MAHUR-EHVENİŞER

2.Kitap-11.Bölüm💫

Öpüldünüz 😘

İyi okumalar💙

💫

Göğsümde birleştirdiğim kollarımla başının bana döndüğünü fark ettim. Vitesteki elini bacağıma koydu. Bacağımın iç tarafına gelen baş parmağı bulunduğu yeri okşarken titrek bir nefes bıraktım.

"Aç mısın,bir şeyler yiyelim mi eve gitmeden?"

Hafiften çatılan kaşlarımla ona döndüm. "Değilim aç falan." Yaptığı şeye kızmıştım. Tamam Cihangir çok zorlamış olabilirdi ama böyle büyük bir şeye de gerek yoktu.

Sakin bir tavırla sinirlenmeden bacağımı okşamaya devam etti. "Yavrum yapma böyle, hak etmişti."

"Bu kadarına gerek var mıydı? Üstelik Destan'ın da başı belaya girebilirdi."

Direksiyonu avcunun içiyle döndürdü. Diğer eli hâlâ bacağımdaydı ve aklımın sürekli oraya kaymasına engel olamıyordum.

"Vardı." Dedi,net bir sesle. "Bak bakalım bir daha şaka yapabiliyor mu?"

Başımı onaylamazca iki yana salladım. "Sadece o değil, bundan sonra hiç kimse yapamaz merak etme."

Sıkıntıyla bir nefes aldı. "Abartmasak mı?"

Kaşlarım hayretle havalandı. Ve aynı hayretle ona doğru döndüm. "Abartma mı? Beha sen kardeşini tutuklattın farkında mısın? Hemde cinayetten?"

*Birkaç saat önce

"Feda abi bi baksana."

Efdal sıkıntıyla Feda abiye seslenirken istemeden de olsa herkesin odak noktası olmuştu. Feda abiden önce annem "Noldu oğlum?" Diye sorduğunda Efdal başını belli belirsiz salladı.

"Bir şey yok anne,işle ilgili." Daha sonra sabırsızca Feda abiye baktı. "Abi hadi!"

Feda abi daha zorlamadan ayağa kalktı. Beraber salondan çıktıklarında yanımda oturan Beha'ya döndüm. Bir şey soracakken yüzünde gördüğüm gülümsemeyle duraksadım.

Zaten omzumda olan eliyle ona biraz daha sokuldum. "Neye gülüyorsun acaba?"

Başını bana doğru eğerken hafif omuz silkti. "Mutluyum yavrum, gülmeyeyim mi?"

Dudaklarımı ıslatırken "Gül." Diye mırıldandım. "Tabiki gül bitanem ama durduk yere neden gülüyorsun?"

Beni cevaplamak için hareketlenmişti ki bu sefer Feda abi belirdi salonun kapısında. "Beha bir gelsene."

Kimse bir şey sormadı ama Beha keyifle yanımdan kalktı. "Geleyim kardeşim."

Şüpheli gözlerim salondan çıkana kadar üzerinde dolanırken kısa bir an düşünüp bende ayaklandım. Bu kadar merak bünyeme fazlaydı.

"Sen nereye yavrum?"

Babamın aksi sesiyle ona döndüm. Amcam güldü. "Evlendi Mahur artık. Evlenince kıskanma şeysi düşüyor, kıskanamazsın."

Dudaklarımı birbirine bastırdım. Babamın "Sana ne,kız benim kızım." Diye amcama yönelmesiyle bu fırsatı değerlendirerek aceleyle salondan çıktım.

Feda abi ve Efdal karşımdayken Beha'nın sırtı bana dönüktü. Feda abinin "... göz altına almışlar." Deyişini yakalarken hızlı adımlarla yanlarına vardım.

Beha'nın yanında durduğumda "Kimi?" Demiş ve gözlerimi üstlerinde gezdirmiştim. Feda abi sıkıntıyla "Cihangir." Diye yanıtlarken beklemeden Efdal'e dönmüş "Bu tamamen saçmalık." Diye devam etmişti.