အမျိုးသားခုနစ်ယောက်ကို ချစ်ခွင့်ပန်ရမယ်တဲ့..! ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ..? [ 2 ]

272

သူက ခြူးမုယွင် မျှော်လင့်ထားသလောက် မလိမ္မာ၍လော။ ကြိုးကြိုးစားစား မကျင့်ကြံ၍လော။ သို့နှင့် ပြင်းပြင်းထန်ထန် ကျင့်ကြံကြိုးစားခဲ့သည်။ ဤကား ခြူးမုယွင် သူ့ကို ပစ်ပယ်ထားခြင်းက သူ့အပြစ်မဟုတ်မှန်း သဘောပေါက်လာသည်အထိ။ သူ မည်မျှကြိုးစားနေပါစေ၊ ခြူးမုယွင်၏ရင်ထဲတွင် တစ်စုံတစ်ယောက် ရှိနေပြီးဖြစ်၍ သူ့အား လှည့်ကြည့်မည်မဟုတ်ပေ။

ထို့ကြောင့် စိုးရိမ်ပူပန်မှုများသည် ပြစ်မှုတစ်ပါးဖြစ်သော မနာလိုခြင်းအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားရသည်။

ခြူးမုယွင်က သက်ပြင်းဖွဖွချလိုက်သည်။

ရန်ချန်းသည် ခြူးမုယွင် အတိတ်အကြောင်း ပြန်တွေးနေမှန်းသိ၍ နှုတ်ခမ်းမဲ့လိုက်ပြီး ညစ်ကျယ်ကျယ် ပြောလာသည်။ : “အမှားလုပ်ခဲ့တဲ့လူက မော့ကျိုးရှောင်လေ.. အပြစ်ပေးခံရတော့ ကျုပ်တဲ့လား..?”

သူသာ ထိုအကြောင်းဆက်ပြောနေလျှင် လက်ရှိဘဝမှ ဖြစ်ရပ်များကိုလည်း ဖြေရှင်းနိုင်တော့မည်မဟုတ်ပေ။ သို့သော် ခြူးမုယွင်ခမျာ ပြဿနာအရင်းအမြစ်က သူ ဖြစ်နေ၍ ဘာမှပြန်မပြောနိုင်ခဲ့ပေ။

အိုက်ယား.. ဘဝက ခက်ခဲလိုက်တာ..!

ခြူးမုယွင်က တစ်ခဏတွေးပြီးနောက် ပြောလိုက်သည်။ : “အားချန်း.. မင်းက အဲ့လိုထင်နေပေမယ့် မင်းဆိုပြီး စတင်ဖြစ်တည်လာကတည်းက ငါ နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း ချစ်ခဲ့ရတာပါ..”

ရန်ချန်းက မျက်ခုံးအသာပင့်လိုက်သည်။ ထိုစကားက အတန်ငယ် အသုံးဝင်မှန်း သိသာလှသည်။

ခြူးမုယွင်က ဆက်ပြောသည်။ : “ငါ မင်းကို လာမတွေ့ရဲခဲ့ဘူး.. မင်း အရင်လိုအမှားမျိုး ထပ်လုပ်မှာကို ငါ ကြောက်ခဲ့တယ်.. ဒီအတိုင်း ရှောင်ပုန်းနေတာ မဟုတ်ပါဘူး.. ထပ်ပြီး ချစ်မိသွားမှာ ကြောက်ခဲ့တာ.. မင်းနဲ့ နီးစပ်သွားရင် မခွဲနိုင်မခွာရက်အောင် ချစ်မိသွားမှာ ကြောက်ခဲ့တာ..”

ရန်ချန်း၏ မျက်နှာအမူအရာက အနည်းငယ် ကြည်လင်လာသော်ငြား ရုတ်ချည်းဆိုသလို ပြန်လည်မည်းမှောင်သွားပြန်သည်။

ခြူးမုယွင်မှာ အသံတိတ် ရေရွတ်လိုက်မိ၏။ ‘မကောင်းတော့ဘူး..!’