotis
Önümdeki cansız bedende gezdirdiğim bakışlarım yüzünde durmuş yüzüm iğreltiyle buruşmuştu. Kan revan içindeki bedeni demir sehpanın üzerindeydi. Karnından bıçaklanmıştı. Cansız ve solgundu...
Ölen kişi babamdı.
Ama nedense içimde sızlayan bir nokta yoktu. Kendimce üzüldüğüm bir nokta da yoktu.
Biyolojik babam ölmüştü işte.
Bu kadardı benim için.
"Carl... Üvey kardeşin.. Görmek istersen yan tarafta."
Otopsi sorumlusunun dediğiyle bakışlarım kapalı perdeye gitmişti.
Yıllardır bilmediğim bir kardeşe sahiptim ve... Ne hissetmeliydim ki tam olarak? Bomboş. Hiçbir duygu barındırmayan, değişik bir durumdu.
Üzülmek istesemde üzülemediğim babamın ölümü bir yana, hiç bilmediğim bir kardeşimin ölümüne karşı ne düşünmeliydim? Hepsi hayatımı mahvetmekle yükümlü kişilerdi ve bu sadece git gide iğrenmemi sağlayan bir şeydi.
İçimde kurtulmanın verdiği bir rahatlık yoktu. Ya da bir üzüntü, yara... Hiçbir şey.
Sadece. Ölü bedenlerdi işte. Bu kadar.
Adımlarımı kapalı perdeye çevirdiğimde elim isteksizce yeşil perdeyi tutmuştu. Yavaşça sola doğru çektiğim perdenin ardında gördüğüm beden beni büyük bir duygu karmaşasına sürüklemişti.
Beyaz tenli, keskin çene hatlı, siyah saçlı ve pürüzsüz bir yüze sahipti. Bedenine bakmak ise asla istemiyordum çünkü ciddi ciddi katledilmişti.
"Carl Chiotis..."
Arkamda duyduğum sesle irkilerek döndüğümde Jungkook elleri cebinde bir şekilde karşıma geçmişti.
Vera, annesinin zoruyla tatilini iptal etmişti ve Jungkook bu durum karşısında büyük patlamıştı. Bayan Sofia'ya dava açmıştı hatta.
Dava hâlâ devam ediyordu ancak Bayan Sofia ondan böylesine bir karşılık beklemediğinden şaşırmış ve sineye çekilmişti. Başkan ne kadar engel olmaya çalışsada Jungkook'un gözü ne onu ne de Vera'yı görmüştü.
Kişilerin huzur ve sükununu bozma adı altında açtığı davada ise şu an için kazanma yolundaydı.
"Babanın gayrimeşru çocuğu. On yedi yaşında baban adına birçok kirli işe bulaşıyor. Yetmiyor, adam öldürme işlerine de onu koşuyor. Sonuç olarak aranan biri hâline geliyor."
Bakışlarımı Jungkook'tan çekip Carl'a indirdiğimde dışarıdan çok temiz ve sakin biri gibi gözüküyordu oysa...
" Baban, ondan annesini öldürmesini istemiş. "
Dehşet içimde büyük bir yer edinirken duyduğum şeyi sindirmeyi denedim.
Ben bunca zaman babamın bu yanını nasıl görememiştim? Nasıl böylece insanların hayatını karartışına seyirci kalabilmiştim?
YOU ARE READING
Min Yoongi | KS2
Fanfiction"Sizin gibi kalıplara bağlı aptallar yüzünden var olmayan ruhum da burayı terk etmek istiyor." Ben Min Yoongi. Bu kadarı bile sizin için fazla.
