თავი 9

603 46 5
                                    


- ჯანდაბა სად ხარ ამდენ ხანს?!

უკვე საათებია აეროპორტში იმყოფება ენზო და ფიამას გამოჩენას ელოდება, მაგრამ გოგონა არსად ჩანდა.
ბოლოს გოგონა, რომ ნახა ოცდარვა წლისა იყო. ხუთი წლის შემდეგ გოგინამ კვლავ გადაწყვიტა ლონდონიდან, რომში ძმასთან ჩამოსულიყო. ენზო კი აეროპორტში მოვიდა მის დასახვედრად და უკვე საათებია გოგონას უცდის.

- გეფიცებიი ყველაფერს ფიამა, რომ გნახავ მოგკლავ!

რამდენიმე წუთში კი ფიამაც გამოჩნდა. გოგონამ მალევე შენიშნა სკამზე მჯდარი მეგობარი და მისკენ გაემართა. ენზო სკამიდან წამოდგა და ჩხუბის მაგივრად მონატრებული მეგობარი გულში ძლიერად ჩაიკრა.
ისე მჭიდროდ ჰქონდა გოგოს წელზე შემოხვეული ხელები, რომ განძრევა შეუძლებელი ხდებოდა.

- ღმერთო ჩემო ენზო ხელებს თუ არ გამიშვებ სუნთქვას ვეღარ შევძლებ.

ჩაილაპარაკა ენზოს გულზე მიხუტებულმა ფიამამ და ენზომაც ხელები მაშინვე შეუშვა, შემდეგ კი ფიამას ბარგს გახედა, რამოდენიმე ჩემოდანი და რამოდენიმე ჩანთა ჰქონდა. ბარგი გამოართვა და მანქანისკენ გაუძღვა.

- აბა ოქროსფერო, რამ გადასაწყვეტია დაბრუნება?

ჰკითხა ენზომ როგორც კი ბარგი საბარგულში მოათავსა.

- ხუთი წელიწადი ლონდონში ძალიან ბევრია. ვისიამოვნე, ბევრი ადგილი მოვინახულე. ბიგ-ბენით დაწყებული, ბუკინგემის სასახლით გაგრძეელბული და ცათამბჯენით დასრულებული. ძალიან კარგი დრო ვატარეე.

- და დაბრუნება რამ გადაგაწყვეტია?

- მოვიწყინე თან სებასტიანი და შენ მომენატრეთ.

ენზოს გაეღიმა. ხოლო ფიამამ რამოდენიმე წამის შემდეგ დაამატა.

- შენ, სებასტიანი და აქაური პიცა.

ენზომ ხმამაღლა გადაუხარხარა, შემდეგ კი ქერას გახედა. დაფიქრდა, შემდეგ კი ცოტა მიუახლოვდა და ხმადაბლა უთხრა:

მისი თვალებიWhere stories live. Discover now