Death Curse Escapade [BL]

Tatlumpu't apat

Iyanna

When God Sidapa's hand touched my shoulder, the sudden memories pop-up like a trailer that I've seen in movies. Those memories was forgotten because I know that my spirit is slowly fading in the earth. I know that I am slowly vanishing because of having not enough time and I know to myself that if I can't immediately find the right answer why I am still here, I can't go and walk in the stairways of the heaven.

After that day, after those moments that I forgot those memories, I thought I would find my ataraxia in the quiet of this four corners of Sat's room. But I realized, that I have to find my justice and I have to find the killer who stole my life! I have to find the killer who made me suffered, and not just only me! But also to my bestfriend, Saturnino, who did his best to get the justice we deserve.

And my parents, my families, my relatives and other friends, I want them to move on and move forward. I don't want them to suffer too because of my death! I don't want them to suffer with so much sadness because I am not here anymore! I already want them to let go of... me.

"F-Felionan? S-Si Felionan ang pumatay kay Iyanna?" Hindi lang siya ang natuod sa sinabi ni Giordan mula sa kabilang linya, pati ako ay gulat na gulat dahil sa narinig.

It was not that old man who pulled the trigger thrice, it was not him who killed me. And I think that old man was Giordan's foster father, but it is still one of the facts that the person who killed me is Giordan's father's right hand! May kinalaman pa rin ang tatay ni Giordan sa pagpatay sa akin kaya kasali pa rin siya sa krimen!

"Just wait for me! Fuck, I'll be right there!" Biglang namatay ang tawag at ang kasabay no'n ay ang pagluhod ko sa semento. Hindi ko alam kung anong gagawin ko lalo na't alam na namin ang pumatay sa akin! At nasa bahay lang na ito pala ang lalaking kriminal!

"Anak, gusto ko man kayong samahan sa inyong problemang kinakaharap ngayon pero kailangan ko ng umalis. Naririnig ko na ang mga yapak ni Bathala kaya kailangan ko ng bumalik." Rinig kong sabi ni Diyos Sidapa, nanghihinang tumingin sa kaniya si Saturnino at hinay-hinay na tumango. Hinalikan siya ng tatay niya sa ulo na siyang ikinapikit nito at mas lalong kumirot ang puso ko nang masaksihan ang pagluha ng mga mata niya.

Napalingon sa akin si Sidapa at ngumiti ng tipid. Ngumiti rin ako sa kaniya ng tipid at tumango.

"Salamat sa tulong ninyo, Diyos Sidapa. Maraming-maraming salamat." Pagpapasalamat ko rito hanggang sa naglaho siya sa aming harapan. Nag-iwan 'yon ng mga itim na paru-paro na siyang papalabas na ngayon ng bintana.

The voice is still in my mind, playing like a destroyed radio. The old man's evil voice, the laughter from that person who pulled the trigger and the sounds of gunshots. I can't think straight because of the memories that went back, and the emotions that I nearly forget that went back as well. It was like someone is crashing and stabbing my heart multiple times and punching my head because of the pain.

How did I forget those important details? How did I forget those feelings? How did I forget those situations?

"A-All this time, nasa bahay lang na 'to ang pumatay sa'yo Iyanna?" Napatingin ako sa galit na mga mata ni Saturnino habang nakatingin siya sa kawalan. Nakakuyom ang mga kamao niya at nag-iigting ang mga panga. Kinabahan ako nang biglang magliwanag ang mga mata niya na siyang ikinatayo ko kaagad pero huli na dahil bigla na lang siyang naglaho sa harapan ko.

Shit!

Nanlaki ang mga mata ko nang marinig ko ang mga nagsibasagan na mga gamit sa baba kaya agad akong lumutang papalabas ng kwarto at nakita sa baba si Saturnino na galit na galit. Natuod ako nang makitang nagliliwanag pa rin ang mga mata nito habang nakatingin na ngayon sa puwesto ng dalawa, Mommy niya at si Felionan.