მისი თვალები

თავი 12

🔞🔞🔞

_________________________________________

დათას სახელის გაგონებაზე ბეატრისს ხორცის ნაჭერი გადასცდა, რის შედეგადაც საშინელი ხველა აუტყდა.

- ბეატრის კარგად ხარ?

იკითხა ფიამამ და მის გვერდით მჯდომს გახედა.
გოგონა ხველას არ წყვეტდა.

- გამომართვი. ენზომ ჭიქაში წვენი ჩაუსხა და ბეატრისს ხელებში შეაჩეჩა. გოგონამაც არ დააყოვნა და ჭიქა ერთი სულის მოთქმით ჩაცალა.
როგორც კი ხველა შეწყვიტა აკანკალებული ხმით იკითხა.

- დათა დადიანი?

ჯოზეფმა ჩანგალი დადო და გოგონას გაკვირვებულ სახეს გახედა.

- ხო, დათა დადიანი.

ბეატრიმა ძალით ჩაიცინა და სუფრიდან წამოდგა.

- თქვენისნებართვით დაგტოვებთ.

- კი, მაგრამ თითქმის არაფერი გიჭამია..

თქვა ფიამამ და ბეატრისის თეფშზე არსებულ ნახევრად შეჭმულ ხორცის ნაჭერზე ანიშნა.

- არ მშია. მოკლედ მოუჭრა ბეატრისმა და წასასვლელად მოემზადა, მაგრამ ისევ ვიღაცის კითხვამ შეაჩერა. ამჯერად ეს სებასტიანი იყო.

- ბეატრის ბოლოს როდის ჭამე?

კითხა ბიჭმა ისე, რომ გოგოსთვის არც კი შეუხედავს.

ბეამ პირი გააღო პასუხის გასაცემათ, მაგრამ ენზომ დაასწრო.

- ბოლოს ვახშამი ორი დღის წინ შემოგიტანე.. პრაქტიკულად ორ დღეზე მეტია არაფერი გიჭამია..

ბეატრისმა ხმამაღლა გადაიხარხარა და თქვა.

- უკვე ჩემს კვებასაც აქცევთ ყურადღებასს??

- ბეატრისსს დაჯექი და ჭამეე!

მიაძახა გოგონას, მაგრამ უკვე ძალიან გვიანი იყო.. მას უკვე კიბეები აევლო და მისი ოთახისკენ მიიწევდა..

- არაუშავს მოგვიანებით მივაკითხავ.

თქვა ფიამამ და ძმას გახედა, ენზომ კი პირიქი მზერა გოგონას მიანათა.