EVA +18 (Kadın Mafya Serisi 1)

21. YA ZAFER YA ÖLÜM

 İyi okumalar...

  Bir gün... Kısacık yirmi dört saat seneler gibi geçmişti. 22 yıl bekleyen bana dakikaların önemini bir gün anlatmıştı. Bir günde babamı öldürdüm, abimle vedalaştım, sevdiğim adama rest çektim, dedemin köşküne geldim. Şimdiyse geriye kalan son ailemi de kaybetmiştim. Alnının ortasındaki delik, delikten akan kanlar, açık gözleri, yere yığılmış bedeni... Karşımda ise elindeki silahla bana endişeyle bakan Dora vardı. Güvenebileceğim tek kişi... Onu da kaybetmiştim.

"Ne yaptın sen? Ne yaptın lan?" omzundan ittirdim elindeki silaha rağmen. "Göründüğü gibi değil."

"Amına koyduğumun ne göründüğü gibi değil? Dedemi öldürmüşsün!"

"Ben öldürmeseydim o bizi öldürecekti. Aptal mısın kızım? Yoksa neden öldüreyim dedeni? Atıf Boratav'ın çınar olduğunu bilmiyor muyum? Başıma böyle bir belayı alır mıyım?" dinlemeye başladım ancak dediklerine ne kadar inanırım emin değildim. "Adam yolladı silahla. Uykum hafif olmasa kafama yemiştim mermiyi. Vurdum dedenin baş korumasını. Odasına geldim, silah doğrulttum. Sebebini sordum, başından beri seni buraya getirmesinin amacı öldürmekti. Adam bizi sikecekti uykuda. Sen değil misin ihanetin cezası olur diyen? Vurmasaydım, o bizi vuracaktı." bu konuşmayı burada yapamazdık.

"Yarına dair umudum varsa da artık yok. Çınarı öldürdük. Kendi sonumuzu kendimiz hazırladık. Kalk hemen gidiyoruz. Burada kalamayız, dedemin adamları bana çalışmıyorlar." aceleyle çıktık bahçeye. Arabama doğru kimseye görünmeden koştuk. Korumaların birkaçı devriye geziyordu. Dora inip bahçe kapısını açtı. Fark etmişlerdi. Bağırışlara aldanmadan gazı kökledim.

Şehir içine yetişmek üzereydik. Rahatlamama kalmadan dört araba önümüzü kesmişti. Ani frenle durdum. Üç takım elbiseli adam gelip "Kastalya'ya götürmeye geldik. Arabadan inin." ikimiz de birbirimize baktık ardından kapılarımızı açtık. "Siz değil. Sadece Bayan Boratav gelecek." Dora adamın sözüne karşılık bir şey yapmadı. "Sen eve git. Benden haber bekle." kafa sallayıp arabanın şoför koltuğuna geçti.

Yazardan

Arabalardan birine yerleşti Eva. Upuzun bir yol kat ettiler. Şu an düşündüğü tek şey, üzerindeki eşofmandı. Oysa bugüne özel takım bile diktirmişti. Yanındaki adama döndü "Evimden kıyafetlerimi almam gerek."

"Kimi istiyorsanız arayabilirsiniz. Tutsak değilsiniz sayın Boratav fakat bizim kendi adamlarımız evinize gidip alacak. Bu görüşme gizli. Anlıyorsunuz değil mi?"

"Anlıyorum." deyip telefonundan Dora'yı çaldırdı. "Takımımı, makyaj malzemelerimi, takılarımı ve ayakkabımı gelecek adamlara ver. Hizmetçiler ne olduğunu biliyor, onlara söyle göstersinler." kapattı.

"Hazırlığınıza önem vermeniz güzel Eva Hanım. Bu sizi kendinden emin gösterecektir."

"Öyleyim zaten."

"Ölmekten korkmuyor musunuz?"

"Aklınızda bulunsun, öleceğim gün bugün değil. Bu hazırlıkları başa geçeceğim için yapıyorum, bugün benim devrim başlayacak."

"Efendim,genelde kadınların bu tarz işlerle ilgilenmesine karşıyız ancak örgüt dedeniziöldürdüğünüz haberini alınca fikir değiştirir gibi oldu. Çınar katletmek birsoyu katletmektir." ses çıkarmadı Eva. Bu olay gerçekleşeli bir saat olmuştu,nasıl öğrenmişlerdi? "Dedemi az önce öldürdüm, örgüt nereden biliyor?" adamkısa güldü "Örgüt her şeyi bilir."

"Örgüt kim? Örgütte olmamama rağmen fazlaca düşmanım var, kimisini tanıyorum ve-" sözünü kesti "Onlar piyon. Sizi izleyen büyüklerimiz ve kurucular. Öğrenmeniz gereken daha çok şey var. Umalım ki öğrenecek vaktiniz olsun." araç yavaşladı. Mesafeler azaldıkça endişesi artıyordu. Başa geçecekti ya da ölecekti. Ya zafer ya ölüm...