Chapter (33) Zawgyi

Beginne am Anfang
                                    

"ကိုကို ကြၽန္ေတာ့္ကိုခ်စ္တယ္မလား"

"ငါမင္းကို အမ်ားႀကီးခ်စ္ပါတယ္"

"ကြၽန္ေတာ္လဲအမ်ားႀကီးခ်စ္တယ္..."

ဆယ္မင္းဆက္က ေႏြဦး၏ႏွာေခါင္းထိပ္ကို သူ႕ႏွာေခါင္းႏွင့္ထိေတြ႕ပြတ္သပ္ေနသည္။

သူတို႔တကယ္ေဝးရၿပီထင္တာ...

ဒီရက္ပိုင္းေတြထဲ ဆယ္မင္းဆက္ဘယ္လိုျဖတ္သန္းခဲ့လဲဆိုတာ ေျပာေတာင္မျပခ်င္။

ကိုကို႔ပါးေပၚကအမွတ္နီေလးကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္ထပ္နမ္းမိျပန္သည္။ ဒီေနရာကို သူဘယ္ေလာက္နမ္းနမ္း တင္းတိမ္နိုင္မည္မထင္။ ေမြးရာပါအမွတ္ရဲေလးက သူ႕အနမ္းေတြေၾကာင့္ ပိုၿပီးရဲေသြးျဖာလာသလို။

"မင္း ဘယ္ေတာ့ျပန္မွာလဲ"

ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးအနမ္းခံေနသည့္ကိုကိုက တစ္စုံတစ္ခုကိုသတိရဟန္ျဖင့္ ေကာက္ခါငင္ကာထေမးလာသည္။

"ဟင္ သဘက္ခါေက်ာင္းဖြင့္တယ္မလား"

အသက္အ႐ြယ္ကြာဟခ်က္က ေတာ္ေတာ္ေလးႀကီးမားေၾကာင္း သူဒီေနရာမွာသေဘာေပါက္သြားသည္။ အက်ိဳးသင့္အေၾကာင္းသင့္ စဥ္းစားဆုံးျဖတ္တတ္ေသာ အ႐ြယ္ေရာက္ေနသည့္ကိုကိုက သူတို႔ကအခုမွခ်စ္စခင္စဆိုတာေရာ သတိရရဲ႕လား။

"မနက္ျဖန္မျပန္ေသးဘူးေလ ကိုကိုနဲ႕ေနအုံးမွာ"

"မရဘူး"

"ဘာလို႔မရတာလဲ"

"ငါကဒီကိုအလုပ္နဲ႕လာတာ မနက္ျဖန္ဆိုရင္ အလုပ္ကလူေတြေရာက္လာေတာ့မွာ... ၿပီးေတာ့ မင္းေနာက္ဆုံးႏွစ္ကအေရးႀကီးတယ္ေလ အတန္းေတြအရမ္းပ်က္လို႔မရဘူး"

ကိုကို႔ေလသံေအးေအးမွာ သူ႕စိတ္ေတြမေပ်ာ့ေပ်ာင္းနိုင္ပါ။ ကိုကို႔လက္ကိုကိုင္ၿပီး ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ မ်က္ႏွာကိုပါတည္ထားလိုက္သည္။

"ရက္ပိုင္းေလာက္ ထပ္ေနလဲဘာမွမျဖစ္ပါဘူး"

"မဟုတ္ဘူးေလ ငါေျပာတာက ငါျပန္လာမွေတြ႕လို႔ရတာပဲ"

"ကိုကိုက ဆယ္ရက္ေလာက္ေနမွျပန္လာမွာေလ"

"ေန႕တိုင္းဖုန္းေခၚလို႔ရတယ္ေလ"

နွေဦးသည် နောက်တစ်ဖန်Wo Geschichten leben. Entdecke jetzt