It's the Man Hater ; La Seríez #1

úno.

Evaree.

Nakasakay ako ngayon sa kotse, i was on the back seat. Hindi matigil ang mata ko na igala ito dahil sa pagkabagot, sino ba naman ang hindi mababagot sa byahe hindi ba? Wala rin naman akong dalang libro upang mabasa at na boboringan ako kung gagamitin ko ang cellphone ko dahil wala naman akong kachat or balak ichat.

Habang iginagala ko ang aking mata ay natuon ang mata ko sa isang bagay. I am quitely confused on what caught my attention, on my shock i did stop my driver to pull over. Gulat akong pinahinto ito at sinundaan ng tingin ang bagay na nakakuha ng atensyon ko. I open the car door and hurriedly go as fast as i can to catch up with that, gulat naman ito ng hawakan ko ang balikat nya. Panting, hingal na hingal ako, i saw the guy who caught my attention giving me confused look.

"Uhm...haahh...wait just a second... uhm... who are you?" I ask, i saw how his emotion change to blank as if i was nothing to waste a time on introducing himself. He was about to leave but i grab his arm.

"Ano?" Masungit nyang sabi, nerbyoso ko naman syang tinignan dahil wala akong maisip na dahilan.

"Uhm... kase... ano... can we be friends!?" Medyo malakas kong sabi, tumaas ang isang kilay nya na ikinatuwa ko ng kaunti, i know that he's not what i think but atleast i wanna-

"Pasensya, pero hindi." Malamig nyang sabi, I froze on what I'm standing. I blink once, twice, no! thrice! At nawala na sya sa paningin ko.

"How can i find him again if I don't know his name?!" Galit sa sariling sabi ko, i was about to lose hope but a guy approached me.

"Narinig ko po ang usapan niyo ni ino, ang pangalan nya po ay Savino, Ino po ang palayaw niya." Ngiting sabi nito at saka umalis na.

Umalis na rin ako at sumakay na ng kotse upang umuwi, I didn't have a chance to introduce myself but for now a name is enough.

Savino huh? Ino... how i wonder what's your surname.

Hindi ko makalimutan ang araw na yon, well it's the first time and hoping not the last chance i meet him, i always saw him around, he's asking for money to everyone he can ask. The first time i saw him, segundo lang ang lumipas ay nawala na sya bigla kaya kanina it was the first chance that I approached him. He caught my attention not because of his look though I'm convinced how handsome he is but if we are talking about it his pretty face makes me feel I'm not a girl & how the way he dresses, he wears woman clothes maybe because he doesn't have a choice. I don't know why he's wearing something like that pero it made me feel kind of excitement. I'm not that psycho that you think because i had my reason why.

Mansion.

Yes Mansion, nasa mansion ako kung saan ako iniwan ng tatay ko simula ng limang taong gulang pa lang ako, mag isa at walang kasama.

Though I have a driver pero di sya dito natutulog, si kuya jeron ay matagal ko ng kilala he's also the first man I approached in streets like Ino, si kuya jeron nakilala ko sya sa daan lang, when i was at my first year in high school madami ng umaaway sa akin since I'm alone they always called me freak. One time when I'm trembling in nervousness a guy stare at me, talked to me, and touched me. Nakita ako ni kuya jeron nung araw na yon na pinag tatawanan ako ng ilang mga lalaki kong kaklase because of my condition, i was traumatized because of that, so nung nakita ako ni Kuya Jeron, he gave them a warning after that di na naulit yun. Niyaya ko si kuya jeron to be my driver, nalaman ko kase na marunong syang magmaneho ng kotse at natutunan nya iyon noong high school, he's tall and in his 25 years of living ang kuwento nya ay nalugi daw ang kompany na pinag tatrabahuhan nya and that time yung trabaho lang na yun yung kayang bumuhay sa kanya kaya nang na bankrupt ang kompanyang yun ay doon na sya nag simulang maging palaboy sa daan.

Boring na boring ako sa loob ng mansion, well sinong hindi diba? Ang laki laki nito di bagay sa 17 years old na babae. Since i was bored I decided to go outside. May pagka-tago itong mansion since it was located at the forest minsan nga kung ikaw ay pupunta rito mapagkakamalan mong hunted mansion pero di halata dahil kada quarter ng taon ay ginegeneral clean ito kaya't na paka linis.

