Day 01
කළු වලාකුළු අහස වහගෙන..... උදේ ඉඳන් කිසිම ඉඟියක්වත් නොදී.....එක පාරටම අහස අඬන්න වගෙයි සූදානම.....
සීරුම් තුවාල වලත් ඇදුම් කන දණහිසත් නිසා මුලු උදේ වරුවම කාමරේට වෙලා නිදාගත්ත මහිත් අහස දිහා බලමින් හැඩ උනේ නගරය පැත්තට රවුමක් දාලා එන්න හිතාගෙන.... මොකද සවින්ද දුන්න තොරතුරු වල හැටියට අද සනුත්ට KC සර්ගේ පන්තියක් තියෙන්න ඕන....
බේජ් පාට කොට කලිසමට කලු පාට හුඩියක් දාගත්තු මහිත් කාර් එකේ යතුරත් වන වනා පහලට බැස්සේ පන්ති ඉවර වෙන වෙලාවට කලින් යන්න හිතාගෙන.....
මේ අතර පන්තියෙන් එළියට ආව සනුත්ට මූණ දෙන්න වුණේ ලොකු ගැටලුවකට.... උදේ ඇනෙක්සියෙන් එනකොට වැස්සක ඉඟියක්වත් නොවුණත් මේ වෙද්දි හතර වටම කලු කරගෙන හොඳටම වහින්න හදන්නේ....
කුඩයක්වත් ළඟ නැති වුණත් කරන්න දෙයක් නැති නිසාම පොත් බෑග් එකෙන් ඔලුවට පොඩි ආවරණයක් හදාගත්ත සනුත් බස් නැවතුමට දිව්වේ පුලුවන් තරම් ඉක්මණට ඇනෙක්ස් එකට යන්න හිතාගෙන....
මේ අතරෙදි මහිත් හිටියේ පන්තිය පෙනෙන නොපෙනෙන මානෙන් කාර් එක නවත්තගෙන....පන්තිය ඉවර වෙලා ළමයි එකා දෙන්නා වැස්සෙම එළියට එන හැටි බලන් හිටිය මහිත්ගේ ඇස් දෙක හෙව්වේ සනුත්ගේ චායාවක්....ළමයි සේරම වගේ ගිහින් ඉවරවෙලත් සනුත් පේන්න නැති නිසා මහිත් තරමක් නොසන්සුන් උනා....
"ශිට්.....මේකා අද ක්ලාස් ඇවිත් නැද්ද මන්දා....නිකම් රස්තියාදු වුණා විතරද මන්දා...."
නොසන්සුන් විදියට සුක්කානමට ඇඟිලි තුඩු වලින් තට්ටු දාන ගමන් තමන්ටම කියාගත්ත මහිත් අත් ඔරලෝසුව දිහා බලලා ආයෙමත් පන්තිය පැත්තට හැරුණෙ තව විනාඩි පහක් ඉවසලා බලනවා කියලා හිතාගෙන... පොත් බෑග් එකෙන් ඔලුව වහගෙන වටපිට බලමින් පාර හරහා මාරු වුණ සනුත් දැකපු මහිත් වාහනය පණගන්වාගත්තේ සුපුරුදු සෙල්ලක්කාර හිනාව කට කොණකට මතුවෙද්දි.....
..................................................................................
ඉඳිකටු තුඩු වගේ වැටුණු වැහි බිංදුවලින් බේරෙන්න පොත් බෑග් එකක් හොඳටම මදි.... පාර මාරු වෙලා බස් නැවතුමටත් කිලෝමීටර් භාගයක් විතර තිබුනු දුර දුවගෙන දුවගෙන වගේ ආව සනුත් බස් නැවතුමට ගොඩවුණා..... යන්තම් ඔලුව පොඩ්ඩක් නොතෙමී තිබුණත් ඇඳන් උන්නු සුදු ටී ෂර්ට් එක නම් හොඳටම තෙමිලා ඇඟටම ඇලිලා.... ඒ මදිවට කුණාටුවක් වගේ එන හුළං පාරවල් ඇඟ හිරිවට්ටගෙන යන්නේ සීතලට....
