ဖြူငယ်တို့အိမ်၏ ခြံဝန်းထဲကျောက်စားပွဲဝိုင်းလေးတွင်ထိုင်၍ သုံးယောက်သားမေးထောက်ကာ မနက်ကလူအုပ်ကြီးအကြောင်းတွေး၍ပြောနေကြခြင်းဖြစ်သည်။
"အကိုလေး "
"ဗျာ့ .."
"ထမင်းစားပြီးရင်အိပ်တော့လေနော်"
"အင်းပါကိုယ်အိပ်လိုက်မယ်"
"အကိုလေးကပြီးရင်ဘာမှလဲမအိပ်ဘူး အလုပ်ကြီးပဲလုပ်နေတာကို"
"တဂယ်အိပ်မယ်ဒီနေ့"
"ပြီးရော"
အကိုလေးက ဘာတွေလုပ်နေမှန်းမသိ ညညဆိုအခန်းမီးကြီးလင်းပြီး တော်တော်နှင့်မအိပ်သည်ကို ရွှေကူသတိထားမိပါသည်။ ဒါ့ကြောင့်ပြောနေရတာဖြစ်သလို မျက်နှာလေးချောင်ကျသွားသည်ကြောင့် ရွှေကူ့မှာစိတ်ပူနေရခြင်းဖြစ်သည်။
"မေမေကြီး "
"ဝေ့ "
"အကိုလေးကိုပြောပါအုံး ညဆိုနောက်ကျနေတာတအားပဲ"
"သမီးကိုကိုက ပြောလဲမရဘူးသမီးရဲ့ "
မေမေကြီးကပါမရဘူးဆိုတော့ ရွှေကူ့မှာစိတ်လျော့လိုက်ရတော့သည်။
"ဒယ်ဒီရာလုပ်ပါဗျာ"
"ဟာ မင်းဘာသာသွားပါလားကွ ငါ့မိန်းမနဲ့မခွဲနိုင်ဘူးမသွားဘူး"
"ဟားဗျာ ဒီအသက်ရွယ်ပဲရောက်နေပြီ မခွဲနိုင်သေးဘူးလားဗျ"
"အချစ်မှာအသက်အရွယ်တွေမလိုဘူးသားရဲ့ မင်းဒယ်ဒီကမင်းမာမီဟိုဘက်လှည့်အိပ်နေရင်တောင်လွမ်းနေတဲ့ကောင်ကွ ဒယ်ဒီဒီမှာတာဝန်ယူလိုက်မယ် မင်းအဲ့ကိုတတ်သွားလိုက်"
"မရဘူးဒယ်ဒီရ ဒီမှာလဲပန်းမြိုင်တွေကအများကြီး အဲ့တာသွားရှာရအုံးမှာ ဖိုးကိုကူပေးရုံပဲကို ဒယ်ဒီကဗျာ သွားပေးပါဆိုဗျာ "
သားတော်မောင်က အလုပ်မသွားသေးပဲ မနက်အစောဦးမိုးမြင့်ထပြေးနေသည်ကို နောက်မှလိုက်လာ၍ဂျီတိုက်နေခြင်းဖြစ်သည်။
"မာမီကို့ပြောလိုက်ရမလား ဒယ်ဒီကကောင်မလေးကိုမကူပေးဘူး ရှာပေးဖို့လဲမတွေးဘူးလို့ပြောလိုက်ရမလားဒယ်ဒီ"
Part 💭 49 (U)
Start from the beginning
