Kahvaltımızı yaptık ve Demetle birlikte yukarı odamıza çıktık. Hâlâ dünün etkisinden çıkmış değilim Demetle konuşma ihtiyacı duydum ve yanına gidip yatağımda oturdum . " biraz konuşalım mı" dedim masum bir bakışla Demette dünün verdiği suçluluk duygusuyla ve bugünün verdiği şefkat dolu bakışlarıyla "konuşalım güzelim ne istersin, ne konuşalım." Dedi . Tüm içtenliğiyle " ben çok korkuyorum ya tekrar karşıma çıkarsa o psikopat ne yaparım ben..? Bilmiyorum gerçekten artık neye kafa yoracağımı bilmiyorum. O psikopat haricinde kafamda takılan bir diğer olay beni kurtaran kişi kimdi..? Tanıdık mıydı nerden çıktı bir anda yoksa o da mı beni takip ediyordu. Allahım çok korkuyorum şu an ya lütfen okuldan sonra beni beklemeden gitme . Tek başıma gelmek istemiyorum" dedim tedirgin ve korku dolu bakışlarla. Demet tekrar bana sarılıp " Güzelimm yapma ama korkmana gerek yok emin ol karşına çıkmayacaktır bir daha rahat ol hem senin kahramanın kurtarmış işte senii" dedi şakayla karışık. Onun gülmesine karşılık gülümsedim ve " peki tamam o zaman teşekkür ederimm iyi ki varsınn yoksa çok kötü olurdu benim için her şey" dedim minnet dolu bakışlarla. O da " tabii ki yanında olacam. Her daim yanında olmaya hazırım meleğim" ve ardından " şimdi bu duygusal anı bozmalıyım çünküüüü birlikte dışarı çıkacazzz" dedi heyecanla . Ben ise şaşkın bakışlarla " dışarı mı çıkacaz nedennn dışarda ne yapıcaz" dedim şaşkın bakışlarımla bakmaya devam ediyordum Demete ardından Demet " biz plan yaptık arkadaşlarla bugün dışarda biraz eğlenelim dedik sende gelirsen çoook güzelll olurr . Hayır deme şansın yok hazırlanalımm ve çıkalım hemen" dedi heyecan dolu bir tavırla . Aslında iyi gelecekti bana da. Biraz kafa dağıtabilirdim. Hem yurtta da yapacak bir şey yoktu sıkılırdım tek başıma. Ve " tamamm gidelimm. Hadi hazırlanalım" dedim ben de heyecanlanmıştım. Ve hazırlanmaya başladık..
