Otostopçu Kız (Tamamlandı)

Bölüm 56

Elini kaldırıp bana vuracakken ondan önce davranıp tuttum bu sefer elini. Dudaklarıma götürdüm ve öptüm narin parmaklarını.

"Yapma bunu bize Ece. Sende bana karşı boş değilsin biliyorum. Gözlerinde görüyorum." dedim.

"Olmaz Barış. Olmamalı." dedi gitmeye çalıştı. "Neden olmaz?" dedim yine önünü kestim. "Bu gözyaşları bizim için akmıyorsa ne için akıyor söyler misin bana?" dedim. "Sinir oluyorum zaten onlara da senin gibi onlarda beni rahat bırakmıyor." dedi yüzündeki öfkeyle.

"Sinirlenince çok güzel olduğunu söylemiş miydim." dedim göz kırptım. "Offf" diyerek ilerideki banka gidip oturdu. Yanına gidip oturdum.

"Başkası mı var hayatında?" diye sordum bu sefer.

Bir anda yüzünü çevirdi bana baktı. Sonra bir şey demeden önüne geri döndü. Anlamıştım kimse yoktu hayatında. Beni beklemişti biliyordum. Annemle konuştuğumda Ece'nin kendini işine verdiğini arada onu ziyaret etmek dışında bir şey yapmadığını söylemişti.

"Benim gitmem lazım başka randevularım vardı." dedi ayaklandı. "Bütün randevuların benimle bugün." dedim.

"Barış ben seni kandırdım yetmedi saçlarımı boyadım. Acına yardımcı olmak istedim ama onu da beceremedim. Yetmedi sana vurdum. Sana aşık oldum ve bunu itiraf edemediğim için senin üstüne geldim. Çünkü sen benim hastamdın. Ama ben aptal gibi sana aşık oldum. Benden sana hayır yok anlamıyor musun git başka doktordan randevu al. Lütfen git artık " dedi.

"Ne! Ne dedin sen." dedim yüzümde oluşan gülümsemeyle. "Git dedim bunun nesi komik. Bence gerçekten psikolojik yardım almalısın." dedi yine ayaklanmıştı. Yerden bir taş alıp denize attı.

"Biliyor musun bu yaptığın şeyi ben denize bakarak defalarca yaptım." dedim. Sustu bir şey demedi.

"Kabullenmem zor oldu sizi affetmekte öyle. Ama anladım ki sizi affedeceğim bir şey yapmamıştınız ki. Sadece zor anımda yanımda olmak istemiştiniz. Sonra size olan kırgınlığım geçti ve büyük bir özleme dönüştü. Özledim özledikçe de senin gibi sana aşık olduğumu anladım. " gözlerine baktım ellerini tuttum yine.

" Saçların öylede güzeldi böylede. Çünkü o saçların sahibi sensin Ece. Evet tedaviye ihtiyacım var kabul ediyorum.

Benim doktorum da ilacım da şifam da sen olur musun Ece? Bu yarım kalmış, yaralara bulanmış adamı ayağa kaldırır mısın? Yerden kalkmak istiyorum ama cesaret edemiyorum benim elimi tutup o cesareti bana verir misin? " dedim.

"Aramızda yıkılması büyük duvarlar var Barış. Bunu aşmak çok zor biliyorsun." dedi. Neden bahsettiğini biliyordum. Elimden kayıp gidenlerden bahsediyordu.

"Yarama merhem ol Ece. O duvarları birlikte aşabiliriz. Çok düşündüm düşünmedim mi sanıyorsun. Kemal Babam vardı benim gittiğim yerde. Bana dedi ki düştüğün yerde kalma. Sana uzatılan eli tutmaya korkma. Kaderde varsa olacak olmuştur sen kalan günlerin için güzelce yaşa. "

Sonunda boynuma sarıldı ve ağlamaya başladı. Bende ona sarıldım" O gözlerinden artık yaş gelmesin. Gözlerin puslu ve bulanıkken beni görüp dövemezsin. " dedim. Omzuma vurdu gülme sesi kulaklarıma doldu.

"Hayatıma girdiğin için teşekkür ederim Ece. İyi ki zor anımda sen yanımdaydın." dedim ve daha sıkı sardım kollarımı beline.

"Ben de." dedi ve derinden bir nefes aldı. Rahatladığını anlayabiliyordum. Çünkü bende rahatlamıştım.

...