"အကိုေလးဘာလို႔အေစာႀကီးသြားတာလဲ ၿပီးေတာ့ေ႐ႊကူ႕ကိုလဲမေခၚဘူး "
"ကိုယ္အလုပ္အလ်င္လိုေနလို႔ေလ ေကာင္မေလးကဖ်ားေနတာမလား အဲ့တာေၾကာင့္မေခၚတာေလကြာ ေနာ္စိတ္မဆိုးနဲ႕ေနာ္ "
"ေ႐ႊကူကစိတ္ဆိုးေနလို႔လား"
"လာပါအုံး ထိုင္ပါအုံး.."
ေ႐ႊကူ႕ပခုံးမွေန၍ တြဲေခၚကာ ခုံေပၚထိုင္ခိုင္းလာသည့္အကိုေလးက ေ႐ႊကူ႕ေရွ႕မုတ္ဆိုးဒူးေထာက္ထိုင္ခ်ေလသည္။
"ဒီဖိုင္ေတြက ကိုယ့္ခုံေပၚမွာရႈပ္ေနလို႔ေလေကာင္မေလးစိတ္ညစ္သြားမွာဆိုးလို႔ကိုယ္ကသိမ္းလိုက္တာ"
ေခါင္းေလးငုံ႕ထားသည့္ေကာင္မေလးက ဘာမွမေျပာေသးေပ။
"ညကကိုယ္အိမ္မွာမရွိဘူး ဒီမွာအလုပ္လုပ္ရင္းအိပ္လိုက္တာေကာင္မေလးသိလား"
ထိုအခါမွ မ်က္လုံးေလးျပဴးကာ ကြန့္ျမဴးကိုၾကည့္လာေလသည္။
"ဘာလို႔လဲ အကိုေလးညကဒီမွာတဂယ္ႀကီးအိပ္တာေပါ့"
"အလုပ္ကအေရးႀကီးလို႔ေလ ေကာင္မေလးကိုစိတ္မပူေစခ်င္လို႔မေျပာျပတာ "
"အဲ့တာဆိုအဲ့သိမ္းလိုက္တာက ညကဒီမွာအလုပ္လုပ္တယ္ဆိုတာသိမွာဆိုးလို႔ေပါ့"
"အင္းေပါ့ ေတာ္ၾကာသိသြားရင္ ကိုယ့္ကိုစိတ္ပူေနမွာဆိုးလို႔ေလ အခုေတာ့ၾကည့္ကိုယ့္ကိုမဟုတ္တာဖုံးကြယ္ထားတယ္ထင္ၿပီးစိတ္ဆိုးေနၿပီမလား"
"ေ႐ႊကူမသိလို႔စိတ္ေလးနဲနဲဆိုးမိသြားတာကို အခုမဆိုးေတာ့ဘူးေနာ္ အကိုေလးပင္ပန္းေနၿပီလား.. အိပ္ေရာအိပ္ရဲ႕လားဟင္ မ်က္ႏွာေလးလဲေခ်ာင္သြားတယ္ ထမင္းေရာစားရဲ႕လားဟင္.."
မ်က္ႏွာကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္လာကိုင္ကာ စိုးရိမ္ေနသည့္မ်က္ဝန္းေလးႏွင့္ေျပာလာသည့္အခါ ကြန့္ျမဴးမွာေပ်ာ္သြားရျပန္သည္။
"အကိုေလးထမင္းေရာစားရဲ႕လားလို႔"
"အာ ..မစားရေသးဘူး"
"ဟင္.. အခုထိမစားရေသးဘူးေပါ့ "
"ကိုယ္ဗိုက္မဆာေသးလို႔"
Part 💭 48 (Z)
Start from the beginning
