ı don't fucking care / tokyo revengers

2: Başlangıç Adımı

Ace her zaman İzana'nın yanında dik duruşu ile dikkat çekiyordu, ki daha 1,2 13 yaşlarında veletlerdi. Ve yaşının onunkinden büyük olması da dikkat onun hakkında çekenler arasındaydı Kakucho için. Ace'in bir kimliği yoktu. Şuan ise Kakucho adındaki bir çocuğun dikkatini çekmişti bu kişi. Küçük çocuk İzana'nın sözlerini dinlerken Ace'e bakmayı da ihmal etmiyordu. Havalı gözüküyordu. Bir eli her zaman ceketinin cebinde diğeri ise dışarıdaydı. Avucu hep sıkıydı ve İzana'nın sağ tarafından ayrılmıyordu.

Zamanla alışacaktı... Yani öyle umuyordu.

Haftalar, aylar, yıllar geçmişti. İzana'ya alışmıştı, ama Ace'i hâlâ anlamıyordu. Ayıp olmasın diye de tek kelime etmiyordu. Hiç konuştuğunu ya da güldüğünü görmemişti. İzana olmadığı zaman gülmüyordu.

Şuan ise İzana lavaboya gitmişti ikisi yani Ace ve Kakucho yalnız kalmışlardı. Çaktırmadan bakıyordu ama yüzümdeki sert ifade hiçbir şekilde bozulmuyordu Ace'in.

"Ace-san,"

Ace, Kakucho'ya döndü ve söyleyeceği şeyi beklemeye başladı. Yağmur yağmıyordu uzun süredir, günahların bedelini ödemesi baya uzun sürecekti.

"Siz konuşamıyor mus-"

Lavabodan çıkan İzana'yı görünce sustu. Eğer cidden konuşmuyorsa zaten İzana'ya bir şey diyemezdi. Kakucho son kez Ace'e baktığında onun gülümsediğini görmüştü.

"Ace, Kakucho, gidelim mi?"

Ace ve Kakucho için İzana nazik ve iyi biriydi. Kaybolmanın eşiğinde iken ortaya çıkan beyaz bir ışıktı. İkisinin de yılları ve hayatlarının en iyi kısımları İzana ile geçmişti. Ne olursa olsun ayrılmak istemiyorlardı İzana'dan.

Belki sonsuza kadar sürmezdi ama yine de istemek bir sorun yaratmazdı.  Kakucho Ace'i bir abi gibi görüyordu. Ve birlikte İzana'yı kral olarak görüyorlardı.

Yıllar böyle geçecekti işte onlar için. Soğuk kışları atlatacak ve birlikte olacaklardı. En azından Kakucho öyle düşünmüştü.

>>>

Elleri ceplerinde yürüyordu Ace. Daha bir çocuk yaşında olmasına rağmen güçlüydü. İyi yumruklar çakabiliyor iyi tekmeler atabiliyordu. Fazlasına gerek yoktu.

Sokaklar ıssızdı ve yağmur yağıyordu. Sonunda yağmıştı. Yanlarına döndüğünde İzana'nın ona kızacağına emindi.

Her adımında yağmuru kucaklıyordu. Günahların bedelini ödemeye çalışıyordu. Her seferinde yapıyor, azarlanıyor ve minnettar oluyordu. İzana ve Kakucho birer yuvaydı. Sıcacık ve sevgi dolu.

Issız sokaklardaki tek ses yağmurun sesiydi. Baya da sert yağıyordu. Bu nedenle İzana her zamankinden daha fazla kızacaktı.

Dikkatlice dinledi gökyüzünün sesini. Yağmur sesini bastıran bağırma sesleri ile tedirgin oldu. Ne olduğunu merak etmişti. Fazla merak ölüme yol açabilirdi.

Adımlarını o tarafa yönlendirdi. Salaklık yapmış olsa da merak ediyordu. Tüm vücudu meraktan titriyordu. Yağmurdan da olabilirdi.

Eli silahlı bir adam ve yere çökmüş bir adam vardı. Etrafta ise dövülmüş birçok takım elbiseli adam vardı. Yakuza olabilirler miydi?

"Son sözünü söylemek istiyor musun Kasırga?" Lakabı Kasırga olan adam nefretle baktı silahlıya. Nefreti silahlı adamı delip geçmeye yetiyordu.

"Bana Kasırga deme."

"Özür dilerim, özür dilerim Kasırga-san."

Kasırga olan adam Tanrı'sından sabır diliyordu. "Kes sesini de öldür." Ölmek istemediği belliydi. İnsanlar bencildi ve ölmek istemezlerdi. İyilik yapması, günahları affettirmesi gerekiyordu. Pişman olacak olsa da sessiz bir şekilde koştu o tarafa. Adamın sırtına attığı tekme ile elindeki silah yere fırladı. Normal bir kapışma olsa adamın onu yere sereceği belliydi ama habersiz saldırı olduğu için hazırlıksız yakalanmıştı.