KALBİM KATRAN KARASI (anlaşmalı evlilik)

6.BÖLÜM

Kalbim Katran Karası

6.Bölüm

Evet bazen abartıyor olabilirim ama bu onu kıskandığımı göstermez. Odaya geçip kapıyı kapattım ve gözlerimi kapatıp, şu iki günde neler yaşadığımı kendimle sorguladım. Aşık değildim. Küçüklükten beri beğeniyordum zaten dayımın oğluydu. Dayımı sevdiğim için onun kalbini kırmamıştım. 

Baran'ı mutfakta tek başına bırakmıştım. Valizimi alıp kuruyan çamaşırlarımı katlayıp valize yerleştirdim. İki valizi de doldurdum. Alışverişe gittiğimizde kabinin içindeki iç çamaşır takımlarını görmemesi için Baran'ı göndermek zorunda kalmıştım. Saniyeler, dakikaları kovalarken odanın kapısı çalındı. Elimdeki takımı valizin içine saklayıp girmesini söyledim.

"Ben gidiyorum. Damatlığı mağazadan alacağım. Benden istediğin bir şey var mı akşam?" Bakışları yerdeydi, yüzüme bakmıyordu. Belli ki istemeden de olsa kalbini kırmıştım. "Senin için hazırladığım kahvaltıyı yedin değil mi? Eğer yemediysen ben sana ellerimle yediririm." dedim ve o dudaklarda buruk bir gülümseme yakalamıştım. "Yedim. Ellerine sağlık çok güzel olmuş." dedi ve gözlerime bakarak devam etti.

"Akşam yemeğini hep birlikte bizde yapacakmışız. Annem yedi gibi Derya ile gelin dedi. Seni almaya gelirim." dedi. Bende söylediklerini onaylamak için başımı salladım. Kapıdan ayrılmış. Demir kapıya giderken bende arkasından gittim. Onu uğurlamak istiyordum. Kapıyı açacaktı ki bu sefer kolundan tutan ben oldum ve onu durdurdum. Yavaşça bana döndü. Gözleri istekle gözlerimdeydi. Ne diyeceğimi, ona nasıl davranacağımı merak ediyordu. 

Ama vicdansızlık yapacaktım. Ona ne sarılacak, ne de gülümseyecektim. Bu böyle olmalıydı. Beni sevmiyordu ama bana yakın davranıyordu. Onu birçok kez yakalamıştım. Başka kızlara sarılması, Orhan dayımla tanıştırması çocukluğum onun hakkında annemle konuşan yengemin sohbetlerini dinlemekle geçmişti. O benden beş yaş büyüktü. Ben çocukken o büyük bir adamdı herkesin gözünde.

"O kızın yüzünü tekrar görmek istemiyorum. Evet zoraki bir şekilde evleniyoruz ama bunu istemiyorum. Sevgilinle devam edebilirsin ilişkine ama yengem ve dayım fark etmeden yap." dedim.

İçimdeki karmaşık düşünceleri bir nebze olsun susturup,"Yüzüğünü," dedim ve boş olan parmağını gösterdim. "Kızlarla buluşurken çıkar ama ailemin, ailenin yanında tak." dedim ve onun boş bakışlarıyla sustum. 

" İstiyorsun yani kızlarla birlikte olmamı." dedi kırılan sesiyle. " Hayır Baran benim isteğimle değil. Kendi isteğinle ne istiyorsan yap diyorum." dedim ve ondan bakışlarımı çektim.   "Sen aklına koymuşsun bu evliliğin bir oyun olarak kalmasını Derya Hanım. Baksana yüzüğünü bile çıkarmışsın." dedi. Elim yüzüğün iz yaptığı parmağıma gitti.

"Evet Baran. Tıpkı senin de yaptığın gibi. O kızın senin kolunu bırakmaması, senin de geri adım atmaman gibi. Arabada Berra'ya söylediğin sözler benim umurumda bile değil. Senden tek istediğim benim yanımdan uzak tutman." dedim ve kapıyı açtım. "Berra değil Beril ve haklısın ilişkimi senin için bitirmeyeceğim ve sende bunu bileceksin." dedi ve açık kapıdan hızla çıktı. 

Arkasında beni ve parçalanmış kalbimi bıraktı. Hissettiğim duyguları istemiyorum. Ben sadece okumak istiyorum. Aşık olmak istemiyorum. Öptüğünde hissettiğim duyguları istemiyorum. Hatta beni öpmesini de istemiyorum. Ben yalnızdım, benliğim, ruhum hep yalnızdı.

Şimdide karanlıklar içinde olan  ruhumun elinden tutulmasını istemiyorum. Aşkın yalan olduğuna inanmışken, içimde olan umudu istemiyorum. Gözlerimden yaşlar akarken ellerim yüzüme gitti. Onun elinin değdiği, yerlere dokundum. Canımı yakmasına izin vermek istemiyorum ve buna müsaade etmeyeceğim.