အထူးလုပ်ကြံရေးသမတစ်ယောက်ရဲ့ စာမျက်နှာသစ်

အပိုင်း (၁၀၁) အပေါက်ဆိုးတဲ့မိန်းမ

" သွားကြစမ်း၊ ဒီနေ့ သူ့လက်မောင်းနဲ့ ခြေထောက်ကို ချိုးနိုင်တဲ့ ဘယ်သူ့ကိုမဆို ယွမ် တစ်သိန်းဆုချမယ်"

ချောင်ဖန်းက အမိန့်ပေးလိုက်၏။ သူမခေါ်လာသည့် အနည်းငယ်သော အားကောင်းမောင်းသန် လူကြမ်းများသည် ရှန်ယွဲ့ထံ ချဥ်းကပ်သွားကြတော့သည်။ သည်လူများသည် ကျန်းမိသားစုအတွက် အလုပ်မလုပ်ပေးခင်က သူတို့အားလုံးသည် အညတရ အရည်အချင်းမရှိသည့် လူမိုက်များဖြစ်လေသည်။ သည်အခိုက်အတန့်တွင် သူတို့သည် ရှန်ယွဲ့ကို ဝိုင်းထားလိုက်ကြပြီး သူတို့မျက်လုံးများကလည်း လောဘ ဒေါသများနှင့် ပြည့်နက်နေတော့သည်။

ချောင်ဖန်းက ရှန်ယွဲ့၏ လက်နှင့်ခြေများကို ချိုးနိုင်လျှင် ယွမ်တစ်သိန်းပေးမည်ဟု ပြောခဲ့သည်။ ယွမ်တစ်သိန်းအတိမှာ သူတို့အတွက် အချိန်တော်တော်ကြာအောင် ဘဝကောင်းကောင်းနှင့် နေနိုင်ရန် အတွက်လုံလောက်ပေသည်။

သည်မြင်ကွင်းကို မြင်လိုက်ရသဖြင့် ရုံးခန်းထဲက တခြားသူများက ကြောက်လန့်တကြားဖြင့် ဘေးသို့ရှောင်ကာ ချက်ချင်း ပုန်းနေလိုက်ကြသည်။ အထူးသဖြင့် တစ်ချို့ဆရာများသည် တကယ်တိုက်ခိုက်ကြတော့မည်ကို တွေ့လိုက်ရချိန်၌ သူတို့အားလုံးက ထောင့်တစ်နေရာတွင် ကြပ်ညပ်နေအောင် တိုးဝေ့နေကြတော့သည်။ ဒါသည် သာမန်လူများ ဝင်ပတ်သက်နိုင်သည့် ကိစ္စမျိုးမဟုတ်ချေ။ သူတို့၏ဘဝက ပိုအရေးကြီးလေသည်။

" အစ်မ သတိထား"

ရှန်ချန်က ရှန်ယွဲ့အား ကာကွယ်ပေးချင်ပါသော်လည်း သူမက သူ့ကို ဘေးသို့ တွန်းထုတ်လိုက်၏။

" ငါ ဘာမှမဖြစ်ဘူး၊ ငါ့လမ်းထဲ ဝင်မလာနဲ့"

ဒီလူကြမ်းတွေက ကျိုးရွှမ်း ငါ့ကို စောင့်ကြည့်ဖို့ လွှတ်ထားတဲ့ သက်တော်စောင့်တွေရဲ့ တစ်ဝက်လောက်တောင် မသန်မာဘူး။ သူတို့ကို ဖရဲသီးခွဲသလို ၊ အသီးအရွက်လှီးသလို လွယ်လွယ်လေး ရှင်းပစ်လို့ရတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျန်းမိသားစုရဲ့ ရုပ်ဆိုးဆိုးမျက်နှာနဲ့ နောက်မှပေါက်တဲ့ရွှေကြာတွေကို တကယ် ရွံလိုက်တာ။ ရှန်ယွဲ့၏မျက်လုံးများသည် မဲမှောင်သွားတော့သည်။