Don't let them learn

24

Akşam yemeğini yemek dahi istemiyordum çünkü inersem ben yapardım benim yokluğum koysun biraz bana kızmak neymiş görsün bay Lee kendisi işini haletsin neden dışardan sipariş etmiyordu ki zaten kahvaltımı geç yaptığım için sorun yoktu

Ama ne yapsam ki şimdi ah evet acaba eunwoo ile mi hayır onunla buluşamazdım bu adam evden çıkmicaksın dedi ya ne yapıcam daha erkendi uyuyamazdım uyursam akşam uyanır uyku tutmazdı

Yatağa oturum şuan olduğum durumu geçirdim aklımdan acaba bu olanlar bir rüya bir kabus olabilirmiydi saatleri sığdırabilirmiydim zihnime acaba hyunjin hyungdan birşeyler istesem alırmıydı bu evde başka ne yapabilirim ki arasam açardı telefonu sehpadan kaldırıp numarayı girdim çalıyordu uzun bir süre çaldı açmicağını düşünüp kapatıcaktım ki sesi geldi

"Alo jisung"

"Ahh hyung müsaitmisin acaba"

"Evet birşeymi oldu"

"Aslında birşey isticektim senden yani aldırabilirsen"

"Ne istiyorsun"

"Ben bir büyük resim defteri kalemler boya ve tuval istiyordum "

"Çizim mi yapıcaksın"

"Evet yani sıkılıyorum ve yapıcak bir şeylerde yok dışarıda çıkamıyorum"

"Tamam eğer bay Lee izin verirse -"

"Hayır! Eğer ondan izin alarak alıcaksan ben istemiyorum "

Biraz sesiz kaldıktan sonra tekrar konuştu

"Peki ben alırım haberi olmaz "

"Teşekür ederim hyung "

Telefonu kapatıp yatağa koydum fazla sıvı tüketim galiba lavoboya girdim

Minho'dan

Üzerime bornozumu giyip koltuğa oturdum saçlarımı yanımdaki havluyla kurulamaya başladım arkamda kalan kapı açıldı

"Efendim"

"Gel hyunjin"

Gelip yanımdaki koltuğa oturdu

"Efendim size söylemem gereken şeyler var"

"Söyle hyunjin"

"Bara gittiğimiz gece jisungun odaya girmesinin bir nedeni vardı"

"Girdi ve ortamı bozdu nasıl bir neden sürdü ortaya!"

"Birinden kurtulmak için girdiğini söylemisti"

"Kim den"

"Bilmiyorum"

"Bilmiyorsun ve gelip savunmasını yapıyorsun öylemi hyunjin"

"Hayır efendim hatta sizden özür diliyeceğini söylüyordu hatta mesajları bile var "

"Kimden kurtulmak istediğini öğren yada ben öğrenirim "

"Peki efendim"

Hyunjinin telefonu çalmaya başladı telefonu alıp bana döndü

"Efendim jisung arıyor"

"Neden arıyor"

"Açmadım bilmiyorum efendim"

"Aç o zaman hyunjin açmak için benimi bekliyorsun hoparlöre al"

Kafasıyla onaylayıp telefonu açtı höpörlere açıp konuştu neden bu eşyaları istiyor diye düsünürken sözlerini devam edince mantıklı geldi
Bu evden çıkmasında akıllansın biraz kim oluyorda bana karşı terbiyesizlik yapıyor

Birde benden istemiyormuş aldığın para benim param hyunjinin aldığı parada benim param akılsız hyunjin'e onay verdim benim haberim olmiyacakmış birde

"Efendim alimmi"

"Gönder Chris i alsın "

"Getirince ben mi götü-"

"Ben götürücem zaten inmedi aşagıya hiç dünden beri"

"Anladım efendim "

Hyunjin yanımdan ayrıldı kim ki onu rahatsız eden ve neden bana söylemediki

"Efendim hepsi burda"

"Ver"

"Buyrun efendim"

Elimdeki sanat eşyalarını yukarı götürdüm kapıyı açıp odaya girdim jisung koltukta oturuyordu beni görünce telefonunu indirip kalktı

Jisung'dan

Arkadaslarımla konuşuyordum Instagram arkadaşlarım hepsi gerçek dediğim dostlarımdan daha iyi geliyorlardı bana birden odamın kapısı açıldı içeri elinde bir kaç eşyalık çantalarla bay Lee girdi telefonu indirdim oturduğum koltuktan kalktım

Yatağa doğru gidip çantaları yatağa bıraktı gözleri bana döndü ben ise bakmak bile istemiyordum beni dinlemek bile tenezzül etmedi

"Bunlar hyunjinde istediğin seyler!"

Eliyle yataktaki çantaları gösterdi

"Ben istemiyorum artık"

ona dönmeden konuştum ne dicek bu sefer yinemi kızıcak

"Han"

Seslenişine karşılık vermedim bir daha seslendi yine tepki vermedim bu sefer gelip dibimde bitti ne diye bu kadar yaklaşıyorsa burun burunaydık resmen ne kadar benden uzun olsada

"Sana seslendim mi cevap ver han"

"Neden cevap vereyim bana tekrar bağırmanız içinmi?"

"Hattini aşma han"

"Yaptıgım tek şey de bu zaten değilmi evden çıkma han ,sus han ,yeter han ,
Bay Lee siz beni anlamaya calıştınızmı hiç ben bu yaşımda bir eve hapsedildim"

"Senin yaşında ben neler çekiyordum sen şükrünü et tanrıya dua et seni öldürmedim!"

Bay Lee den uzaklastım

"Herkesin derdi kendine ben bu evden çıkmak istiyorum eğer izin vermesseniz"

"Eğer izin vermessem ne yaparsın "

"Kaçarım"

Yanıma yaklasıp kolumu sıkmaya başladı

"Sakın ama sakın deneme  benim sözümden çıkman idamın olur han"

"Bırakın kolumu canımı yakıyorsunuz acıyor"
(Buraya gülmeyin ya yn tarzı değil gerçek acı😂😂)

"Acı nedir bilmiyorsun daha kendine gel ikiletme beni! "

Kolumu sertçe bırakınca kapıya yönelip çıktı odadan

Ben yapardım kaçardım eğer kısıtlamaya devam ederse polise haber verirdim Felix i korumaya alırdım bende güvende olurdum oda hapise giderdi

Senin için atıyorum bebeyim