MAHUR-EHVENİŞER

19.Bölüm💫

İyi okumalar 💙

💫

"Oha lan! Harbi mi?"

Başımı sallarken ağrıyan belimi dikleştirdim. On dakikadır masada öne doğru eğilmiş Asrın'a Altun ailesini anlatıyordum.

"Ee.." dedi durgunlaşmış bir sesle. "Nasıl hissediyorsun?"

'bilmem' dercesine alt dudağımı sarkıttığımda Beha'nın bakışları bana döndü. Kaşlarını hafif çatıp dudaklarımı işaret edince düzeltip yutkundum.

"Bilmiyorum" diyerek Asrın'a döndüm.

Beliz'in koluma dokunmasıyla bakışlarım ona döndü..

Asrın Beha'ya dönerken arkama yaslandım.. "Noldu?"

Bakışları Feda abideyken kaşları hafif çatıktı. "Kimle konuşuyor bu?"

Gözlerim Feda abiye döndü. Telefona bakarak hafif gülümsüyordu.

Gözlerimi devirdim. "Belki video izliyor"

Bana döndü. "Ağız tadıyla kıskandırmıyorsun."

Güldüm. "Manyak olduğunu biliyordum ama bu kadar olduğunu tahmin etmemiştim."

Ofladı. "Mahur ya..Niye böyle oldu? Ben kimseyi sevmek istemiyordum ki"

Yanağını sıktım. "Kalbin sana mı soracaktı."

Tekrar ofladı. Bakışlarını Feda abiye dikti yeniden. Birkaç saniye geçmeden Feda abinin bakışları da ona döndü. Gözlerinden bir şaşkınlık geçse de tebessüm etti.

Dudağımın içini ısırıp başımı çevirdim. Berçem güldü.

"Hep böyle oluyor değil mi?"

Anlamazca ona bakarken "Başkalarının aşkını şıp diye anlıyoruz da iş kendimize gelince saf oluyoruz."

Başımla onaylasam da bakışlarım Beha'ya kaydı. Asrın'la güzel bir sohbetin içinde olmalıydılar. Yüzünde ufak bir tebessümle onu dinliyordu.

Başıyla Asrın'ı onaylayıp kahve fincanını eline aldı. Bir yudum aldıktan sonra geri yerine koyarken kısa bir kahkaha attı. Kalbim anlık hızlanırken gülümsedim.

Çok güzel gülüyordu. Hele o gamzesi..

"Çok güzelsiniz"

İrkilirken Berçem'e döndüm. Eliyle kolumu sıvazlayıp güldü.

"Çok güzel bakıyorsun ona. O da sana öyle. Mutluluğunuz daim olsun."

İçten bir şekilde 'Amin' derken bakışlarım masada gezindi. Beliz ve Feda abi birbirine kaçamak bakışlar atarken asla konuşmuyordı.

Eylem,Lale ve İzel bilmediğim bir konu hakkında sohbet ederken gözlerim İzel'de fazlaca oyalandı.

Çok tatlıydı hareketleri ve benim kardeşimdi. Başımı yana eğerken gülmesiyle benimde yüzümde bir gülümseme oluştu.

Bera,Efdal ve Cihangir'e kaydı bakışlarım. Gülerek konuşuyorlardı. Arada Serkan da katılıyordu.

Bera'ya baktım önce. Gülerken kısılan gözleri ve hemen çenesinin kenarındaki küçük benle Hayat Hanım'a en çok benzeyendi sanırım.

Kırgın değildim ona. Bu durum beni biraz üzse de ona kırılacağım bir yakınlığımız yoktu. Sadece kızmıştım. Yine de onları kendi içimde gereksiz bir sıraya soktuğumda Efdal'den ve İzel'den sonra Berkin'den ise önce geldiğini rahat bir şekilde söyleyebilirdim.