MAHUR-EHVENİŞER

1.Kitap Final💫

İyi okumalar 💙

Artık finale geldik, ben demesem de yorum yapıp oy verirsiniz diye düşünüyorum🙏

Lütfen tüm bölümleri oylar mısınız?

💫

El frenini çekip başımı koltuğa yaslarken yolcu koltuğunda oturan Beha'ya döndüm. Meyhaneden çıktıktan sonra arabayı ben kullanmak istemiş ve ısrarcı davranmıştım. Körkütük sarhoş olmayabilirdi ama riske gerek yoktu.

'Gidelim mi güzel karım?' deyip bana kalp krizi geçirttikten sonra onu onaylamış olsam da kalkmamış biraz daha konuşmuştuk. Ve aklımdaki tüm soru işaretleri gitmişti.

Araba galerisini üzerime yaptığını öğrendikten sonra epey kızmış olsam da çok umursamamıştı.

Arabaya bindiğinde geriye yasladığı başını hiç kıpırdatmamış, kapattığı gözlerini açmamıştı. Arabaya binerken başının ağrıdığıyla ilgili bir şeyler söylemişti ve anlaşılan hâlâ geçmemişti.

Usulca "Beha?" dediğimde kapalı gözlerini açtı. Kirpikleri yeşil gözlerinin üzerinde titreşirken elimi koluna koydum. "Geçmedi mi başının ağrısı?"

Başını iki yana sallarken parmakları bir an şakaklarına dokunsa da yüzünü buruşturarak geri çekti. "Geçmedi."

Bu hâline dudak büktüm. "İlaç al mutlaka girince." Kaşları çatılır gibi oldu. "Girince derken?" Dedikten sonra etrafına bakındı.

"Niye buraya geldik, sen nasıl gideceksin?"

Omuz silktim. "Sabah kahvaltıya geleceğim. Arabayı o zaman getiririm."

Tek kaşını kaldırarak bana döndü. Ama başının ağrısı artmış olmalı ki geri indirdi. "Bu ilişki nereye gidiyor?"

Anlamazca ona bakarken hafif alayla devam etti. "Hatuna bak beni eve bıraktı gidiyor."

Güldüm. Başımı koltuktan kaldırıp ona doğru eğildim hafif. Yanağından makas aldım. "Bu işler böyle aslan parçası."

Tek kaşı yine havalandı. Bu sefer ağrısa da sızlasa da düzeltmedi ifadesini. Başını arabanın koltuğundan kaldırdı. "Aslan parçası?"

Güldüm. Tek elimi direksiyona yasladım. "Hem bana diyorsun sen beni iyice asker arkadaşın sanıyorsun diye hemde kendi ettiğin lafa bak."

Başını bana doğru uzattı. Eliyle başının arkasını işaret etti. "Gel gel,el ense çek. Çekinme."

Elim ona doğru uzatmamla gözleri irileşince ufak bir kahkaha atıp elimi yanağına koydum. "O kadar da değil canım."

Gözlerine bakarak devam ettim. "Kocama da el ense çekmem."

Gözlerinin yeşili hiç olmadığı kadar aşkla ve mutlulukla parlarken bana yaklaştı hızla. Elini enseme koydu. Yüzümü kendine çekerken beklemediğim anda kavuştuğum dudakları sıcaktı. Hoyrat öpüşünden gelen rakı tadı yoğundu. O kadar içmeye normal tabi.

Hızlı ve sert öpüşünün arasında nefes almakta zorlanıyordum. Ensemdeki parmakları saçlarıma kaydı. Beni kendine daha fazla çekerken elimi omzuna koydum.

Bir süre sonra nefes nefese ayrıldık. Elini başımın arkasından çekerken dudakları kıvrıldı. "Ne güzel kocam diyorsun sen öyle."

Gülümsedim hafif. O bana her 'karım' dediğinde bende öyle oluyordum. Şu ilişkiye başladığımızdan beri Beha'dan utandığım bir an oldu mu hatırlamıyorum ama şu an utanmıştım öyle deyince. Bakışlarımı kaçırdım. Boğazımı temizledim.