EVA +18 (Kadın Mafya Serisi 1)

31. FİL VEZİRİ YER

   Selamlar... Bölümleri geç atıyorum biliyorum. Ne sıklıkta atacağım da belli değil canım istediğinde yazıp atıyorum sadece. Okunması az bir kitap normalde paylaşmaya devam etmeyecektim ama birkaç okuyucu için atıyorum. O okuyucular için de kusura bakmayın arkadaşlar mezun senem derslerden vakit kaldıkça anca bölüm atabiliyorum.

 İyi okumalar...

 Ilgar tam olarak karşımızdaydı. Örgütün bile korktuğu o adam buradaydı. Yarım ağız güldü bana. Belki Ares'i şu anlık yenemiyordum fakat yenecek birisi yanımdaydı.

  Yanına gelen adamın elinde büyük bir kutu vardı. Gözlerim parlamıştı, hediyem emin ellerdeydi. Konuşma kürsüsüne doğru ilerledim. 

 Ben gelene kadar Ilgar konuşmaya başlamıştı. "Korkup kaçtığımı kimse düşünmesin, ben buradaki herkesi ipe dizecek kadar kudretliyim ki bunu kanıtlamama gerek de yok. Kulağıma bir duyum geldi, Kutunerler ezecek birini bulmuşlar, akılları sıra parmaklarında oynatmaya çalışmışlar. Oysa o kadın ciddi derecede dikkatimi çekti, kimse onu sevmiyor siz de dahilsiniz ancak bana kalırsa okunması gereken bir kitap. Bugün buraya gelmemin sebebi ise Kutuner ailesinin gizli kapaklı bir iş çevirmesiydi. Hoşuma da gitmedi açıkçası. Eva Boratav, emanetiniz elimde. Dilerseniz sahiplerine siz ulaştırın." yanına geldiğimde elimi tutup öpmüştü.

 "Kutuner ailesinin elbette gücünü yok sayamayız ama biraz aptallar tabi. Kolay yem gördüler ki beni, vereceğim zararı hesaplayamadılar. Daha az önce Ares Bey bana ateşkes teklifinde bulundu, kardeşini öldürmeme rağmen barış istedi." şaşkınlık nidaları yükseldi. 

 "Bu kutuda ne var? Kardeşi. Bir söz dolanır hep bilirsiniz, Kutuner soyunun gizli çocuğu Dora Kutuner. Yanıma sokulup arkadaşım gibi davrandı, bana ihanet etti. Ben de kafasını kestim. Çünkü her kim benim karşımda durursa, yoluma çıkarsa, arkamdan bıçak çekerse onun kafasını aynı böyle ezerim."

 "Beni yıkabilecek tek şey cesedim olur. Soyumdan geriye kalan tek kişiyim ben. Sizin aksinize kaybedecek bir şeyim yok." kutuyu açtı. Dora'nın kafasını gösterecek şekilde eğdi. "Kardeşine kavuşmak istersen diye, bir parçasını sana getirdim. Hiç acımadım bile, aklın varsa bir sonraki hamleni yapma. Kaybedecek bir şeyin kalmaz ve emin ol kaldıramazsın sen bunu." Ares'in mosmor olmuş suratı ciddi derecede eğlendiriyordu.

 "Size iyi eğlenceler." toplanıp çıktık. Sürüyle adam arkamızdaydı. 

  "Sana bu kadar yardım ettim. Bir karşılığı olmalı."

  Olmasaydı şaşardım zaten. Yoksa neden bu kadar elimden tutardı ki? "Nedir?"

 "Yemek borçlusun." güzel bir karşılıktı fakat sadece bu olmadığına emindim. Şimdilik...

 "Bildiğim güzel bir mekan var."

   ***

  Restorana varmıştık. Garsonlar heyecanla karşılamıştı. Gösterdikleri masaya ilerledik. Ilgar sandalyemi çekmişti. "Teşekkürler." karşıma oturdu. Siparişimizi verip birbirimize döndük.

 "Sana minnettar olduğumu biliyorsun. İlk defa kaybetmeye bu kadar yakındım."

 "Zaten kaybettin Eva. Görünürde öndesin fakat sen hiçbir zaman kazanamadın."

 "Ne demek bu?"

 "Zirvede yalnız oturmak zordur. Karan'da gitti, Dora'da... Kimsesizsin. Laçin zaten başlı başına bir sorun. Ares'e kendin dedin, kaybedeceği bir şeyi kalmayınca insan kaldıramaz."