MAHUR-EHVENİŞER

54.Bölüm💫

İyi okumalar 💙

💫

Şu hayatta beni yoran tek şey korkularımla mücadele etmek olmuştu. Bana göre tek zayıf yönüm buydu. Korkak biriydim.

Bir şeylerden hep korkuyordum ve bu korkularımı birilerine açmak,anlatmak zor geliyordu. Kendi içimde çözebilirim, halledebilirim sanıyordum. Bu da çoğu zaman yanlış anlaşılmalara sebep oluyordu.

Çok küçükken o adamdan korkmuştum, sonra annemi kaybetmekten,abim asker olunca onu kaybetmekten,bu şehirden, Asrın'la yüzleşmekten, ailemden, Beha'dan... Hayatım boyunca hep bir şeylerden korkmuştum. Ve korktuğum da çoğu zaman başıma gelmişti.

Beha'ya karşı hiçbir zaman tam anlamıyla dürüst olamıyordum sanırım. Birbirimizden hiçbir şey saklamamamız, hislerimiz dahil her şeyi açık açık konuşmamız gerekiyordu.

Ama korkularım bana hep engel oluyordu. Korkularımı anlattıktan sonra alacağım tepkiden bile korkuyordum. Beni yanlış anlamasından,ona güvenmediğimi sanmasından deli gibi korkuyordum.

Beha baştan aşağıya benim için hayal olamayacak kadar güzel bir şeydi. Bana olan yaklaşımı, duruşu,sevişi bile bazen o kadar uçuk geliyordu ki korkuyordum.

Onu öpmekten,ona yaklaşmaktan korkmayışım bile korkutuyordu. Korkunun vücut bulmuş hâli gibi bir şeydim.

Benden sakladığı bir şey olduğunu biliyordum. Bugün 'senden habersiz bir şey yaptım' deyince de emin olmuştum. Ve yine aynı konuyu bende ondan saklıyordum.

Evlilik bana her zaman, özellikle Araz'dan sonra hepten uzak olan bir konuydu. Bir erkekle aynı evi aynı yatağı paylaşmak çok korkutucuydu benim için. Sonra Beha'yla tanıştım. Bu korkularım tamamen geçmedi belki ama gitgide bana bile fark ettirmeden beni alıştırdığı evliliği ben çok istedim.

Sürekli evlilikten bahseden,elinden gelse benim fikrimi sormadan benimle evlenecek olan adam 'tamam teklifi yap' dediğimde kendini geriye çekince şaşırdım. Hâlbuki bir an önce o teklifin geleceğinden emindim.

Büyük bir beklentim yoktu. Değişik organizasyon çok romantik bir şey beklemiyordum. 'Benimle evlenir misin?' dese yeterliydi,laf arasında bile olsa.

Hep diyorduk evleneceğiz diye ama sanki o teklif gelince her şey daha net ve kesin olacak gibiydi. Bir şeyler sadece lafta kalmayacaktı,iş gerçekten ciddiye binecekti.

Tüm bunları düşünürken, geleceğimiz için heyecanlıyken tahmin edemediğim bir şey oldu. Ben Beha'nın benden sıkılacağından korkarken Beha'nın da benim onunla evlenmek istemeyeceğimden korktuğunu öğrendim.

Tüm ısrarım bundandı. Onu reddetmeyeceğimden, hayır demeyeceğimden emin olsun istedim.

Çatık kaşlarıyla yanımıza gelen Beha "Görev iptal!" Dedi sinirle. Kaşlarım havalanırken tim de şaşkındı.

Eliyle sertçe yüzünü sıvazladı. "Daha doğrusu ertelendi. Üç saat sonra çıkacağız."

Gözlerini üzerimizde gezdirdi. "Hiçbir yere ayrılmayın!"

"Emredersiniz komutanım."

Aynı sinirle binaya ilerledi. Ertelenen tek şey bizim operasyon değildi, Çakır'ın ki de ertelenmiş oluyordu.