"ပဲခင်းဘက်ခဏသွားမလို့ကွ "
"အေးချမ်းရောကိုဖိုးတုတ် "
"အေးကွာ အဲ့ကောင်လဲအိပ်ဖို့ပြင်နေပြီ "
"ဟား ဟား လူညီနေတယ်ဗျာ"
"ဟုတ်ပါ့ကွာ အဲ့ကောင်ကအမြဲအဲ့အတိုင်းလေ မင်းလာတော့အဖော်ရသွားတာဟေ့"
ကွန့်မြူးတို့နှစ်ယောက်သာ စကားလေးခဏပြော၍နေနေကြသည်ကို အိမ်ပေါ်မှကောင်ကတော့ တခေါခေါနှင့်အိပ်နေပြီဖြစ်သည်။ ကိုဖိုးတုတ်သွားသည်နှင့် ကွန့်မြူးလဲ တန်းလျားပေါ်အသင့်ချထားသည့် ခေါင်းအုံးအိအိကြီးပေါ်သို့ ခေါင်းချ၍အပ်လိုက်တော့သည်။ အမလေးဗျာ ရွာရောက်မှဝက်ဖြစ်တော့မှာပဲ။ အိပ်လိုက်စားလိုက် ဆော့လိုက်ပျော်လိုက်နှင့် အဆင်ကိုပြေလို့ကွာ။
ရွာရောက်မှ တဂယ့်ဘဝအေးချမ်းမှုအနှစ်သာရတွေကို ကွန့်မြူးရှာတွေ့ခဲ့ခြင်းပင်။ တစ်နေ့တာကို လယ်ထဲတောထဲသာ ကုန်ဆုံးကြပေမယ့် ညနေခင်းတို့ ညဘက်တို့တွင်တော့ လူတွေစုံစွာ ရွာလေးကပြည့်စုံစည်ကားလှသည်။ ရွာသားတွေကလဲ ခင်ဖို့ကောင်းသလို ရိုးသားကြသည်။ ထင်မိသည်က ယခုလိုခေတ်ကြီးတွင် ဒီလောက်အေးချမ်းသည့်ရွာလေးမရှိတော့ဘူးထင်ခဲ့မိသေးသည်။
ကိုဖိုးတုတ်ပြောပြောပြသည်က အကိုတို့ရွာက စည်းလုံးခြင်းကိုအခြေတည်ပြီး တည်ရှိနေတာတဲ့ဗျာ။ ရွာဘုရားပွဲဆို သိပ်ပျော်ဖို့ကောင်းသလို ရွာအလှူတွေဆိုလဲ ချက်ကြပြုတ်ကြ ပျော်ကြပါးကြနှင့်သိပ်ကိုစည်ကားသည်တဲ့ဗျာ။ ကိုဖိုးတုတ်က ရွာအကြောင်းတွေညညဆိုပြောပြတတ်သလို ကိုသာဒင်တို့ ကိုမျောက်ကြီးတို့ဆိုလဲ အရွှန်းဖောက်၍ ပြောပြတတ်လွန်းလို့ ကွန့်မြူးမှာ ထိုအလှူပွဲတို့လိုပွဲတွေကို မျက်လုံးထဲ ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းကိုမြင်ရသည်အထိ ပုံဖော်နိုင်ခဲ့သည်။ အိုဗျာ ပျော်စရာကောင်းလိုက်တဲ့ရွာလေး။
ကွန့်မြူး ဤရွာမှာပဲအမြဲနေလိုက်ချင်ပါသည်။ ကောင်မလေးနှင့်အတူတစ်အိုးတစ်အိမ်ထောင် ထူထောင်၍ပေါ့။
"ဒေါ်လေး သမီးမုန့်သွားဝယ်ချင်လို့"
"သွားလေသမီး "
Part 💭 44 (U)
Start from the beginning
