Aşk üçgeni ~ Hyunlix (Minlix)

19.

Hyunjin gözlerini sıkıca kapatarak bir süre hareket etmemiş hemen sonra araladığı gözlerle biraz daha bakmıştı önündeki dudaklara.

Santimler kalan mesafeyi kapatmak için bütün cesaretini toplamıştı fakat bu seferde annesi engel oluyordu ikisine.

Felix stresli bir şekilde hyunjinin önünden çekilmiş ve daha fazla bekletmeden kapıyı aralamıştı.

"Tanrım! Nerdesiniz?"

"Ah..."

"Felix'in elini kontrol ettim anne. İki dakika duramadın ki.."

Bayan ha-rin endişeli bakışlarını Felix'e doğrultarak elini eline aldı.

"Off... Hala içim rahat değil Felix. "

"Sorun yok bayan ha-rin zaten hyunjin yeterince ilgilendi."

Felix olabildiğince bakışlarını Hyunjin'den kaçırıyor, denk gelmemeye çalışıyordu. Yine de hyunjinin bu duruma sırıtmasını beklemiyordu.

"Hadi gelin aşağıya."

Felix'in saçlarını okşayıp hyunjine kısa bir bakış attıktan sonra önden ilerledi. Aynı şekilde, daha fazla yalnız kalmaktan korktuğu için felixte hızlıca peşinden gitti. Hyunjinin tekrar tutmak için havaya kalkan eli Felix'in hızına yetişememiş, öylece havada kalmıştı.

--

"Geç oldu bende gitmeliyim artık."

Kahvelerini içtikleri süre boyunca bayan ha-rinin ikisi için sorduğu sorular dışında asla hyunjinle konuşmamış, hyunjin bütün bu zaman dilimi içinde bakışlarını ondan çekmemesine rağmen Felix bir kere bile gözlerine bakamamıştı.

"Kalsaydın biraz daha."

Bayan ha-rinin teklifine karşı Felix gülümseyerek başını iki yana salladı.

"Her şey için teşekkür ederim efendim. Gitsem iyi olur."

İki tarafta ayaklanırken Felix kapıya doğru yöneldi.

"Dışarıda deli gibi yağmur yağıyor. Biraz dinmesini bekleseydin."

Uzun zaman sonra hyunjinin sesini duymasıyla bir süredir bakmadığı gözlere döndü. İkisi de kısa bir süre birbirini izledikten sonra Felix ne zaman başladığını bile fark etmediği yağmurun görüntüsüne dönmüştü.

"Sorun değil. Taksi çağırdım zaten. Biliyorsun o kadar da uzak değil."

Yüzüne bakmadan konuşmuş ve derin bir nefes alarak bayan Ha-rin'e döndü.

"Her şey için tekrardan teşekkür ederim. Güzel bir gün oldu benim içinde. "

"Ne demek Felix. Tekrar yapalım. Yeni evini de merak ediyorum açıkçası."

"Ah.. aslında yapılması gereken birkaç şey daha var. Her şey tam olduğunda sizi çağırmayı heyecanla bekliyorum."

Bayan ha-rin gülümseyerek tekrar saçlarını okşadı. Ardından iki yana açtığı kollarına Felix karşılık vererek sarıldı.

Asıl geren şey hyunjinle vedalaşmasıydı.

Bayan ha-rinle olan sarılmasını yapabildiği kadar uzun tuttuktan sonra mecburiyetten ayrılmışlardı. Kendisini düzelterek bedenini hyunjin'e döndürerek gülümsedi soğuk bir şekilde.

"Daha sonra görüşürüz."

"Görüşürüz."

Hyunjin sarılmak istedi o an. Uzun uzun sarılmak. Yine de Felix'in rahatsız olabileceğini düşünerek yapmamış sadece gülümsemekle yetinmişti.

Dışarıdan gelen korna sesiyle Felix son kez gülümsemiş ve vedalaşarak çıkmıştı evden.
Bayan ha-rin ve hyunjin o gidene kadar arkasından izlemişti.

"Çok tatlı çocuk ya."

"Öyle.."

"Hadi içeri geç ıslanma."

---

Felix şoföre yolu dikkatlice anlatmış evine yaklaşmıştı. Yağmur dinmek yerine şiddetlenmiş aracın üst kısmına sert seslerle vuruyordu.

Evini görünce yüzünde bir gülümseme oluşmuş hızlıca ücreti verip inmişti araçtan. Adımlarını hızlandırmış, fazla ıslanmadan eve girmeyi dilemişti.

Yaklaştıkça belirginleşen insan bedeni adımlarının yavaşlamasına neden olmuştu. Saatin ve yağmurun da verdiği etkiyle kapkaranlık olan havadan tanıyamamış, tereddütle atmıştı adımlarını. Evinin önünde bacaklarını uzatmış ve ıslanmayı kafasına takmayan beden felixi korkutmuştu. Her bir adımda bu hareketsiz bedenin bir ceset olmasından irkilmiş, şüpheyle yaklaşıyordu.

Yağmur artık felixi de fazlasıyla ıslatmıştı ama bundan önce sorun ettiği bir şey vardı. O da bu kişinin kim olduğu.

Her ne kadar korkmuş olsada birinin böylesine bir yağmur da durması normal değildi.

Aralarında santimler bırakmıştı artık. Kalp atışları hızlanmaya başlamış gözleri sonuna kadar açılmıştı. Ayakların ucunda ceset gibi yayılan bedenin siyah saçları minhodan başka kimsede olamazdı.

----