ı don't fucking care / tokyo revengers

1: Yağmurun Altında Ne İşin Var?

Yetimhanedeki odasının penceresinden dışarıda çatır çatır yağan yağmuru izlerken kaşları çatıldı.

"Ahmak, yağmurun altında ne diye ıslanıyor ki?"

Oluktan akan su damlalarının sesi onu rahatsız edecek kadar çok çıkıyordu. Ama yağmurun altındaki kız onu daha fazla rahatsız ediyordu. Kızın boğazına yapışmak istiyordu. Niye ahmaklık yapıp yağmurun altındaydı?

Dakikalar saatleri kovaladı. Kız yerinden kıpırdamamış, yağmur şiddetini arttırmıştı.

Aptaldı bu insan. "Neden?" En sonunda sinirinden yerinde duramıyordu. Bir şeylere zarar vermek istiyordu. Neden o kız hâlâ orada, yağmurun altında duruyordu?! Canını, sağlığını umursamıyor muydu?!

En sonunda dışarı çıkma kararı aldı. Bu soğuk, yağmurlu günde bir insanın kendine neden acı çektirdiğini merak ediyordu.

Dışarı çıktığında dışarının tahminlerinden daha da soğuk olduğunu anladı. Adeta kutuplarda gibi geldi o sırada hava ona.

Ağacın yandaki ağlayan ve düşen damlalara rağmen inatla gökyüzüne bakmaya devam eden kıza doğru yürüdü.

"Yağmurun altında ne işin var?"

Kız ağlamaya devam etti. Kızın kendinden iki üç yaş küçük olduğunu düşündü. Öyle değildi halbuki. "Ağlıyorum."

Tiksinircesine baktı kıza. "Ağladığını görüyorum. Neden ağlıyorsun?"

"Acı çeken insanlar için ağlıyorum."

Kızın titrediğini görüyordu. Kızın vücudu önünde resmen yıkılacaktı. "Ahmak mısın?"

"Bilmiyorum."

"Neden başkası için ağlıyorsun?"

"Öyle yapmam gerek."

"Neden?"

"Bilmiyorum."

Aptalca sohbetten sıkıldığı için kızı ittirdi. Kız sendeledi, yerdeki köke takılıp çamura düştü. Ayağa kalktığında dizi kanıyordu. Ayağa kalktı.

"Dizin kanıyor."

"Tamam."

"Bir şey yap."

"Tamam."

Ayakta öylece duran kızı bu sefer yavaş itti, yine de yere yapıştı kız. Bu sefer kolunu çarptı.  Acıdığı belli oluyordu.

"Seni sevmedim. Neden kendine boş yere acı çektiriyorsun?" dedi çocuk.

"Çünkü günahların karşılığını vermeliyim."

"Bu günahlar senin mi?"

"Bilmem."

"Beni sinirlendirme."

"Tamam."

"İçeri git."

"Hayır."

"İyi."

"Güzel."

Çocuk kızın elini tutup onu içeriye doğru sürükledi. "Bir daha seni dışarıda görürsem bitersin."

"..." Cevap vermedi kız. Günahların bedelini ödeyeceği zamanı o seçmiyordu.

"Peki. Bundan sonra seni en masum insan belirledim."

"Ne?"

"Sen krallığımdaki en masum kişi olacaksın. Sen gökyüzü olacaksın, deniz olacaksın, uzay olacaksın, ışık ve karanlık olacaksın krallığımda."

"..."

"O zaman, seni değiştireceğiz." dedi çocuk.

"O nasıl olacak?"

"Bir erkek olacaksın."

"Tamam."

"İyi."

"Güzel."

"Niye olduğunu merak etmiyor musun?" diye sordu çocuk. Neden kabul etmişti ki? Kız hayır anlamında başını salladı.

"İlk önce saçını keselim." dedi çocuk. Artık içeridelerdi ve çocuk bir makas almıştı eline.

"Kestim, güzel oldu. Bir ara da boyatalım."

"Peki." dedi kız. Kabullenmişti hemen değişiklikleri. Sarı saçları siyaha boyatmak sorun olmazdı.

"Artık elbise de giyme. Benim kıyafetlerimi paylaşırız."

"Anladım."

"Şimdi, ismin ne demiştin?"

"İsmim yok."

Şaşkınlıkla baktı çocuk. "Herkesin ismi olur."

"Benim yok."

"O zaman ismini ben sana vereceğim. Ace olsun. Ne demek bilmiyorum ama güzel bir isim. Geçen gün bir yerde duymuştum."

"Tamam."

"Sonra..." dedi ve kızı inceledi çocuk. "Sesin, fazla kız gibi çıkıyor. Bir daha başkasının yanında konuşma."

"Peki,"

"Sanırım tam anlamıyla değiştin Ace. Artık ben kralım ve sen ise krallığımda bir lord. Yanımdan ayrılma sakın. Sen sadece benim krallığımın lordusun."

Ace kafasını salladı. "Anladım."

"Bundan sonra konuşma, ben kralın İzana, sana emir verdim."

Ace kafasını salladı tekrar. Artık konuşmazdı, kralına sırt çeviremezdi, ona itaatsizlik yapamazdı.

Kralın emri netti...

°°°

Ace karakterinin ilk görünümü:

Büyük ve değişimden sonraki görünümü:

Kitabı okumaya karar verdiğiniz için teşekkür ederim.

:)

Bölüm sıraları karışmış. Numaralarına göre okuyun lütfen.