Ezgi kendi halinde ailesiyle yaşayan bir genç kız.
Demir ailesinden ayrı, mesleği mafya olan sinirli adam.
Hayat ikisini bir araya getiriyor. Birbirlerine göre yaratılmış iki insan hayatın önüne serdiği engellerle başa çıkabilecek mi?
"Büşra yok ezgi kalk"diye bağırdı bir anda.Beynim durmuş gibi oldum.Busra mi yok?
"N-ne diyosun n-nasil yok"dedim.
"Sabah kalktığımda gökçe salonda bagiriyodu.asagi indim Büşra yok falan diyodu evi iyice aradık ama hiçbir yerde yok"dedi.Nasil yok Allah'ım hayır olamaz.
"Ne diyosun ya nasıl yok hayır eflin hayır ona bişey olmaz hayır"diye bağırarak yataktan kalktım.
"Gel bı üstünü degistir haba çok soğuk"dedi kafa salladım ve hemen giyinm odasina geçip rastgele bir takım seçtim.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Altinada rastgele bir spor ayakkabı giyip hemen çıktım.
Aşağı iner inmez Demir'i ve Can'i da gördüm. Demir'in yanına gittim.
"Demir Büşra, Büşra nasıl yok. Demir bisey yap lutfen küçücük kız o kendini koruyamaz ki o"dedim.Gozyaslarim almaya baslamisti bile.
"Ezgi bir sakin ol lutfen bak bebeğine bişey olucak"dedi eflin.
"Ne sakin olması ya onu babam bana emanet etti. kucucuk lan o. Kardeşim o benim."diye bagirdim.Demir yanıma gelip elini koluma koydu.
"Ezgi sakin ol Eflin haklı. Bagirarak hicbisey elde edemeyiz.Aksine kendine zarar verirsin."dedi demir.Kafa salladım ve koltuğa oturdum.Karnimda hafif bir sanci vardi.Ama şuan bu kargaşada bunu söylemezdim.
Kendi kendime düşünürken demirin telefonu çaldı.Hemen açıp kulağına dayadi.Sonr fikrini değiştirip hoperlore aldı.
"Alo Emir buldunmu yerini?"diye sordu.Emir bu konularda çok iyiydi.
"Buldum buldum.Şehir disinda bir depoya saklamislar.Biz yola cikicaz sizde hemen çıkın"dedi.
"Tamam geliyoruz"dedi ve telefonu kapattı demir.Ayaga kalkıp yanıma gittim.
