Min Yoongi | KS2

-45-

Min Yoongi

Başımı hızla iki yana salladım.
Aklım ve kalbim birbirine uyarken bunu yapamazdım.

Uzun süredir elimi sürmediğim bu işe girip onu tehlikeye atamazdım, onu kendi beceriksizliğimle kaybedemezdim.

Kardeşini kurtaramadın.

Onu da kurtaramayabilirdim.
Onu bu bilgi ve donanımla yine kaybedebilirdim.

Yapamazdım.
Bunu yapamayacak kadar korkaktım.

Onun o masada yattığını bile bile bedenini kurtarmak için bile olsa kesemezdim.
Yarasını iyileştireceğim diye, kendi iyileştirebileceğim bir yara açamazdım ona.

Ama yapmazsam yine gidecekti.
İki türlü de bombok bir durumdaydım.

Ne yapacaktım?

Kendi ellerimle mi ölümüne şahit olacaktım?
Yoksa başkalarının yol açtığı ölümüne mi göz yumacaktım?

Yapamazdım...

Zorundasın Yoongi.

"Ben..."

"Yoongi, Cora'nın sana ihtiyacı var."

Konuşması kafamda tekrar tekrar yankılanırken sedye üzerinde kapıdan hızla çıkarılan ve kalp ritminin düştüğünü belli eden aletin gürültülü ve cızırtılı sesiyle gidişini izledim.

Sana ihtiyacı var.

"Hadi hyung. Vera'yı kurtardıysan Cora'yı da kurtarırsın."

Ya kurtaramazsan...

"Yoongi tek çarem sensin. Bana yardım et."

Bakışlarım doktora kayarken tüm bedenim beni büyük bir ikileme sokuyordu.

"Cora olsaydı, seni isterdi."

Vera'nın konuşmasıyla bakışlarım ona dönmüştü. Buruk tebessümüyle bana bakan gözlerini gördüğümde Cora belirdi kafamda.

Olanların hiçbiri senin suçun değil!
Yaşanılanların hiçbiri, senin suçun değil!
Onu oradan kurtaramayacağını sende biliyordun!

Ya seni de kurtaramazsam...

"Yoongi vakit daralıyor."

Gözlerimi sıkıca yumup yüzümü sıvazladığım sırada kafamda her bir saniyesini kazıdığım sesi yankılandı.

Çünkü iki tarafta gizli hayran olur da bunu bilmezse, bu hikaye çok uzar.

Bakışlarımı doktora çevirdiğimde beklentiyle bana baktı. Bense yutkunarak başımı hafifçe iki yana salladım.