Kinuha ko ang isa sa dalawang bike ko at pinedal na ito palabas ng mansyon, nasa labas na kase ako nang bakuran at doon nakaparada ang bike ko. Nangmakalabas na ay gumala ako patungong park since yun lang naman ang kaya kong puntahan. Matapos maiparada ang bike ko ay binuklat ko ang malilit kong bag na kasya ang cellphone, wallet at ilan pang mahahalagang bagay. Hindi ko feel kumain ng ice cream ngayon kaya nag hanap ako ng gusto ko, namilog ang mata ko dahil nakita ko na ang gusto kong kainin. Dali dali kong pinahinto ang naglalako niyon at gulat kong tinignan ang nag bebenta niyon. Si Ino pala ang nag bebenta non, blangko nanaman ang mukha nya ng makita ako, di na sya nakasuot ng pambabaeng damit pero lalo syang gumwapo sa suot nya, naka polo shirt sya at short na itim. Nag lalako sya ngayon ng avocado.

"Mamimili kaba Miss? Kase kung hindi ay aalis na ako kailangan ko pang ibenta lahat ng ito." Sabi nya at aalis na pero pinigilan ko sya.

"Mamimili ako, Masyado ka naman agad nag tatampo. Paano na tayo magiging friends nyan Ino?" Sabi ko ng may ngiti at doon na nag bago ang blangko nyang mukha ng pagtataka.

"Paano mo nalaman ang ngalan ko?" Saad nya kaya mas lalo akong nangiti, interesado na sya. Nakita ko naman ang wierdong mukha nya siguro ay naiisip nyang wierdo ako.

"I just know, basta bibili ako! Gusto mo bilhin ko yan lahat." Naka ngising sabi ko pa, naging blangko muli ang mukha nya na para bang insulto iyon sa kanya.

"Hindi ko ipagbibili ang binebenta ko kung sa taong marangya ang buhay at kayang mag gasta ng pera para lang sa ibang intensyon nila kung paiikliin ikaw yun. Kung wala ka ng sasabihin pa ay aalis na ako at kailangan ko pang maibenta ang lahat ng ito." Sabi nya at tumalikod, may pagkainis akong naramdaman pero pinapawi ko iyon.

"Seryoso ako, kanina ko pa gustong kumain ng avocado at natapat naman na ikaw yung nag bebenta nito kanino pa ako bibili diba? Wag kang mag alala kung nais mo ipapakita ko pa sa iyo na kinakain ko ito." Sabay kuha ng isang avocado at hiniwa iyon gamit ang kutsilyo na meron sya, matapos matangal ang buto ay nanguha ako ng plastic na kutsara sa lalagyan niya at asukal para kainin ito.

Lumundag ang puso ko sa tuwa, simula kase nung first year highschool ako ito na ang pinaka masarap na prutas para sa akin. Dala dala iyon ni kuya jeron pa uwi ng mansion, May ibang bahay ang lola ko at ibinigay iyon kay kuya jeron upang maging tahanan niya may pagkalayo iyon sa mansion pero dahil may kotse ay madali nya akong nahahatid sundo sa eskwelahan. Ipinakita niya kung paano ko maaaring kainin ang avocado minsan ay may asukal lang at minsan ay gatas ang nilalagay namin pareho, at madalas ay gumagawa kami ng ice cream na gawa sa avocado tuwing panahon nito.

"Ubos na! Oh sabi ko sayo na gusto ko ang avocado." Nakangiting sabi ko,walang imik at bigla nyang inabot ang pisngi ko at ang kanyang hinlalaking daliri, pinunasan nya ang labi ko. Walang galaw ang ginawa ko dahil sa gulat.

"Bayaran mo ngayon ang kinain mo at ako ay aalis na." Sabi nya, pero wala parin akong ginagawa o kilos man lang. Ilang segundo ay namulat ako sa realidad ng makita kong aalis na sya.

"T-teka! Eto! Eto ang bayad." Sabi ko, inabot ko sa kanya ang isang daan, ibabalik nya na sana ang sukli pero dali dali akong tumakbo papunta sa bike ko dahil naramdaman ko ang patak ng ulan.

"Iyo na ang sukli!! Magkita muli tayo, Ino!" Sigaw ko at saka ipinedal na ang bike at umuwi sa mansion.

To be continued...