ကိုကိုနဲ့ လီယူဂျင်းပြတ်သွားသည်ကြောင့်ကိစ္စ
တစ်ခုရှင်းထုတ်ပြီးသားဖြစ်သွားသည်။ဂျောင်ကု
နေ့ရက်တိုင်း ကိုကိုနဲ့အတူတှဲကာအဓိပ်ပါယျရှိ
ကုန်ဆုံးရင်း ပျော်ရွှင်မူ့လေးပါအကျိုးဆက်ဖြင့်
ကပ်လျှက်တွဲပါလာခဲ့သည်။သန့်စင်သော ကိုကို့
ဖြစ်တည်ခြင်းက သူ့ရှင်သန်ခြင်းပါလေ။
ဂျွန်ထယ်ယောင်းတစ်ယောက်သာလျှင်သူ့အနာ
ဂတ်ဖြစ်ပြီး၊ထယ်ယောင်းလိုချင်သမျှအရာအား
လုံးဖြည့်ဆည်းပေးချင်သည်မှာ သူ့အိမ်မက်ဖြစ်၏။
ဂျွန်ထယ်ယောင်းနဲ့ပတ်သတ်သမျှကိစ္စတိုင်း၊
ဘယ်အရာကိုမှပေါ့ပေါ့တန်တန်မတွေးရဲပါ။
အခုချိန်ထိ ကိုကိုဖုန်းထဲရှိ ခြေရာခံစက်ကအလုပ်
လုပ်နေတုန်းပင်။ဖုန်းမျက်နှာပြင်တွင်ကိုကိုတည်
ရှိမူ့လေးအား အနီရောင်အစက်သေးသေးလေး
ဖြင့်ဖော်ပြနေသည်။ ဂျောင်ကု အလုပ်အားချိန်
တိုင်းဖုန်းထုတ်ကာ အဲ့အနီစက်သေးသေးလေးကို
လိုက် checking လုပ်ရတာလည်း အမော။
တစ်နေကုန်အလုပ်ထဲစိတ်ကြည်နေသော်လည်း၊
ညနေရုံးဆင်းချိန် ဆိုင်းမဆင့်ဗုံမဆင့်ပေါက်ချ
လာသော ဟန်ဒယ်ဆူးရယ်။သူဌေးသားလို့မပြော
ရ။တစ်ကိုယ်လုံးဝတ်စားထားသည်ကား တကယ့်
Brandedတွေချည်းပဲ။တစ်ပြောင်ပြောင်တလဲ့
လဲ့ ဒီဇိုင်းကာလာအနေအထားတွေကြောင့်ဂျောင်ကုမျက်စိထဲခပ်နောက်နောက်။
"ဂျောင်ကု...အချစ်"
စပ်ဖြဲ ဖြဲမျက်နှာကြီးနဲ့ပခုံးပေါ်လက်ပစ်တင်လာ
သော ဟန်ဒယ်ဆူးအားခပ်ရဲရဲ ကြည့်ပေးလိုက်
သည်။
"မင်းကွာ...သူငယ်ချင်း အချင်းချင်း ဒီလောက်
လေးဖက်တာကို"
"မဖက်နဲ့ မကြိုက်ဘူး"
အေးစက်သော အသံက ခံစားချက်မဲ့လွန်းလှသည်။ဟန်ဒယ်ဆူးအားသူဌေးဆိုပြီးတစ်ခါမှ
မျက်နှာသာမပေး။ပြောတာဆိုတာများ...မယား
ပါသားကိုနှိပ်ကွက်နေသလားတောင်မှတ်ယူရတယ်။
"မင်းက ဘာကောင်လဲ၊ရင်သားကြီးကြီးမိန်းမ
တွေကိုလည်းမကြိုက်ဘူး။နမ်းတာလည်းမကြိုက်၊ဖက်တာလည်းမကြိုက်နဲ့၊မင်းကြိုက်တာ
ဘာရှိလဲ၊အဲ့လိုသာဆက်ဖြစ်နေ..မင်းဟိုအချောင်း
ကြီးက ကိလေသာမခံစားရဘဲမှိုတက်သွားလိမ့်
မယ်"
