ı don't fucking care / tokyo revengers

25: Rüyanın İçindeki Kabus

Bir polis arabası gördü ve hayatta olan tek arabasını yani teyzesini aradılar. Annesi ya da babası yoktu artık. Tekti cidden. Gözleri kararmaya başlamıştı bile.

Açtığında ise karşısında yemek vardı ve bir odadaydı. Rahibe kıyafetli kadın içeri girdi. Teyzesi...

"Sen! Çabuk ye onları! Tanrı belanı verecek bücür!" Kadın kaldırdığı elini kızın yanağına vurdu. Kız susarak titreyen elini kaldırdı ve çorba kaşığını tutup çorbaya daldırdı. Kaşığın içindeki çorbaya üflerken kadın bağırdı.

"Hızlı ol dedim! Çabuk zıkkımlan şunu!"

Buradaki birinci ayındaydı şimdi Apis. Kilisede sadece o, Rahibe ve Rahip kalıyordu. Rahip pek de kilisede kalmıyordu aslında. Güya din insanlarıydı onlar. Ama neden bu kadar kötülerdi?

Dini öğrettiler güya... Ahlak... Bağlılık... Kadere karışılmaz...Ölmek isteyenler ölmelidir... İtiraz etme dediler.

Bunlar Rahibenin ona döverek öğrettikleriydi.

Buradaki 1 buçuk yıl... 6 buçuk yaşındaydı artık Apis. Ama bu hayatının en kötü günü olacaktı.

Rahibe bir şeye sinirlenmişti yine. Şimşekler çakıyordu. Taşradaydılar. Rahibe kızı sürükleyerek yere attı.

"Seni küçük fahişe! Geber!"

Rahibe üst üste ağır tekmeler attı kıza. Sağ ön dişi zaten çıkacakken ağzına gelen tekmeyle çıkmıştı. Ve ağzından gelen kan.. bakırımsı tad uzun bir düşünme seansını bozmuştu. Burnu kanıyordu ve elleri zonkluyordu. Soğuk kış günü yağmur öyle bir yağıyordu ki kilisenin çatısının kırılmasına şaşırmazdı. Sağanak 5 dakika önce başlamıştı.

Rahibe yerden bir sopa aldı ve kızın kafasına vurdu. Kızıl sıvı ve yağmur sesi. Bazı günahlar vardı bedeli ödenmesi gereken.

Oluk oluk kan aktığını sırada kız ağlıyordu. Gözleri kapanıyordu yavaştan. Sesler kesiliyordu, kafası ağrıyor, midesi bulanıyor gözleri bulanıklaşıyordu. Ama seslerin kesilmesine rağmen zihni yapmur sesini oraya hapsetmiş gibiydi.

"Öl! Günahların bedelini öde! Ablam senin yüzünden öldü! Defol! Günahlar peşini bırakmayacak! Baban denen it de öyleydi! Babanın günahlarının bedelini öde!"

Kadın çıldırmış gibi vurmaya devam ediyorken kızın gözleri kapanmıştı. Kadın kızı ormana doğru taşıdı. Daha önceden bağladığı ipin sağlamlığını kontrol etti. Yağmur şiddetlendi..

Kızın kafasını ipe geçirdi. Gözlerini yeni yeni açan kız şokla çırpınıyordu. Tanrı sevgili kuluna yardım etsin. O an Apis aklından geçen tüm duaları etmişti. Dolu başlamıştı.

Nefesi kesiliyordu... Birden aşağıda bir çift kızıl göz gördü.

O kırmızı gözlere hiç bakmamak isterdi şimdi. Belki de onu bu yalnız ve ürkütücü kadere dayanmak zorunda bırakan oydu.

Boğuluyordu. Daha yeni ayılmışken yeniden bayılmıştı.. İnsanların hayatlarıyla oynamak bu kadar kolay mıydı? Bir silah sesi duydu. Yakınlardaki insanlar vardı. Işık gördüğü anda son çabasıyla mücadele etti Apis.

İki adamdan biri ışık tutarken diğeri kızın boynundaki ipi çözdü. İki adam kızı arabalarına bindirip bir binaya gittiler.

"İsmim ne?"

"'..."

"Ailen?"

"Yok."

"Kim yaptı onu?"

"Rahibe."

"O kim?"

"Hatırlamıyorum."

"Anlıyorum çocuk. Benimle gelmelisin. Sana yeni bir hayat vereceğim."

Böylece Apis öldü ve ilk başta isimsiz olan Ace Wolf doğdu. Babası annesini öldürüp kayıplara karıştı. Rahibenin yaptıkları.. Hepsini aklından silmek istiyordu.

"Ben hatırlamak istemiyorum..'"

En son da gerçekten hatırlamamıştı. Adamlar bir iğne yapmıştı Sadece yağmurlu bir günde kendini cezalandırmalıydı, neden olduğunu bilmiyordu. Yanına bir çocuk geldi ve tanıştılar.

Kurokowa İzana onun kurtarıcısı oldu. O varken sadece onu düşünüyordu. Zaten hatırlamıyordu da o zamanları. Hayatı sadece İzana, İzana ve İzana'ydı..

İzana.

İzana.

İzana.

İzana.

İzana.

İzana.

İzana.

İzana.

İzana.

İzana.

İzana.

"İzana."

"Ah uyandın galiba."

Burası sahil kenarı değildi.

°°°

Ben ne yazmışım böyle ya?

Yine attım..

Kendimi durduramıyorum. Bağımlılık yarattı bölüm atmak.

Bölümler hızlı gelince işin heyecanı kaçıyor gibi ama olsun bakalım.

Bu bölüm günün son bölümü yarın bölüm atmama kararı verdim. Sadece yazacağım ve stok yapacağım. Kendimi dizginlemeliyim.

Geçmişi hakkında ne düşünüyorsunuz?

Evet 'günah' olayını anlamışsınızdır.

Yani burada kitabın tüm sırları bitti gibi bir şey.

Evet Ace ölümden dönmüş. Teyzesine sövmeniz kabul edilebilir.

Umarım benim adıma da söversiniz.

Kitabın bitmesine son 10-15 bölüm :)

Sizi

Seven

Yazarınız

<3